Hier in huis zelfs waait de wind…

Er zijn weer allerlei leuke dingen gebeurd deze week in en rondom het huis. Soms lijkt het wat “tone deaf” om gezellig over ons fijne huis te schrijven, terwijl bijvoorbeeld Rotterdam vannacht in de as is gelegd door de criminele knokploegen van Thierry Baudet en het Corona weer oplaait in Nederland en in Polen en Amerika ook de meest gruwelijke dingen gebeuren. Ik denk altijd “uiteindelijk zijn de leuke, goede, slimme mensen met meer” maar soms twijfel ik daar aan.

Hoe verfrissend te merken dat in het kneuterige Haarlem gewoon de Sint vorige week aankwam op een gigantische stoomboot en heel veel Pieten die het syndroom van down hadden (enig!) en die keurig stonden te zwaaien op 1.5 meter van elkaar af. Ik kon alle liedjes nog, maar schoot vol bij ‘Hoor de wind waait door de bomen’; heel apart…

“Hier in huis zelfs waait de wind” is bijna verleden tijd, want hoewel zowel de wind als de regen door het huis waaiden boven, zijn de mannen aanstaande maandag feitelijk klaar.

Aan het begin van de week dachten we nog even dat een bepaald stukje muur totaal verrot was en helemaal nieuw gebouwd moest worden, maar gelukkig kon het hersteld worden. Zie hier de muur in de driehoek.

Ook nieuw hout er boven en alle dakpannen gerestaureerd. De Hoofdpiet die hier in beeld is, is de vader van onze loodgieter Bart. Dit is Ron Lascaris. Hij en Hessel kennen elkaar al jaren. Ron is eigenlijk met pensioen, maar hij vind loodgieteren het leukste wat er is, dus als zijn zoon Bart even niet oplet, zit hij weer ergens op een dak.

Op deze foto ziet u in de verte onze nieuwe buurman Rogier, die zelf heel handig is. De BuurPiet. Hij moest een afvoer voor zijn CV maken. Aangezien Ron bij ons bezig was, raakten ze met elkaar aan de praat en toen Ron bij ons klaar was, stapte hij over naar Rogier om ook hem te helpen. Mocht u dus rond 5 december denken dat u Pieten op het dak hoort… dan is het waarschijnlijk gewoon Ron.

Voor ons maakte Ron al het zink in de bakken, zodat er weer goede degelijke goten ontstaan. Ik vind het zelf een geweldig gevoel, dat alles nu weer zo mooi en solide is.

Omdat de bovengoot voor lekte, drupte het water steeds op het voorkozijn eronder. Dat kozijn was hoe langer hoe meer tot ontbijtkoek verworden…

Gelukkig hadden de mannen tijd om ook dit te restaureren.

Daarnaast herstelden de mannen ook de ankers die in de muren zitten.

Zoals je ziet is de muur nogal gebladderd qua verf. Dat is al zo vanaf dat we het huis kochten. Ik vond dat altijd al balen, want het ziet er zo achenebbisj uit. De aannemer zou niet komen verven, maar de steiger staat er nog wel. Hessel en ik waren eerst van plan zelf te verven, maar dat komt qua planning toch wat lastig uit. Hoe fijn dat Mariuzs vanaf maandag 2 a 3 Poolse vrienden kan inplannen voor ons, die de hele voorgevel verven en het houtwerk in de lak zetten! PoolPieten!
De truc is dan wel dat je de juiste verf gereed moet hebben.

Links is een stukje muurverf en rechts een kleurstaal. Hessel was gisteren bij Sigma en vroeg om verf voor de buitenboel. De vraag is eerlijk gezegd wat er nu op zit.. Dat is mogelijk niet zulke goede verf geweest. Als je daar dan wel goede verf overheen doet, valt het hele zaakje er alsnog in no time af. De verkoper van Sigma ging niks verkopen aan Hessel. Hij stuurt eerst deze week de specialist van Sigma die op locatie bij ons gaat bepalen wat de juiste verf is. Hoe een goede service is dat!

