Het huis

L’histoire se répète

Of wij ziek zijn? Nee, gelukkig niet. Hessel zit tussen het plafond en het dak de elektra te doen en ik zit bij mijn opdrachtgever tot eind deze maand. Hessel vond zijn eigen werkzaamheden niet blogwaardig genoeg, maar ik vind eigenlijk alles wat hij doet blogwaardig… Dus ik stip toch even aan wat ons afgelopen week zoals is wedervaren.

Te beginnen bij vorig weekend. De laatste loodjes bij mijn opdrachtgever beginnen zwaar te wegen. Feitelijk zit ik de hele dag te werken met om mij heen enkel boze en gedemotiveerde mensen, die qua inborst juist heel leuk en vriendelijk zijn en dit laatste probeer ik er uit te halen als het ware. Do-de-lijk vermoeiend dus. Omdat De Kunst altijd troost besloten we zaterdag spontaan naar Groningen te gaan naar de tentoonstelling van een glasblazer in het Groninger Museum Chihuly. Het was echt magnifiek. Zo mooi. Hessel wilde accuut op een cursus glasblazen.

Chihuly in het Groningermuseum. Met Hessel.

En ik zag leuke dingen voor in ons extreem hoge trappenhuis…

Moet je dus ook niet op je hoofd krijgen…. helemaal van glas.

We voelden ons getroost door De Kunst, maar nog niet genoeg dus gingen we zondagmiddag snel nog even naar Hockney in het Van Goghmuseum. Mocht iemand nog iets zoeken voor onze verjaardag: zoek niet verder. Ik wil deze.

Hockney. Gaat dat zien menschen.

Wij waren uitgerust en getroost en Hessel kroop dus maandag weer in zijn werkplek tussen plafond en dak boven de slaapetage. Ik was eigenlijk jaloers op hem. Lekker rustig, geen gezeur aan je kop, alleen elektra-draadjes. En die zijn heel geduldig naar het schijnt.

Boven de slaapkamer, de elektra maken

Ondertussen deed Hessel ook nog duizend andere dingen in ons verhuur-huis boven. Ik wil niets over de net vertrokken huurder zeggen. Maar je hebt wel eens mensen met wie je ‘A’ afspreekt en die dan met ‘cementmolen’ terugkomen. Zo was onze huurder. Na zijn vertrek rook het hele huis nog naar natte hondenmand gemixed met tja, met verrotte mottenballen en ketchup eigenlijk en ik wilde dat dit weg ging. Gelukkig liet de beheermakelaar een schilder uitrukken en een schoonmaakbedrijf voor het ergste vuil. Maar de brandgaatjes (apart in een rookvrije woning..) in het bad en andere zaken ging Hessel opknappen.

Mocht u ook vanwege “wierookstokjes” (o ja joh?) brandgaatjes in het bad krijgen, bel dan Hessel. Een normaal bedrijf doet het voor 350,- maar Hessel doet het voor 50,- namelijk de kosten van het reparatiesetje dat hij online kocht. Even de voor en na foto’s:

Brandgaatjes door “wierrook” (Marlboro-wierrook denken wij)
Zoek de brandgaatjes!

En de douche in de logeerkamer is voorbereid afgelopen week. Hessel moest precies vaststellen waar de douchekop, het lampje en de afzuiginstallatie komen. Het wordt zoals op de foto neergelegd. Ik paste vandaag even of het klopte en yes; zo gaat het worden.

Douche in logeerkamer (+ waar het lampje en afzuiging komt)

S’avonds thuisgekomen wilde Hessel graag naar het TV-programma “Typisch Heemstede” kijken. Mijn moeder -woont in Heemstede- was op de koffie geweest en zei dat ze elke avond keek, maar mijn vader niet te porren is.

Wij gingen het ook kijken die avond en ik begrijp eigenlijk helemaal niet waarom het programma bestaat. Ook opvallend dat veel mensen een depressie hebben of iets heel erg zieligs hebben meegemaakt. Maar wat zag ik daar opeens in een shot voorbij glippen? Mijn eigen moeder. Ze doet zelf net alsof ze van niks weet. Waarschijnlijk is dat ook zo.

Terug naar vandaag. Eindelijk mocht ik ook los voor de puntjes op de i in het bovenhuis. Het rook al een stuk minder naar natte hondenmand, maar toch.. het huis moest teruggewonnen worden.

Dat kan slechts op een manier. (Zie blogs twee jaar geleden :)))

Men neme nicotine verwijderaar en neemt daar al het houtwerk mee af.

Als niks meer helpt… en een huurder heeft enkel af en toe wierook gebrand in het non-smoking appartement..

Daarna alles afnemen met een sopje van Andy met een scheutje ammoniak.

De balken..
De muren…
De vloeren nadat alle kieren goed uitgezogen zijn..
En de bovenverdieping.
Ik krijg er zelfs een bouwvakkersdecoleteetje van.

Hessel had het terras al ge-karcherd, we boenden de trappen, de voordeur, het portiek, onder het keukenblok, de oven, de roosters van de afzuigkap. En langzaam maar zeker verdween het beeld en de geur van de huurder ver en de liefde voor dit huis nam weer de overhand. Alles glimt en schijnt je weer tegemoet en het is gewoon een ongelooflijk leuk huisje. We kopen nog even leuke handzeep, biologisch wc-papier en een fles wijn als welkomstcadeau en dan hopen we dat onze nieuwe huurders heel erg gelukkig worden in het huis.

Een heel fijn weekend allemaal, in het bijzonder aan een van onze lezeressen die vandaag is geopereerd en aan wie ik tijdens het schoonmaken telkens dacht. Beterschap aan jou X A+H.