Elk einde is een nieuw begin

Yes, maandag 11 april gaat het beginnen: om 07.00 uur precies start de sloop van het achterpand van nr. 77. Daarom begin ik ook meteen met een mededeling. Dit blog ging altijd over ons woonhuis op 79, vervolgens ontstond er een mix van verhalen over 79 en 77, daarna werd het vooral olijke kletspraat, maar waarschijnlijk gaat het in de nabije toekomst veel over 77. Het voormalige sekstheater. Mocht u dat totaal niet interesseren, dan begrijpen wij dat. U kunt zich desgewenst afmelden als u abonnee bent. Dat kan via het linkje in de mail die u ontvangt, of u kunt het ons laten weten via telefoon, mail of app, dan zorgen wij dat u uitgeschreven wordt.

Nu u er nog bent pak ik meteen even door op 79. Want er is de afgelopen tijd flink doorgepakt.

Allereerst is onze buitenbank in ere hersteld. Hij was helemaal ingezakt door de gigantische hoeveelheid instagrammers die er plaats op namen. Hessel kocht nieuw hout, schuurde het frame kaal, we kozen samen de kleur voor het metaal en binnen een paar dagen stond de bank weer op z’n plek.

Dan de zolder. De zolder is dus 1,20 m hoog en was gevuld met stof. Er lag een soort tijdelijke vloer in, van allemaal losse planken. Tussen die planken door kon je de Rockwool zien liggen. En het stof. Het idee was dat de bekabeling voor de deurbel, Wifi en andere zaken afgemaakt zou worden. Die leidingen moesten nog aangelegd worden, dwars door de Rockwool laag, onder de vloerplanken door. Als de leidingen er lagen kon alle rockwool op z’n plek, alles schoongemaakt en de hele vloer afgesloten.
Eén van die leidingen liep naar onze badkamer in wording, want daar hebben we natuurlijk ook Wifi nodig. Hessel boorde gaten door vloeren en muren, stak zijn hoofd door het plafond en bevestigde de kabel.

Helemaal geen fijne klus.. Het was bijna een soort obstakel in Hessels hoofd geworden. Deze zolder was een bottle neck. Als de zolder af zou zijn, dan konden opgeslagen spullen uit de badkamer daar naar toe, en spullen uit de klus bijkeuken, en andere dingen konden dan ergens anders naar toe etc. Een enorme interne verhuizing met opruimen erbij. In stilte heb ik diep en vaak verlangd dat de zolder af zou zijn, of misschien zelfs dat er aan de zolder begonnen zou worden.. maar telkens als ik er over wilde praten leek het altijd op dat moment beter het niet te doen.

Wat gebeurde er tot mijn verrassing na Egypte: ik ging werken en Hessel bleek op zolder te zitten. Vaarwel Coronaklachten. Niet een dag, niet twee dagen, maar drie weken. Totdat het af was. Inclusief het leggen van de vloer. Ik kan het nog steeds niet geloven. Leidingen gelegd, vloer dicht, stof weg.

Tussen het zolderen door werkte Hessel (en ik ook) elke dag een uurtje aan onze teint.

En om het te vieren dat het af was besloten we vorige week -toen het zo zonnig was- te gaan fietsen bij Doesburg. Waar we vooral ook gevels en kleuren gevels bekeken.. (dit donkerblauw met zwarte huis is prachtig..) Als zoiets nou zo mogen voor het theater….

De dagen daarna kwam de interne verhuizing op gang.
De badkamer maakten we helemaal leeg. Spullen om te bewaren gingen naar zolder, de rest weg.

Daarna de bijkeuken..

Ondertussen gaven we nog even een tour aan de zus van een van onze lezeressen die bevriend is met onze overburen.. “Kijk, dan slijpen we het dak hier door, en waar jullie nou staan dat wordt een tuin”

En brachten we alles wat we wilden bewaren maar niet echt nodig hadden (koffers, hout, zaagmachines, metaalstrips, kerstversiering, verf, gereedschap, nog meer gereedschap, bouwmaterialen, nog meer bouwmaterialen, nog meer hout, en alle dingen waar we niet van konden besluiten of het weg moest) naar zolder.

Uiteraard kwamen mijn ouders even om te kijken of het goed was gegaan.. yes. Ze keken meteen ook nog een laatste keer naar het gebouw wat in onze nieuwe tuin in de weg staat.

En zo bereidden wij ons voor op komende maandag. Grote sloopdag.
Ook de buren moesten hierop voorbereid worden… want die gaan er dus echt last van hebben. We stelden een brief voor hen op, in NL en Engels. Wat we aan reacties kregen was positief, dus tja.. alle vinkjes staan op groen.

Na al dat werken en beulen waren we ontzettend moe, maar superblij dat nu alles gereed is om te starten.

Gisteren kwam het sloopbedrijf langs voor de laatste inspectie. Zij zien totaal geen problemen. Dus wij ook niet.

Nogmaals we hopen van harte dat u bij ons blijft. Vanaf maandag starten we met “hoe het vervallen sextheater een beeldig appartement werd”. Kom maar door met die sloopkogel!