Weet u misschien waar de toiletten zijn?

Ooit, heel lang geleden, toen het theater nog in vol bedrijf was en de eigenaar helemaal niet wist dat hij het op een dag zou gaan verkopen, heb ik stiekem een foto gemaakt van “het ontmoetingsplein”.
Het was voor openingstijd, de nooddeur aan de achterkant stond op een kier, de schoonmaakster was aan het werk.

Het zag er erg gedateerd uit. Dat moest toch veel beter kunnen.
Kijk nu eens wat zo’n plek kan opknappen, als je er een beetje tijd insteekt en er wat positieve aandacht aan schenkt.

Helemaal vanzelf ging deze transformatie natuurlijk niet.
Zal ik eerst maar eens wat overzichtsfoto’s laten zien?
Vanaf het toekomstige dak van het appartement richting parkeergarage:

Vanaf de “herenafdeling” richting het toekomstige appartement:

Kijk op de laatste foto hierboven eens naar die enorme kast op het dak. Dat was een ventilatie-unit. Daar hebben we eindeloos veel gedoe over gehad met het theater. Elke zomer ging hij aan, en elke zomer was het geloei van dat ding in het hele huizenblok te horen. Ik was nogal benieuwd wat de Vlasmannen ermee zouden gaan doen. Een paar honderd kilo staal, dat zou vast een grote hijskraan worden.
Ik moet nog veel leren. Het kon gewoon veel simpeler.

Dit was ook de week waarin gezaagd werd. Eigenlijk meteen de enige activiteit waarin ikzelf een klein rolletje speelde. We breken bijna alles van de achterkant af, maar sommige stompjes muur blijven staan. Daar bouwen we straks andere muren tegenaan, of maken we de nieuwe tuinschutting van. Die stukken van het gebouw worden niet ruw afgebikt, maar door een zaagspecialist recht afgezaagd. Met oranje verf had ik de zaaglijnen hier en daar getekend.

De zaagman kwam om 8 uur binnen, en was er om 10 uur weer vandoor. Geen weg meer terug; hier komen de muren en de vloer te lopen.

En verder? Heb ik nog iets gedaan? Nee, helemaal niks. Nou ja, met mijn handen in mijn zak toezicht houden, dat deed ik wel.

De Vlasmannen, die hebben keihard gewerkt. Erg fotogeniek allemaal, met een stralende zon voor het nodige tegenlicht.

De stortbakken werden steeds groter

En elke dag werd de hele buurt weer schoon opgeleverd.

Vandaag maken we de straat natuurlijk extra goed schoon. Want komend weekeind hebben we het bloemencorso bij ons om de hoek. Met duizenden dagjesmensen in de straat. Reken er maar op dat wij dan frisgewassen op ons bankje buiten zitten.

Van het theater staan nu alleen de buitenmuren nog overeind. Daar gaat volgende week vast wel weer een blog over verschijnen.