Div

Perfectie tot het eind..

Hessel en ik hebben nu acht jaar verkering en de meeste tijd van die acht jaar aten we in zijn huis in Amsterdam. Voordat ik in zijn leven kwam gebruikte Hessel 1 bord en 1 set bestek en had dus een hele kleine afwas. Zijn aanrechtje stond nooit vol en hij vond dat fijn. Met mijn komst in zijn leven kwam ook het fenomeen ‘afwas’ mee. (En later zelfs een afwasmachine!). Soms nam ik in mijn fietsbakje een paar servies items mee naar de Willemsparkweg, meestal nam ik die vervolgens weer mee terug naar de VTV Serooskerkenweg, maar sommige items mochten blijven logeren. Het grootste gedeelte van mijn grote verzameling borden, schalen, mokken etc bleven onaangeroerd in mijn eigen keukenkastjes staan, acht jaar. Best zielig.

Al vier jaar verheug ik me op De Dag dat al mijn servies in de nieuwe keukenkast zou staan. Dat lijkt me nou echt iets geweldigs. Dat je alles kan zien staan en van alles kan bedenken wat je er mee zou kunnen doen (en het dan niet doen..) Maar vooral: dat er eenheid is. Niet het een hier, het ander daar en nog een plukje al in Haarlem. Al acht jaar lang is namelijk de panty die ik bij die jurk aan wil, helaas niet op de locatie waar ik op dat moment ben, het boek niet, de sportbeha niet, de externe harde schijf van de computer niet, het broodbeleg niet en ook de inlogcode van bijvoorbeeld de belastingdienst zit nog in een map die net even niet is meegenomen. Daarom bedenk ik alles tevoren en fiets al acht jaar met een grote AH-tas in mijn fietsbak heen en weer. Het is niet zielig; het is een constatering.

Bij Hessel is alles wat hij nodig heeft op dat moment altijd exact op de plek waar hij denkt dat het is en die plek is gelijk aan de locatie waar hij zelf ook is. Waarmee wil ik niet zeggen dat zijn leven makkelijker is, maar het scheelt wel.

Dus ik had gierend veel zin in die keukenkast. Echter.. voor Hessel werkt het heel onrustig wanneer hij nog bezig is met iets en zijn favoriete hamster (ik) sleept ondertussen al allerlei spulletjes de locatie binnen…

Dus toen een paar weken geleden de keukenkast was geplaatst en ik zei: Jeee! Op de VTV Serooskerkenweg heb ik al mn servies al in kratten in de gang staan, die kunnen we dan alvast lekker meenemen! was er even een moment van kortsluiting. De hele kast moest namelijk nog uit elkaar gehaald worden, de planken nagekeken, de scheve spijkertjes er uit etc.

Okeee. Even geduld dus.

Hessel heeft deze week de kast gereed gemaakt (!!!).

En gisteren heb ik mijn eerste lading er in gezet. Inclusief de fles van Kees en Katrin…en de soufflé bakjes…

Het is perfect.

Tevoren waren we even langs Stock geweest om een missend rolletje behang op te halen. Omdat Hessel bezig is met de keuken en het aanrecht checkte hij nog even de kleur. Jeroen gaf aan dat de kleur Nimes van Farrow & Ball misschien toch beter was voor de kastjes.

Nimes.

PS: Die kleur is op de foto heel anders dan in het echt, maar kijk even in de achtergrond van deze foto hoe prachtig het bij Stock is ingericht. Zij hebben ook van dat bloemen en dierenbehang in hun ‘kantoor’, maar dan anders. En wat een beeldig kussen met die pauwenveren…

Anyway: ik denk dan: check. Nimes it is. Maakt voor dit moment ook niet uit, want we verven voor dat we gaan verhuizen toch enkel het aanrechtblad en die kleur is onveranderd. En door…

Maar zo niet onze Hessel. Die ging dat in de kleurenwaaier thuis nog eens heel goed bekijken. Het viel hem op dat Nimes heel erg dicht tegen de kleur blauw-groen van onze tegel zit. Dus dat dat een grote blauw-groene blop wordt. Met de kleur op mijn computertje (die het weer doet!) bekeek hij alles nauwkeurig (als in: tot in perfectie, zodat dit de link maakt met de titel van dit blog, wat ik al weer vergeten was terwijl ik aan het schrijven was hahaha) en maakte er foto’s van..

computer + vloer
Hessel + computer + vloer

Hij bracht nog even een tegel naar Stock en lang verhaal kort: we houden het bij de eerste kleur Inchyra Blue. Top! Supermooi!

Wat we ook die ochtend hadden meegenomen in de auto, naast mijn servies was m’n antieke vitrine kastje. Ooit stond die met koekjes in een bakkerij. Hessel is namelijk veel meer in het huis geweest deze week dan ik en in de hoek naast de kamerdeur ‘moest iets’ volgens hem. Het gat was te kaal, het voelde niet in balans. Dus om te weten hoe het voelt zetten we dit kastje er neer.

Wat je er in moet leggen is altijd de vraag. Mogelijk Hessels verzameling oude stripboeken. Dat die ook eens mooi uitgestald zijn eindelijk!

De kast staat er erg goed.

Het is iets, maar trekt geen aandacht. Precies wat we willen. Perfect dus.

Maar misschien kon het ook hier:

Of mogelijk hier:

Nee, absoluut niet hier.

Nadat we het kastje alle hoeken van de kamer hadden laten zien, liepen we even de stad in om boodschappen te doen. Van Duivenbode was open. Dat zit bij ons om de hoek en het is De meubelwinkel in Haarlem. Het is wat je noemt een ‘kostbare zaak’. Maar kijken is gratis, dus dat konden we gewoon doen. We zagen de perfecte bank. Die zo lekker zat dat ik er bijna op in slaap viel.

Sowieso is Van Duivenbode een hele mooie winkel en leuk om eens goed rond te kijken. Maar banken zijn voor later, wanneer we in het land van ooit wonen… we hebben nog genoeg andere ‘actiepuntjes’…

Voor nu is het even op de plaats rust met de actiepuntjes en weekend! Ik pak mijn AH tas perfect in en stap op de fiets richting Hessel. Fijn weekend allemaal en leve de Koning!