Vloerverwarming

Het Theater begint vorm te krijgen. Dat had het natuurlijk al, maar nu kun je bijna in één oogopslag begrijpen hoe de indeling er uit gaat zien.

Maar eerst even tussendoor, voor de kattenliefhebber: Dokus is bij de dokter geweest. Zijn achterpootje bleef pijn doen. Bij de dokter hebben we uitgevonden wat hij mankeert. De sukkel is bij het klimmen en klauteren over onze grote bakstenen muur een stel nagels van zijn achterpoten kwijtgeraakt. Links achter had hij zelfs een ontstoken teen. Nu eet hij dagelijks antibioticum en pijnstillers en zit hij een paar keer per dag met zijn pootje te weken in groene Biotex. Hij knapt er zienderogen van op. Bij een kat groeien de nagels gewoon weer terug. Komend weekeind mag hij naar buiten. Gezellig de buurt intrekken door ons nieuwe kattenluik in de schutting.

Afgelopen maandag waren de mannen van Bart in het theater. Ze hebben de vloerverwarming neergelegd.
Dat begint met verzinkte staalmatten die aan elkaar verbonden worden.

Het wordt uiteindelijk een soort moderne kunst.

Op de matten worden met roestvrijstalen draadjes de verwarmingsslangen gemonteerd. In een soort slakkenhuis patroon. 20 centimeter op de heenweg, in het midden keren, en dan tussen het patroon door weer terug. Zo komt overal op 10 cm afstand een buis te liggen. Een warme aanvoer, met daarnaast een al een beetje afgekoelde retourleiding.

Na een tijdje slakkenhuis vlechten ziet het er heel erg grafisch uit.

Elk slakkenhuis mag niet veel langer dan een ruime honderd meter slang zijn. Al die slangen komen bij elkaar bij de verdeler. Daar had ik een week of wat geleden al een muurtje voor gebouwd.

Het was een lange dag met een heel leuk resultaat.

De dagen daarna waren er nog allerlei klusjes te doen. Met Annie’s hulp zijn een hoop spullen van A naar B gesjouwd, van restjes oud hout is een looppad gemaakt om de buizen te beschermen, de douchegoot en de staalmatten zijn ge-aard, en zo meer.

Vanochtend rond 9 uur was het begin van weer een leuke dag. De firma “de Granietzuil” kwam langs.
Het hele huis wordt binnenkort volgegoten met anhydriet. Een yoghurtachtige substantie die makkelijk uitvloeit en dan binnen 2 dagen keihard wordt. Maar anhydriet is niet goed in natte ruimtes. Daar kun je beter een zand-cement mengsel gebruiken. Vandaag was zand-cement dag

In een apparaat van ver voor de eerste wereldoorlog worden zand, cement en water gemengd. Dat gaat dan door een hele lange slang naar de bestemming.

We begonnen in de twee “tuinkamertjes” achter.

Met veel geknal en explosies barstte een berg zand-cement uit de spuwer.

Een man die dit werk al 23 jaar doet, maar nu wat last van zijn knieën heeft vanwege voetballen, begon met uitmeten. Ik had een lijn op 1 meter hoogte uitgezet, de laser ging aan en hij bepaalde met een meetlat de precieze hoogte van het zand-cement.

Razendsnel streek hij de gehele vloer van het hokje glad.

Door naar het volgende hokje. En door naar de badkamer.

We beginnen tot onze eigen schrik een beetje op een traditioneel gezin te lijken. Terwijl ik bijdehand “one of the guys” liep uit te hangen en me overal mee bemoeide, kwam Annie langs met de koffie.

De badkamer duurde iets langer, want daar moest ook een afschot gemaakt worden richting de douchegoot, maar rond een uur of elf werd als laatste klus de WC uitgemeten. (die krijgt net als de badkamer een tegelvloer, die een halve centimeter lager moeten liggen dan de rest van het huis, waar PVC komt)

Om half twaalf zaten ze weer in de auto. Ze moesten nog een vetput gaan storten in Muiden.

WC, badkamer, nog twee dagen wachten en we kunnen er al op gaan lopen. Dan gaat alle troep van B naar de nieuwe vloer, en komt de cementmolen met anhydriet langs voor de rest van het huis.

We houden u op de hoogte!