Muurtjes

Mensen vragen mij wel eens waarom ik zoveel verbouwingsklusjes eigenlijk zelf doe.
Daar zijn 2 goede antwoorden op te geven.
1: Het is veel goedkoper. Je kunt gerust rekenen dat je bij een verbouwing de helft tot tweederde van je geld aan andermans arbeid uitgeeft. Dat telt behoorlijk op.
2: De belangrijkste reden. Zelf doen is veel leuker omdat je aan oplossingen toekomt die een ander zeker niet voor je zou gaan bedenken.

Neem nou de vloer in het theater. Die loopt van voor naar achter ongeveer 10 centimeter af. Bovendien loopt hij ook nog eens een paar centimeter omlaag aan de linkerkant. Daar heeft ooit een oud riool gelopen. Dat is in de loop der eeuwen verzakt, en heeft de oude klinkervloer mee laten zakken.

Bovenop dit scheve zooitje moet isolatie komen, daarop komen de vloerverwarmingsbuizen en daarna wordt het afgegoten met een laag anhydriet. Anhydriet is vloeibaar als het gegoten wordt en droogt vervolgens keihard op.

Een aannemer zou er voor kiezen om isolatieplaten van gelijke dikte te nemen. Die zouden dan min of meer schuin op de vloer komen. “Ah, dat hoogteverschil vangen we straks wel met de anhydriet op” zou hij zeggen. Wat betekent dat je aan de ene kant van het huis een 10 centimeter dikkere vloer zou hebben dan aan de andere kant. Dat ziet er dan netje uit, maar….. als je gaat stoken, dan warmt de vloer aan de ene kant heel anders op dan aan de andere kant. Gedoe dus.

Nu dan de lol van het zelf doen.
Ik heb de vloer overal uitgemeten. Een lange stalen lat neergelegd, waterpas gehouden, en dan het verschil opgemeten. Op de foto hieronder zie je de verzakking bij het oude riool, ongeveer 5 cm.

Het streven is een anhydrietlaag die samen met de vloerverwarming overal even dik is. Het hoogteverschil ga ik opvangen met de dikte van de isolatieplaten. Die platen worden voor vloeren gemaakt, en ook voor daken. Op een dak heb je afschot nodig, zodat regenwater van hoog naar laag stroomt. Daarvoor is de isolatieplaat met afschot uitgevonden. In een plaat van 120 x 120 kun je kiezen tussen 1 – 1,5 – en 2cm afschot. De ene kant is dus hoger dan de andere kant.

Ik heb in een plattegrond allemaal platen van 120 x 120 getekend en ga met de platen het hoogteverschil compenseren. Bij de woonkamer is de isolatie “slechts” 4 cm dik, bij de slaapkamer aan de achterkant 14 cm.

Het was een ongebruikelijke bestelling. De eigenaar van de isolatiegroothandel belde er speciaal even achteraan, om te vragen of alles wel klopte. De bonte variatie platen ligt inmiddels klaar.

Maar voordat de platen gelegd kunnen worden, moesten eerst de contouren van de muren vastgelegd worden.

Die muren worden straks in houtskeletbouw gemaakt. Houten frames, met isolatie ertussen en houten platen met gipsplaten er tegenaan. Ook dat is een probleem met die scheve vloeren. Je kunt nauwelijks van de Polen verwachten dat ze straks houten frames gaan uitmeten die nergens hetzelfde zijn, met een schuine onderkant.

Ook hier heb ik een oplossing gekozen waar de gemiddelde aannemer niet aan zou beginnen.
Er komt een basis, die overal helemaal horizontaal wordt.

Ik heb een hele stapel kalkzandstenen blokken gekocht. Die heb ik netjes uitgelijnd op de plek waar de muren komen te staan. Met een laserwaterpas heb ik op een uitgerekende hoogte een horizontale lijn uitgezet. Die lijn heb ik met een stift overgetrokken.

De buren die ook aan het verbouwen zijn hebben een betonzaag. Die mocht ik lenen. In de tuin heb ik elk blok netjes op de lijn afgezaagd. Dat stoft behoorlijk, in de tuin leek het wel alsof het gesneeuwd had.

De oude theatervloer had als toplaag kleine rode tegels. Die heb ik langs de muurlijnen weggebikt. Eronder zat beton. Dat laat zich heel goed verlijmen met de kalkzandsteen blokken.
Een soort spelen met Lego, maar dan in het groot.

Sommige stukken muur hebben een doorgang omdat daar de waterafvoer doorheen gaat, andere blokken moesten ingeslepen worden omdat waterleidingen straks “binnen” in de muur verder moeten.

Toen alles gelijmd was, had ik dus een keurig horizontaal fundament voor de muren gemaakt. Tussen de muurtjes komt straks de isolatie van verschillende hoogtes, zodat overal precies 8 centimeter overblijft tot de bovenkant van de blokken. Exact de hoogte die nodig is voor de verwarmingsbuizen en de gietvloer.

Om alvast in de stemming te komen heb ik een leuk plaatje gemaakt. Met het driehoekje in het midden kun je omhoog en omlaag schuiven. Het huis begint al heel langzaam op de 3D tekening te lijken.

Wat is er verder gebeurd? Niet al teveel. Annie is druk bezig met de opstart van haar nieuwe bedrijf, maar heeft samen met mij ongeveer 3 weken hoestend en koortsig op de bank gelegen. Wie is er eigenlijk nog niet ziek geweest? Is dit een nieuwe coronagolf, maar ditmaal zonder paniek en mondkapjes?

Toen we allebei weer beter waren reed ik met de auto naar een vloerenloods bij ons in de Waarderpolder. We zijn aan het studeren op een PVC visgraat voor in het theater.

Ik reed daar weg met een proefstukje PVC, passeerde een benzinestation en weet nog dat ik dacht: “Gaat die auto nou echt niet remmen?”
Met een braaf vaartje van 15 KM per uur reed een mevrouw “die mij helemaal niet gezien had” het benzinestation in. Oh nee, ze reed onze voorbumper in.

Wat een pech. Overal deuken.

Onze young timer is al 23 jaar oud. Dagwaarde is verwaarloosbaar. We waren erg bezorgd dat hij total loss verklaard zou worden. Maar gelukkig hoorden we gisteren dat de expert samen met de garage besloten had dat hij toch nog gerepareerd mag worden. Voorlopig rijden we in ons bestel-Renaultje rond.

En dan heeft de Sint zijn handen ineengeslagen met de Kerstman. Annie schaamt zich nergens voor, en loopt nu de hele tijd rond in haar December huispak.

Dat is de positieve stemming waarmee we de winterdagen ingaan. Mochten we u voor die tijd niet meer spreken, dan wensen we u een heel gezellig Kerstfeest en ook alvast een vrolijk en gezond nieuwjaar.