Komen en gaan en komen
De afgelopen weken is er zoveel groot en klein gebeurd op de nummers 79 zwart, 79 rood, 77 zwart, en 81 zwart, dat ik helemaal een schema heb uitgewerkt om dit blog te schrijven. Terwijl we allemaal weten dat mijn blogs beter worden wanneer ik gewoon ergens begin en zelf ook niet weet waar ik uitkomt. Echter, er is nu een situatie ontstaan waarbij ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Dus ik sorteer ‘langs de lijnen van de inhoud’, zoals Kaag zou zeggen.
Naast ons nr 81 staat/stond te koop. Het is het restaurant van buurman Mel. Wij hebben heel lang gehoopt dat vrienden van ons dat zouden kopen als investering, maar Mel vroeg veel te duur financieel geld voor het hele pand. Het stond tijden in de verkoop totdat wij het gerucht van Mel hoorden dat het onderste gedeelte inclusief “de puist” verkocht was onder voorbehoud van financiering en vergunning. Het was een beetje vaag, zoals de goede Mel altijd een beetje vaag is. Hessel heeft een abonnement op een app waarmee hij alle aangevraagde vergunningen in de buurt in de gaten houdt, en zag inderdaad een vergunningsaanvraag. Hij vroeg die op, want dat was ook interessant voor ons “parkeerissue” met pand 77 (waarover later meer). Wij zagen op de aanvraag een trap (waarvan wij weten dat die er niet is), naar een dakluik in een dakterras (waarvan wij ook zeker weten dat dat er niet is). Hold that thought.
Twee weken geleden hoorden wij opeen gerommel in het pand beneden. We zagen ook mensen. Op zeer natuurlijke gezellige wijze spraken wij deze mensen aan. Ik wilde het wel heel leuk vinden “nieuwe mensen en een nieuwe situatie” en ik denk ook echt dat Het Opperwezen van ons vraagt; dat wij met een open hart en als een labrador zo blij, vrolijk tegen alle nieuwe mensen opspringen, maar iets in mij is op zijn/haar hoede. Hessel heeft dat laatste ook. Maar hij kan veel beter ‘de neutrale leuke betrouwbare buurman’ uithangen. Ik had vooral een kloppend hart over die imaginaire trap naar dat fantasievolle terras, wat als een adelaarsnest bij ons en de andere buren alle privacy zou opslorpen. Ik kreeg helemaal gevoelens zoals toen in Amsterdam alle omsingelenende buren als krabben in de nacht dichterbij kropen met hun dakterrassen inclusief picknicktafels en green egg barbecues en sliep er minder goed van.
Punt was: de nieuwe buren zijn enig! Gewoon hartstikke leuk en lief. Een jong stel dat dit voormalig restaurant heeft gekocht om er een woning van te maken, stapje voor stapje. Ze zouden de week er op (vorige week zaterdag) een feestje geven vanaf 15.00 uur en we waren hartelijk uitgenodigd. Het was heel leuk en hun vrienden zijn ook erg voorkomend en gezellig. Maar ja, dat terras…
Hessel had ondertussen al alles uitgezocht waarom dat terras nooit een vergunning zou krijgen en dat er geen sprake van kon zijn. Daarvan kreeg ik helemaal de zenuwen, want ik wil graag een fijne band met de buren. Laat dat maar aan Hessel over. Hij heeft met hen gesproken en ze zijn tot de conclusie gekomen dat legaal het terras aanvragen geen optie is, en illegaal misschien wel een optie is, maar dat het terras dan aan de voorwaarden van de buren moet voldoen. Dit is de extreem korte versie van het verhaal. Eind goed al goed.
Dan nu een foto reportage.
Boven in de foto ziet u de buren op 79 rood vertrekken en meteen de volgende dag moest Hessel om 7.00 aangekleed zijn om de aannemer te verwelkomen. Hessel gaat daar niet erg goed op, om 6.30 opstaan, maar alles voor de goede zaak natuurlijk!
Een paar dagen tevoren had ik al onze planten in de portiek van het theater gezet, zodat ze niet in de weg stonden voor de steigers.
De aannemer komt om de aan de andere zijdes van 79 rood nieuwe dakgoten te maken plus de rare dakgoot die gek genoeg in het pand van Mel zit goed te maken.
De bewoners van 79 rood hebben het huisje gelukkig goed achtergelaten. Natuurlijk moeten we alles na twee jaar bewoning even opfrissen en leuk maken voor de nieuwe bewoners, maar het is allemaal goed te doen. De verhuurmakelaardame die kwam kijken vond het appartement geweldig. Ze kan het nog wel weer voor meer geld verhuren dan de vorige keer, maar wij weten niet of we dat willen. Wij willen liever gewoon leuke bovenburen..
Omdat we nu toch op 79 rood zijn, schakelen we meteen door naar 79 zwart. Daar waren we opeens bezig met items gereed te maken voor verkoop op Marktplaats. Want niet alleen mensen komen en gaan, ook spullen komen en gaan. In dit geval gaan er spullen. Onze nieuwe bank, tafel en vloerkleed komen namelijk voor de kerst en de oude dingen zijn nog goed genoeg voor iemand om plezier van te hebben.
