Voor de troepen uit lopen

We worden al een echt team, de Polen en ik. Zij razen door de woonkamer en gang heen, richting keuken, en ik zorg ervoor dat het ze aan niks ontbreekt. Werktechnisch bedoel ik dan.

Eerst maar even mijn aandeel bespreken. Het plafond wat vanaf het halletje bij de trap tot midden in de keuken doorloopt, heeft sinds vandaag twee lagen gipsplaat, om de 20 centimeter geschroefd. Daar kan het stuuk nu op.

Ook het trappenhuis heb ik helemaal opgeleverd.

Daar waar de Polen willen gaan werken, heb ik net mijn hielen gelicht.

Maar de echte grote veranderingen vinden nog steeds in de woonkamer plaats.
Een foto overzicht:
Boven dit blog zien we op de achtergrond de toekomstige kitchenette. Alsof het altijd al zo was, met die uitbouw aan de muur.

Ik was vandaag goed bezig met “loslaten”. Het allermoeilijkste voor mij. Ik stond in de keuken op een wankel keukentrappetje gipsplaten met een paar honderd schroeven tegen het plafond te bevestigen, zonder me met de mannen in de voorkamer te bemoeien. Om de paar uur liep ik even naar voren om te kijken wat ze eigenlijk aan het doen waren. Steeds weer was ik blij verrast, steeds weer hadden ze foutloos werk opgeleverd. Na al die jaren solo-klussen een hele nieuwe ervaring, om gewoon maar een beetje op andermans vakmanschap te vertrouwen. Het bevalt me eigenlijk prima.