Eindelijk wist ik mijn plek…. achter het aanrecht.

De dag begon vroeg in de Bouwmaat. We gingen een nieuwe pot stucprimer kopen. En toen we er toch waren mochten we allebei een cadeautje kiezen. Hessel koos gel knie-beschermers.

En ik koos een nieuw mondkapje.

Mijn plan was om deze week de keukenmuur helemaal af te bikken en in de primer te zetten plus dat ik de WC muren nog op moet schuren en ook in de primer wil zetten. Feitelijk hebben we deze week alleen maandag en dinsdag, want woensdag moet Hessel weer behandeld worden aan zijn tand. Hoe het daarna gaat weten we nog niet.
Ik toog dus binnengekomen meteen aan de slag. In een machtige beweging de onderkant van de muur af. De rest kan gelukkig blijven zitten.

Toen die muur klaar was moest ik eigenlijk achter het aanrecht zijn. Hessel haalde het water van de leiding en trok de kastjes naar voren.

Ik kon er net achter met mij trappetje. Het is nog een heel gedoe; zo achter het aanrecht staan…
Hessel ondertussen was superblij met zijn nieuwe kniebeschermers, want hij zat feitelijk de hele dag als een soort grotbewoner tussen het plafond en het dak van de slaapverdieping.

Hij maakt alle elektra van de slaapverdieping en ik kon gelukkig steeds dingen aan komen geven of draadjes doortrekken als hij riep. Te bedenken dat hij dit ook dagen alleen heeft gedaan is onvoorstelbaar.
Toen ik klaar was met de dwarse keukenmuur, kon Hessel met zijn mega-grote-geo-driehoek zien dat men in vroeger tijden de muur vier centimer heeft aangedikt. Dat gaan wij feitelijk nu weer doen, maar dan op een wat professionelere manier.

Einde dag stond bijna de hele muur in de primer. Morgen weer een dag.

Ziet er goed uit harde werkers! Wat is er met Hessel z’n tand? Dat heb ik gemist..
Die ruimte tussen het plafond en het dak van de slaapverdieping, daar kun je nog wel iets mee!