Slapen op een wybertje van spekkoek

Gisteren schreef ik al even kort over het spekkoekprincpe. Oude planken en nieuw underlayment stevig tegen elkaar aangeschroefd geven een hele solide vloer.

Vandaag was het eindelijk zover. De planken vloer was helemaal op de balken verschroefd en glad afgewerkt, het undelayment ging geplaatst worden.
Ik had 22 platen gekocht. Dat was een beetje natte vinger werk, want er zitten zoveel inkepingen in de vloer, bijvoorbeeld bij de douche en bij het toekomstige trappenhuis, dat ik me niet aan een exacte berekening gewaagd had. Gewoon beginnen met neerleggen, en dan zien hoeveel platen ik naast de 22 zou eindigen.

Dat neerleggen, dat was een puzzel op zich. Ik wist wel dat ons achterhuis niet helemaal haakse muren had, en hier en daar wat scheef liep, maar dit was voor het eerst dat ik daar echt mee te maken kreeg. Ik begon op goed geluk bij de achtermuur bij het trappenhuis. Nadat ik een plaat of zes neergelegd had, zag ik dat dat geen goed idee was. De achtermuur loopt zo krom als een hoepel. Niet echt handig als je met vloerplaten een rechte lijn probeert te maken.
De volgende poging deed ik bij de muur met de ramen. Ik begon in de hoek van de badkamer. Dat was veelbelovend, die muur bleek bijna recht te zijn. Bij de tweede rij platen die ik neerlegde, zag ik een nieuwe uitdaging. De korte achtermuur stond helemaal niet haaks op de ramenmuur. Dat alles overziend, was het waarschijnlijk toch het handigst om bij de badkamer te beginnen en de korte kanten schuin af te zagen. Maar zou ik nou de groef tegen de muur leggen, of juist de kant met het mes?
Dan was er nog de beslissing die ik moest nemen over het verspringen van de platen. Het mooiste werkt het, als de korte naden niet precies recht naast elkaar liggen, maar ten opzichte van elkaar een flink stuk verspringen. Een soort muizentrappetje. Kon ik dan met een hele plank in de hoek beginnen, of kon ik hem beter afkorten, zodat het overgebleven- afgezaagde – stuk een beter begin van de tweede rij zou zijn.

Kortom, er werd eerst een uurtje flink aangeklooid.

Toen ik het legpatroon eindelijk duidelijk op mijn netvlies had ging het snel. Zie hier de lege vloer, met de eerste plaat links achterin bij de badkamer.

Twee uur later was de helft al gelegd.

Dit was het moment om eens een beetje te gaan wrikken en duwen. De platen laten zich makkelijk in elkaar schuiven, maar over de hele lengte is een afwijking van een paar millimeter snel gemaakt. Als er eenmaal een plaat een heel klein beetje scheef zit, vergroot die afwijking zich razendsnel over de volgende platen. Na een half uurtje was ik behoorlijk tevreden. Alle lijnen liepen kaarsrecht, alle hoeken sloten prachtig haaks op elkaar aan. Ik zette dit plakkaat met een paar tijdelijke schroeven vast, en heb de resterende platen ook neergelegd. Aan het eind van de middag waren alle 22 platen gebruikt.

Morgen koop ik nog 4 nieuwe platen en daarna kan het grote schroeffestival gaan beginnen.