Al met al dus grote kans dat donderdag of vrijdag aanstaande het hele pand aan de voorkant piekfijn in de verf staat, met dakgoten en alle andere ongemakken verholpen. Ik vind dat echt supertof.

Of er ook nog nieuws mbt de vergunning van het theater was? Ja zeker wel! Dat wordt er eentje in de categorie “en ga toch niet stilletjes mijn deurtje voorbij”. Het is echt een apart verhaal vind ik.

Wij hebben dus van Erfgoed het bericht ontvangen dat zij graag symmetrie zien, in de voorgevel van beide panden. Die symmetrie kan enkel bereikt worden wanneer het net als in 1919 wordt, met slechts 1 voordeur.

Er is dan wel een probleempje: Die voordeur is de onze. Ik dacht telkens in stilte ‘dat kan de meneer van Erfgoed -ik noem hem voor nu even Erfgoedpiet- toch niet serieus menen? Want dat zou beteken dat de mensen van 77 (het theater) telkens bij ons door de voordeur moeten. Stel dat de Bos BV het pand gaat verkopen of verhuren, dan lopen er steeds wildvreemde mensen in onze hal. Lang verhaal kort: Erfgoedpiet meende dat dus wel… Hij is een keer op de koffie geweest bij ons, een hele tijd geleden en toen heeft het idee bij hem postgevat dat de panden weer samen komen tot een pand. Dat slaat niet echt op, maar als zoiets eenmaal in iemands hoofd zit… zie het er dan maar weer eens uit te krijgen…

Hessel heeft meteen een heel document over de gevel opgesteld, echt leuk om te lezen, dat kan hier. (Voor mensen die bijvoorbeeld mijn vader of moeder zijn: als je op het woord ‘hier’ klikt, dan kom je in het document van Hessel). Hessel heeft ook nog met onze casemanager gesproken (die ook vraagtekens heeft bij het voordeurdelen) en met Erfgoedpiet zelf. Natuurlijk willen wij meedenken met de Gemeente en het pand zo passend mogelijk renoveren, maar het delen van de voordeur gaat zelfs ons een tikkie te ver. Ook onze bouwkundig tekenaar vond het een zeer goed document, dus to be continued.

Dan was er ook nog het gevalletje “bodemonderzoek”. Onder het pand ligt puin. Dat is prima, maar de gemeente wil graag dat de bovenste laag ervan wordt verwijderd, zodra ergens een tuin komt. Nu is het grappige (althans vind ik) dat het sloopbedrijf waarschijnlijk ook het verwijderen van die grondlaag kan doen. Dit doet men met een hele grote mega stofzuiger. Aankomende week komt de eigenaar van het sloopbedrijf -de Slooppiet- op bezoek om te kijken of dit mogelijk is. Hij bestudeert dan ook of het puin van het hele achterhuis op dezelfde manier ‘opgezogen’ kan worden. Dat zou wel een superleuke oplossing zijn! Het is ook echt belangrijk dat de tuin een goede ondergrond heeft, want wij hebben van onze vrienden vanuit Frankrijk deze Azalea gekregen, genaamd “Anneke”.

Terwijl ik lekker zat te werken deze week verkocht Hessel onze inboedel op Marktplaats. De vissen willen nog niet supergoed happen, dus mocht u behoefte hebben aan een bank, tafel of art nouveau lamp voor een zachte prijs, sla dan snel uw slag.

Zelf droeg ik deze week ook mijn steentje bij qua huishouding. Sinds de verhuizing lagen onze kleren en allerlei aanverwante zaken in de kasten boven, maar het hoe en waarom en het totaaloverzicht was voor mij volstrekt verloren gegaan. Eindelijk vond ik deze week de rust om alles uit de kasten te halen, te sorteren, de kasten schoon te maken, en enkel de passende, niet-kapotte items weer op de makkelijk-te-bereiken-lades-en-planken te leggen. ‘Marikondo met de Franse slag’ zou ik het willen noemen. Tjonge wat scheelt dat een tijd en gedoe zeg, ’s ochtends.

Kortom: iedereen was goed bezig deze week. Laat die Goede Sint maar komen!