Div

Weekendblog

Ik schrijf de hele tijd dat we zo moe zijn, maar feitelijk zijn we watjes in vergelijking met onze Poolse vrienden, die gisteren startten met het binnenbrengen van wat extra materialen…

Alsof het pakjes boter zijn…

Het dochtertje van Mariusz was meegekomen, om te inspecteren of alles goed ging.

Zo vader zo dochter..

De mannen werkten stug door. Hessel ging gisteren wat eerder weg, omdat we een BBQ in Edam hadden. De mannen vroegen of ze ook op zaterdag konden werken. Dat mag altijd, maar Hessel en ik gingen naar het strand.

Vanmorgen op het strand zei Hessel tegen me: eerlijk gezegd, het houdt me steeds bezig of de knopjes van de lichten er wel af zijn gehaald voor het stuken. Als dat niet zo is, dan blijft er 2 mm verschil zitten en dat zou me toch echt gaan irriteren. Ik bood onmiddellijk aan om het strand te verlaten en naar Haarlem te gaan. Hessel vond dat niet nodig. Maar hij zou einde dag wel even langs Haarlem terug naar Amsterdam willen rijden. Daarna viel hij snurkend in slaap, dus volgens mij zat het goed met de lichtknopjes.

Na de stranddag in Haarlem aangekomen keek ik mijn ogen uit. Het is zo anders, zo echt, zo af! De Poolse vrienden hebben super super hard doorgewerkt. Ze waren al in de keuken!! Met de lichtknopjes was trouwens alles in orde.

De muur die er vorige week nog niet was, staat er nu strak bij..
Het poortje van Verburg wordt al bijgewerkt..

Opvallend is dat nu alles wit is, je opeens ziet dat de kamer bij de schoorsteenmantel behoorlijk scheef is. We vinden het wel authentiek, Haarlemse binnenstad.

Het daklicht is geweldig.
namelijk zo…
Trappenhuis; spiegelglad…
En opeens stond Jan V himself in de kamer!
Even de lijsten controleren..
Nog wat beter controleren
En Jan zag dat ’t goed was (en deze blik van Hessel is goud waard…)

Fijne zondag allemaal! XA