Nog steeds de vloeren voorbereiding

We schamen ons een beetje. Bij onze eigen verbouwing verscheen dit blog een paar keer per week, nu halen we nauwelijks een paar keer per maand.
Dat komt voor een deel omdat ons eigen huis spannender was om over te vertellen, maar het komt ook doordat het Theater in een wat trager tempo aangepakt wordt.

Nou goed, hier is dan toch de update van deze maand:

Er is natuurlijk best genoeg gebeurd wat nog niet in een blog heeft gestaan. We hebben gezellige feestdagen gehad, we zijn gezond het nieuwe jaar ingerold, Annie is lekker bezig met de uitrol van haar nieuwe bedrijfje, en zo meer.

Er zijn ook een paar gebeurtenissen geweest die beslist blog-waardig zijn.

Neem nou onze poezen.
Op een dag konden we Daan nergens vinden. We hadden het hele huis doorzocht, geen Daan te zien.
Plotseling, een paar uur later, zag ik hem. Op de grote stenen muur achter onze tuin.

Daan was de wijde wereld ingetrokken. We hadden werkelijk geen idee hoe hij daar gekomen was. Totdat hij honger kreeg, en ons weer opzocht.

Hij liep gewoon als een soort eekhoorn langs het stijle dwarsmuurtje omlaag.

We zijn er inmiddels aan gewend, maar denken nu te weten wat er door ouders heen gaat als hun kind op kamers gaat wonen. Daan heeft een voorspelbaar schema bedacht wanneer hij thuis is en wanneer hij er op uit trekt, daar zijn we nu helemaal aan gewend. Maar toch is het nog steeds mal om op het pleintje achter ons huis te lopen en daar plotseling je eigen kat in andermans tuin tegen te komen.

Gelukkig is Dokus helemaal niet avontuurlijk. Die lieve schat zou vol vertrouwen bij een wildvreemde in de auto stappen en nooit meer thuiskomen. Hij durft niks. Hij is nog nooit op ons zoldertje geweest, hij heeft geen idee hoe hij tegen het muurtje zou moeten opklimmen. Dus Dokus bewaakt het hek. Ook heel belangrijk. Als Daan buitenspeelt, dan wacht Dokus bij het hek totdat Daan terugkomt.

In het Theater is natuurlijk ook van alles gebeurd.

Vorige keer vertelde ik al dat ik muurtjes wilde maken die aan de bovenkant helemaal waterpas zijn, zodat je niet merkt dat de vloer eronder op en neer gaat als een golfslagbad.
Die klus is inmiddels afgerond. Ik heb rondleidingen gegeven, waarin de werking van de laser-waterpas uitgelegd wordt.

De collega’s van Bart zijn langsgeweest, en hebben alle afvoerleidingen aangelegd en op het riool aangesloten.

Daarna kon ik alle muurtjes definitief afwerken, en de laatste kieren en gaten met Purschuim dichtmaken.

De vloer loop helemaal scheef. Dat ga ik binnenkort corrigeren met platen isolatiemateriaal van verschillende diktes. Maar voor die tijd moest er nog één aanpassing plaatsvinden: vroeger liep er langs de hele linkerkant van het pand een oud riool. Dat was kapot, een strook vloer van ongeveer 50 cm breed is daarna langs de hele muur verzakt. Dat werd te ingewikkeld om met isolatieplaten op te vangen.

Op die verzakte strook hebben we alle aanvoer-waterleidingen gelegd. Ik ben vorige week begonnen met het opvullen van de strook met een egalistiemortel. Schönox FPL Plus. De leidingen liggen nu bijna allemaal bedekt, en het verloop per kamer is nu veel overzichtelijker.

Nu zijn alle kamers in het midden van het huis op die manier behandeld. Het egalisatiemiddel moet nu drogen, dan verplaats ik alle spullen uit de woonkamer en de achterslaapkamer naar het midden van het huis, en volgende week neem ik voor en achter onderhanden.

Een foto indruk van de werkzaamheden:

Oh ja, nog helemaal vergeten te vertellen. Onze auto. Het is zoals dat heet een “youngtimer”. Gebouwd in 1999. Voor ons een waardevol bezit, maar de officiële dagwaarde is hooguit 2000 Euro.
We hebben de auto naar onze garage gebracht. Een echte klassieke Engelse auto specialist. Daar is een expert van de verzekering langsgekomen, die erg twijfelde of de auto niet total-loss verklaard moest worden. Dan komt er een opkoper, en krijg je er uiteindelijk een habbekrats voor terug. Maar gelukkig, onze garageman en de expert konden het goed met elkaar vinden. Er werd een schadebedrag van 1750 Euro bepaald. Onze garage had nog een tweedehands Rover bumper liggen, en een paar tweedehands lampen. De broer van onze garageman heeft een autospuiterij, en waarachtig, sinds vorige week rijden we weer in onze eigen auto rond. Hij is prachtig opgeknapt, niks meer van de schade te zien.

Dat was het weer voor nu. We gaan ons best doen om vaker iets van ons te laten horen. Tot de volgende.