De tapijtranden aan de kant van de beige bank waren alleen vrij groezelig geworden. Dus Hessel zocht op internet hoe dit te verhelpen. Het gaat om een echt 100% wollen kleed. Het moest met een speciale shampoo en eventueel daarna met droge soda qua absorberen. Een gedeelte van het kleed ging heel goed. Een ander gedeelte werd… geel.
En op die manier heb je zomaar een nieuw project namelijk: project tapijt reinigen. Hessel huurde voor 20,- een officiële tapijt reiniger en is de hele week in de weer geweest met azijnbaden. Mogelijk gaan we dat nog redden, maar anders is het helaas pindakaas. Mijn ouder waren hier net en die dachten dat het nog goed zou komen..
Ook ons nieuwe koffiezetapparaat kwam en ging en kwam opnieuw.
Na 30 jaar was Hessels koffieapparaat uit Amsterdam ter ziele gegaan. We hadden een nieuw glimmend apparaat gekocht. Stond beeldig in het nieuwe koffiekastje. Hessel is iemand die wel alle gebruiksaanwijzingen leest en voorzichtig alles uitprobeert, maar na een week maalde het apparaat niet meer. Ondertussen zaten er ook wat andere dingen wat tegen (zie verderop) dus we baalden er even van. Het apparaat ging terug naar België (kennelijk hadden we het in België gekocht) en we kregen een tegoedbon voor het aankoop bedrag. Wat bleek; de prijs van het apparaat was opeens goedkoper geworden. Lang verhaal kort: we hebben nu en een nieuw koffieapparaat en een nieuwe braadpan. Zo zie je maar weer: een tegenvaller kan ook een meevaller zijn zonder dat je het al weet.
Het laatste item wat op 79 zwart aanstalten maakt om te gaan zijn de gele palen in de woonkamer. Die worden namelijk roodachtig bruin. Het roodachtige bruin komt dus. Dat ziet er voor de test als volgt uit:
Dan nu het theater. Want daar was ook heel wat aan de hand. Wij dachten dat alle gegevens voor de vergunning nu goed en netjes waren ingediend en opeens kwam er een mail.
- De gemeente gaat niet akkoord met onze berekening voor de parkeerplek.
- Er moest bodemonderzoek gedaan worden.
Mijn peanut-hersenen begrijpen niet hoe het kan dat de Gemeente niet tevoren een complete lijst afgeeft met dingen die ze wil hebben. Dat zou toch iedereen heel veel werk en tijd schelen. Waarom zo druppelsgewijs? De gedachte dat er bodemonderzoek gedaan moet worden is toch niet iets wat als een totale verrassing bij een ambtenaar in het brein invalt zou je denken.
Hessel moest even slikken en toog vervolgens aan het werk. Hij belde met een mevrouw van de Gemeente. Wat het is, is dat nu er een gedeelte tuin wordt, de gemeente wil weten dat wij niet met onze klapstoel in giftige grond gaan zitten. Fair enough. Hessel belde een bodemonderzoeksbedrijf, en voor de mensen uit de communicatie die dit blog lezen onderstaand even het logo van dit bedrijf. Zo schattig!
Afgelopen zaterdag kwam de bodemonderzoeker. Toch leuk om te zien.
Ons theater ligt op een gigantische betonplaat die in geval van het einde van de wereld in een machtige beweging van planeet aarde zal schuiven, maar tot die tijd nergens naar toe gaat. De betonplaat ligt voor de volle honderd procent op een zandplaat. Dat is buitengewoon goed nieuws.
In het achterhuis werden ook boringen gedaan en monsters meegenomen. Daarbij kwam men na enkele meters recht in het grondwater en dat wordt aankomende week ook nog onderzocht.
Helaas was ook de parkeerissue teruggekomen. De gemeente ging niet akkoord met onze berekening. Hessel belde drie advocaten om hun advies te vragen. Een ervan wist precies van de hoed en de rand en heeft sterk het idee dat de gemeente ongelijk heeft. Hessel belde vervolgens ook met het bedrijf dat de berekeningen voor de gemeente maakt. Zij mailden later terug dat de gemeente weldegelijk gelijk zal krijgen. Ondertussen gingen we ook over tot plan B, namelijk bij een particulier die binnen een straal van 500 meter een parkeerplek heeft, een overeenkomst tot huurt tekenen. Voor plan B zijn opties. Plan A (de gemeente tegenspreken met een advocaat) kan ook. Het gevaar is dan misschien dat je de relatie met de gemeente verpest, die dan wellicht in een later stadium andere dingen gaat opwerpen. Over dit laatste is de laatste gedachte nog niet gedacht en het laatste woord nog niet gezegd. Maar voor deze week was het wel even genoeg. Hessel is superfit en actief, maar meestal als ik tijdens het koken even naar voren loop, maakt hij een korte tussenstop in dromenland.
Heel fijne week allemaal!
Wat een gevarieerde inhoud van jullie Blog. Jullie hebben wel erg veel aan het hoofd.
Wij hebben in veertig jaar geen brief van onze gemeente gekregen. Je kunt toch beter een beetje buiten de grote stad wonen.