De balk kan niet meer branden

In ons laatste blogje schreef ik nog enthousiast dat ik een hoop oud hout zou gaan gebruiken om er een voorzetwandje in de keuken van te bouwen.
Dat gaat niet door.
Voortschrijdend inzicht. Ergens halverwege de keuken verspringt onze muur. Het achterste stuk heeft een extra laag bakstenen. Toen ik eergisteren met een touwtje aan een spijkertje ging meten hoe dik ons voorzetwandje aan de voorkant van de keuken zou gaan worden, schrok ik. Ik kwam op ongeveer 12 centimeter uit, wat de wand naar voren moest komen om een rechte lijn met het achterste gedeelte te gaan vormen. Achter heeft niet alleen een extra laag baksteen, er zit daar ook nog een knik in de muur.

Ik heb via FaceTime stafoverleg met Anneke gevoerd. Ze besloot meteen dat een voorzetwand malligheid zou zijn. We hebben een oud huis, dat mag gerust een verspringing in een muur hebben.

Dat was een wijze beslissing. Bovendien scheelt het me een hoop werk. Niet dat ik ooit weg ben gelopen voor een extra klusje, maar nu dat de Polen in de agenda staan, merk ik toch dat er een beetje druk op de ketel staat. Als ze binnenkort komen om te stukadoren, dan kan ik maar beter alles voor ze voorbereid hebben.

Ik vertelde vorige keer dat sommige houten balken vroeger een frame vormden.
Dat deed me denken aan de dag dat ik de stalen balk in onze deuropening van gang naar keuken plaatste. In mijn poging om het stalen monster op z’n plaats te krijgen, had ik zo’n frame ingezet.

Nu ik geen wand ging bouwen, kon ik net zo goed de schakelaars die al heel lang loshangend op die wand aan het wachten waren in de muur bevestigen.

Tot groot ongenoegen van onze naaste bovenburen hakte ik een sleuf uit de muur, en boorde ik grote gaten waar de schakelaars en stopcontacten in kwamen te vallen. Ik zette de contactdozen vast met mortel.

En zo kwam van het een het ander. Omdat ik toch al onmin met de buren had, verplaatste ik meteen maar de schakelaar in de WC naar zijn nieuwe positie

Het was me duidelijk. Het lot had me in deze hoek van het huis gedreven.
Het werd tijd voor de stalen balk.

Stel dat je huis in de fik vliegt, en er is ergens onbeschermd staal, dan kan dat van de hitte zo warm worden dat het vervormt. Dat willen we natuurlijk niet. Daarom heeft de brandweer bedacht dat je een stalen balk met twee lagen gipsplaat moet bekleden.

Hoe krijg je die gipsplaten vast aan een H-balk?
Met klossen.

Ik zaagde stukken hout op maat, met boven en onder een heel klein beetje een schuin kantje, en met afgeronde hoeken Zie de foto boven aan dit blog.
Deze blokjes hadden nu precies de vorm van de binnenkant van de balk, maar ik maakte ze net een millimetertje te groot.
Met een moker sloeg ik de blokjes op hun plaats. Klemvast.

Om de gipsplaten aan vast te kunnen schroeven, monteerde ik twee horizontale balkjes op de klossen.

Aan deze kant van de balk kwam de maatvoering prima uit. Twee lagen gips, en de balk sluit netjes op de bestaande muur aan. De andere kant van de stalen balk vroeg om een ander plan. Daar had ik meer ruimte te besteden. Ik nam een dikker stuk hout, en zaagde dat zodanig op maat, dat het uit de stalen balk stak, zowel naar buiten als naar beneden. Dat was reuze handig, want nu kon ik de horizontale gipsplaten van onderaf in het hout schroeven.

Toen de houten constructie links en rechts op z’n plaats zat, vulde ik de overgebleven ruimtes met Rockwool. Ik heb eigenlijk geen idee waarom, gewoon omdat het kan, denk ik.

Klaar, schroeven maar. De liggende stukken gipsplaat zitten helemaal vastgelijmd met een montagekit en een rijtje schroeven.

Het ziet er keurig uit, en is klaar om gestukadoord te gaan worden.

Drie keer raden wat ik komende week ga dichtmaken:

Maar eerst even lekker een heel weekeind lang helemaal niks doen.