Acht mannen en een gasmeter

Ik schaam me eigenlijk een klein beetje. Er is al meer dan twee weken geen blog verschenen. En dat terwijl ik eigenlijk best lekker bezig ben. Maar dan wel met gepruts en gepriegel. De elektra op de bovenetage. Elke dag een stukje verder, maar per dag te suf om er iets over te schrijven. Zodoende.

Vandaag zal ik het goed maken, met een extra uitgebreide editie.

Het verhaal van de dag is zonder twijfel het verhaal van de gasmeter. Het begon allemaal in juli 2018. Liander kwam aan de deur. Onze hele buurt ging overgeplaatst worden op slimme gas- en elektrameters. Twee man sterk hebben toen het zaakje vervangen. Op mijn vraag of ze meteen de meters een nieuwe plek konden geven, kreeg ik een ingewikkeld antwoord. Dat zouden ze zeker kunnen, ter plekke, maar het mocht niet. Het moest eerst aangevraagd worden. De nieuwe meters werden uitgebreid door Liander gefotografeerd.
De verplaatsing heb ik daarna officieel aangevraagd, in november 2018. Als resultaat van de aanvraag kwam er een meneer van Liander kijken. Hij kende de foto’s, maar het zou toch beter zijn om de situatie ter plekke nogmaals te bestuderen. Gelukkig, tijdens zijn bezoek bleek het verplaatsen zeer goed mogelijk. Voor de zekerheid nam hij een heel stel foto’s. Ik moest maar laten weten wanneer ik er aan toe was.
Een paar weken gelden was ik er aan toe. Ik belde met de meneer van de vorige keer. Die zette meteen alles in werking, en bracht me in contact met een bedrijf wat de verplaatsing zou gaan uitvoeren. De uitvoerder kende alle foto’s, maar vond het toch verstandiger om even te komen kijken. Hij maakte zelf een paar nieuwe foto’s.
Vandaag kwamen er twee heren van weer een ander bedrijf langs. “Wat of er eigenlijk de bedoeling was?” Ze hadden geen idee, en nog nooit een foto gezien.

Gelukkig waren ze heel welwillend, en waren best bereid om aan mijn wensen te voldoen. Maar ze vonden het wel gek, de gasmeter boven de Elektra meter. Dat deden ze anders nooit. Zou Liander dit wel goed vinden, vroegen ze zich af. Of zou het beter zijn om eerst nog even met de chef te bellen?

Twee koppen koffie en een halve zak koekjes later waren ze aan het werk.

Uiteindelijk ging het heel voorspoedig. Ik mocht zelf aangeven waar de beugel geplaatst moest worden, stukje naar links, stukje naar rechts, en na een tijdje hing de meter.

De heren hadden hun spulletjes net opgeborgen, toen er aangebeld werd. Het was iemand van Liander. Net als bij de APK met je auto in de garage, doen ze steekproeven als een reparatie (of verplaatsing) afgemeld is. Mijn vrienden waren vergeten om een sticker naast de meter te plakken. Dat was een strafpuntje, maar verder was alles goed. Alhoewel, de gasmeter boven de elektra, dat had de controleur nog nooit gezien. Omdat het een oud huis is, en omdat ik het prachtige verhaal over onze museale tegelwand met een snik in de stem vertelde, werd uiteindelijk alles goedgekeurd.

Ten slotte kwam onze eigen Bart uit de coulissen. Hij was al een paar uur in huis met andere klussen bezig geweest, en kon nu de nieuwe meter op de oude gaspijp gaan aansluiten. Want die aansluiting maken, dat zouden de heren wel kunnen, maar ja dat zou dan eerst aangevraagd moeten worden.

Eind goed al goed. Ik heb de laatste stukken hout weggezaagd en de oude krant met een sopje verwijderd, het eindresultaat mag er wezen. Een flink beschadigde, maar beeldschone paardenbloementegelmuur.

Nu we elkaar toch weer even spreken, zal ik meteen de afgelopen twee weken samenvatten.
Eerst heb ik het luik in het plafond van onze slaapetage op maat gemaakt.

Eerst met de haakse hoek netjes 90 graden uitmeten, dan de reciprozaag in het plafond gezet, en ziedaar, een groter luik.

Toen ik de maten in het plafond kon overzien, kon ik beslissen waar de lampen moesten komen. En toen ik wist waar de lampen kwamen, kon ik de leidingen gaan trekken. Al het leidingwerk gebeurt op onze zolder. Daarvandaan kris-krast het naar schakelaars en stopcontacten.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de gangmuur. Rechts moet een schakelaar komen die vanuit de gang bediend wordt, links zien we de schakelaars die vanuit de logeerkamer bediend gaan worden.

De schakelaar rechts moest eerst in de gipsplaat ingebouwd zitten, voordat ik de leidingen kon trekken. Dus hupsakee, naar de Bouwmaat om gipsplaten te halen.

Rockwool tussen de metalen staanders, en dicht ging het wandje. Vandaag einde dag brandden de drie ganglampjes en zat de schakelaar keurig op z’n plek.

Ondertussen had Bart niet stilgezeten en de waterleiding in de logeerkamerdouche afgemonteerd.

Ook daar zag het er met alle lampen aan het eind van de dag gezellig uit.

Morgen ben ik de hele dag op de IDFA, daarna maak ik de rest van de elektra op de slaapetage verder af. Ik beloof me niet pas over twee weken weer te melden.