Tegeltjeswijsheden

Kalmpjes aan, dan breekt het lijntje niet.
Alle begin is moeilijk.
Komt tijd, komt raad.

Het was u misschien opgevallen dat het vorige blog laat op de avond gepubliceerd werd. Ik heb die avond een moedige poging gedaan om over onze tegelvloer te schrijven, maar was eerlijk gezegd aan vellen. De eerste tegeldag duurde eindeloos lang, ik was geloof ik pas rond 21:00 thuis.

Alles was nieuw. Hoe dik moet de lijm zijn, hoe lang duurt het voordat hij opdroogt, hoe krijg je een tegel een beetje recht in de lijm gedrukt, hoe lang kun je op je knieën zitten zonder kramp te krijgen.

Gisteren beviel het tegelen me al iets beter. Ik had inmiddels ontdekt dat het me nooit zou lukken om een hele zak lijm in één keer weg te werken. Dat spul is na 3 uur niet meer te verwerken, maar na 3 uur had ik pas de helft van de lijmberg weggesmeerd. Ik bedacht een systeem om slechts een halve zak per keer aan te lengen met water. Dat ging al beter, die hoeveelheid kreeg ik binnen 3 uur net op de grond. Rond 14:30 had ik een leuk rijtje tegels gelegd. Overmoedig geworden besloot ik nu ook de tweede helft van de lijm te gaan gebruiken.
Het tempo wist ik er aardig in te houden, maar nu begonnen mijn knieën en voeten op te spelen. Ik zit normaal nooit zolang voorovergebogen op de grond. Uiteindelijk werd het weer veel te laat. Alles schoonmaken en opruimen, lijmresten verwijderen, ik kon het werk duidelijk nog steeds niet goed inschatten. Doodmoe verliet ik rond 19:30 het huis. Met een leuk stukje tegelwerk in de keuken, dat dan weer wel.

Vandaag heb ik gekozen voor een heel andere aanpak. We hadden toch geen haast?

De dag begon bij Stock. De laatste rollen van ons behang waren aangekomen. Het is altijd gezellig om even bij ze langs te gaan, hun kantoor verandert steeds een beetje van stijl en kleur, maar voelt altijd als een warm bad. Zou ons eigen huis net zo sfeervol worden?

In de keuken lagen de tegels al op me te wachten. In theorie kon ik al op de eerste rijen lopen. Ik was een beetje aan het twijfelen over de randjes die er hier en daar aan de tegels te voelen zouden zijn. Het zag er allemaal heel strak uit, maar sommige tegels waren toch een beetje schots en scheef geëindigd. Voor het eerst liep ik even op blote voeten over onze nieuwe vloer. Het viel enorm mee. Je voelde wel richeltjes, maar had daar geen last van.

Vandaag had ik een duidelijke afspraak met mezelf. Slechts een halve zak lijm gebruiken, en dan maar zien hoever je komt. Dat bleek veel beter te werken. De afgelopen dagen had ik behoorlijk ruwe en beschadigde handen gekregen; vandaag droeg ik handschoenen. De vorige dagen smeerde ik elke tegel in met lijm terwijl ik op m’n knieën zat; vandaag deed ik dat gewoon rechtopstaand. Ja, als het tegelen ook zo kan, dan is het eigenlijk best wel een leuk klusje om te doen. Dat het nog wel een weekje zal duren voordat alle tegels liggen, dat maakt helemaal niks uit.

Ik was net aan het eind van de halve zak lijm toen er aangebeld wel. Jan Verburg. Dat kwam goed uit, dat ik net in de “relax” modus aan het werk was. Zo kon ik de laatste tegels leggen terwijl we gezellig over koetjes en kalfjes kletsten. Om te bewijzen dat ik niet stiekem in de recreatiezaal zit terwijl de Polen in het geheim het werk doen, heeft Jan een paar actiefoto’s gemaakt.

Keurig op tijd reed ik vandaag weer naar Amsterdam. Haastige spoed is zelden goed.

Drie keer raden wat ik de komende week aan het doen ben. Ik zal af en toe wat foto’s plaatsen