Weer terug op zolder

Het waren roerige tijden, waarin van alles gebeurde, maar waarin de verbouwing niet erg opschoot.

We waren druk met Stock. Ze waren met een plan gekomen. Dat plan moest natuurlijk door mij in de computer verwerkt worden. Annie heeft lang op het plaatje van de voorgestelde rode muur zitten broeden, maar wist uiteindelijk haar gevoel goed te beschrijven: “Het voelt alsof ik in een biefstuk zit”.

Daar wist Stock wel raad op. Dan doen we gewoon een grijze muur, met blauwe boekenkasten. Hop, daar zat ik weer een uur of wat achter de computer.

Ja, blauw, erg mooi, maar is dit misschien een beetje te koel? Dat soort overwegingen kostten ons veel tijd, energie en ruimte in het hoofd.

Dan was er natuurlijk nog de kwestie kiespijn. Ik kan me niet herinneren ooit zo lang en zoveel pijn gehad te hebben. Pas vannacht heb ik weer eens ouderwets diep geslapen, op 1 Paracetamolletje. Die ellende kunnen we denk ik gaan afturven, de kies is aan het genezen.

Afgelopen weekeind waren we wel in Haarlem, maar meer als bewoners dan als verbouwers. Hans v. D en Marjolein A. kwamen op bezoek. Dat was reuze gezellig, we hebben urenlang in alle kamers van het huis zitten bijpraten.

Dan was er nog de afleiding van ons huurhuisje boven. De nieuwe huurders zijn schatten, maar het had nog wel wat voeten in de aarde om ze helemaal tevreden te stellen. Ik dacht de meeste reparaties die na de vorige verhuurperiode nodig waren al gedaan te hebben, maar wist toen nog niet dat de wasmachine kraan kapot was, en ontdekte ook pas later dat de afvoer die Bart gemonteerd had nog lekte. Enfin, ook allemaal opgelost.

En zo kwam het dat ik vandaag, voor het eerst sinds tijden, weer eens ouderwets opgevouwen op ons vlierinkje heb gezeten. De douchecabine was aan de beurt. Het schoot goed op.

Vorige week had ik al een plan voor het plafond gemaakt

vandaag heb ik een houten plafond gemonteerd, met op de juiste plek gaten.

Daartegenaan heb ik “dry-star board” geschroefd, dat is een gipsplaat speciaal voor vochtige ruimtes. Elektra leidingen doorgevoerd en aangesloten, et voilà, een werkend doucheplafond. Als Bart ook de douchekop heeft aangesloten, dan sluit ik de rest van het plafond.

Nu zetten we in op een tijdje zonder gekkigheid. Morgen heeft Annie haar laatste werkdag bij de Makro (hoera, hoera, hoera!!!), en daarna kan ze ook weer eens ouderwets de handen uit de mouwen komen steken. We denken nog steeds dat we dit jaar gaan verhuizen.