Maandag wasdag

Nou, d’r wordt hier helemaal niks gewassen vandaag, maar het was even lastig om een allesomvattende titel voor deze blog te verzinnen. We togen eerst naar De Technische Unie om een zwanenhalsje voor de afwasmachine bij Hessel thuis te halen. Wat was er namelijk aan de hand: sinds twee weken viel het me op dat we na het eten opeens een soort lichte rioollucht roken tijdens DWDD. Het was onduidelijk waar het vandaan kwam. Nu moeten jullie weten dat ooit toen we verkering kregen Hessel me 1 ding op het hart drukte: nooit maar dan ook nooit iets door de afvoer spoelen in de keuken, want de rioolpijpjes zijn ooit zo improvisatorisch gelegd, dat als dat ooit verstopt raakt, we reddeloos verloren zijn.

Ahum. Lang verhaal kort: er is sprake van een soort van verstopping. We zijn dus reddeloos verloren, maar Hessel ging het toch oplossen. Zaterdag wandelden we even door het Amsterdamse Bos en op de terugweg haalden we in Amstelveen ergens een doosje caustic soda maar ook een andere ontstopper. Chemisch as hell. Thuis aangekomen ging Hessel naar boven en ik nog een brood halen. Toen ik na 10 minuten boven kwam, had een gaswolk zich van de verdieping meester gemaakt. Hessel was alle ramen en deuren aan het openzetten. Hij had -ik snap nog steeds niet waarom iemand dat zou doen, maar zeker HIJ niet- beide producten tegelijk door de afvoer gegooid. Resultaat: een gifwolk van hier tot Tokio en een volledig gesmolten afvoerpijp.

Ik moest er wel even van zuchten. Gelukkig was hijzelf ongedeerd. Vanmorgen dus eerst een nieuwe afvoer gekocht voor 1.75 euro. Dat is nog goed te doen.

Daarna snel door naar ons huis, waar de stemfolder lag. Echt zo gezellig. Als ik er al zou wonen zou ik er zeker naar toe gaan.

We spraken af dat ik even boodschappen zou gaan doen en daarna mijn studieboeken zou gaan lezen en op afroep beschikbaar zou zijn om Hessel te assisteren bij het verwijderen van de constructiel poten.

Ik deed mijn vaste rondje (Mabrouch, Viskraam, stiekem ook Boekhandel de Vries en eigenlijk ook Atheneum, Van der Pigge, Albert Heijn, Hema Huis). Het viel me op dat er in Haarlem op een doordeweekse maandagochtend veel ‘nette mensen’ lopen, vooral dames van rond de 60, maar ook veel ‘gekjes’. Zo stond een meneer voor me bij de Albert Heijn zijn tas in de pakken. Ik rekende naast een avocado, een pak koek en afwasmiddel ook twee pakjes ‘laten we zeggen dames hygiene dingetjes af’ – en die meneer van mijn vaders leeftijd buigt zich naar voren en zegt: “Ach mevrouwtje is het weer zover?”. In Amsterdam had ik dan gelachen en iets gezegd van “Doe normaal man, gek en ga even iets voor je eigen doen”. Maar in Haarlem vond ik het griezelig. Kennelijk had Hessel een paar dagen geleden ook zo iets raars meegemaakt. Hij stond in de auto voor het paaltje te bellen met de openingsmevrouw omdat het paaltje kapot is. Hij overlegde even etc. Komt er een man, die helemaal met zijn hoofd door het raam van de auto steekt ongeveer tegen Hessels borst aan en die zegt dan “Doet t paaltje het niet meneer?”. Hahaha. Nou dat dus.

Enfin. Toen ik thuis kwam waren de poten al weg en de keuken al aan kant.

Het was als volgt: met steunbalk.

Opeens zonder steunbalk.

Met nog een poot.

En helemaal zonder poot.

Hessel maakte nog wat berekeningen omdat hij toch twijfelt of hij er lateien tussen moet zetten of een metalen balk. Qua stevigheid. Dat wil hij bij de constructeur laten narekenen. Daarom moet er een tekening gemaakt worden en die wordt vanavond in de computer verder uitgewerkt.

Ook belangrijk om te weten: er is sprake van een scheur in de betonvloer. Ik schrok me gek, maar Hessel zegt dat het goed is.

Door de kou is de vloer gescheurd en als het warmer wordt gaat de scheur weer weg. Het is een teken dat de vloer gezond is.

Dan de volgende actie van vandaag: de muur onder de trap verwijderen. Hessel vind het een beter idee als die ‘rommelmuur’ weggehaald wordt, zodat de trap tegen de echte muur geplaatst kan worden uiteindelijk. Ik was assistente om de stenen aan te pakken en weg te leggen.

Het ging er rap aan toe, in een mum van tijd hadden we samen de hele muur weggehaald en stond deze in zakken in de woonkamer.

De muur zag er toen al zo uit:

Even een oud stukje plafond er uit voor de netheid:

En toen hadden we pauze.

Gekker, we gingen naar huis. Hessel moest de afvoer daar nog maken en na het eten ook de tekening voor de constructeur. Enfin. Ik reed ons wederom soepel naar huis. Deze ‘werkloze’ periode heeft ons al 2 dingen heeft opgeleverd: 1. mijn auto rijangst is feitelijk verdwenen. 2. we komen er steeds meer achter dat we het heel leuk samen hebben, ook onder de extreme omstandigheden dat we 24 uur per dag bij elkaar zijn inclusief het afbikken van muren.

Trouwens, het heeft ons nog iets opgeleverd. Ik vergeet helemaal te vertellen dat Hessel dit weekend mijn website heeft gemaakt. Ik heb zelf de tekst geschreven en we hebben de foto samen gemaakt. Dit is ‘m: annekebos.nl 

Eigenlijk is dit een heel hap snap blog geworden. Dat komt omdat we zojuist hoorden dat Mies Bouwman is overleden. En ik was dol op Mies Bouwman en wilde haar altijd heel graag zijn; vriendelijk, positief, grappig, charmant, integer en autonoom. Ik moet er heel erg van zuchten. Zulke mensen zijn er niet meer zoveel op TV, of in de wereld. Enfin, het stemt me verdrietig dat ze er niet meer is. Net zoals bij Burgemeester van der Laan.

Morgen en woensdag ben ik in Amsterdam, dus moet Hessel alleen klussen. Mogelijk schrijf ik donderdag of vrijdag weer. We gaan het meemaken.