Hehe, eindelijk maakte Hessel zich eens zorgen

De dag begon genoegelijk. Ik had oorspronkelijk een gleuf in de hoek van de keuken gehakt om daar de afvoerpijp van de downdraft afzuiger doorheen te kunnen leiden, maar nu we plotseling ons oog op een inbouw-plafondunit hebben laten vallen, zat die gleuf helemaal niks te doen. Dat was nou ook weer zonde. Dan kon ik er net zo goed de beluchting van ons afwateringsysteem doorheen voeren. De aanrecht en de vaatwasmachine gaan straks lozen op een 75 mm afvoerpijp. Het water stroomt dan door de bijkeuken naar links weg, en volgens de laatste inzichten moet je dan een net zo dikke pijp over rechts helemaal naar het dak doorvoeren. Dan kan het water ongehinderd wegstromen, zonder dat het de ruimte er achter vacuüm trekt. Het zal niet lang meer duren voordat de vloer van de slaapetage weer dicht gaat, en dan moeten alle doorvoeren natuurlijk wel op hun plek zitten. Het was een gezellige puzzel, met wel 6 koppelstukken, en toen was de pijp aangelegd, klemvast achter de gele gasleiding en wat elektraspul.

Ik was net aan het uitpuffen, toen de vader van Anneke even gezellig langskwam. Hij gaat tegenwoordig naar dezelfde kapper als ik. 20 meter naast ons huis, binnen zonder kloppen. Nadat we even hadden bijgepraat, vond ik dat ik weer aan het werk moest, de elektra wachtte op me. Maar ik kon het niet laten om toch eerst weer eens even te gaan kijken naar de nieuwe deur die ik gisteren blootgelegd had. Wat een joekel!! En ook zo hoog. Hoe zou het er van boven uitzien? Vanaf de slaapetage bekeek ik de hele constructie nog eens rustig. Dus vanaf deze vloerbalk tot aan dit punt is de opening…..? Huh, vloerbalk……? Ik had nog helemaal niet aan de vloerbalken gedacht. Er waren wel drie vloerbalken, die elk om de 80 centimeter bovenop de deuropening lagen. En één van die vloerbalken zou volgens Duyts verstevigd moeten worden met een stalen balk, om de douche goed steun te geven. Dus een stuk van de vloer, een betonnen douchebak, een stalen balk, dat zou allemaal komen te liggen op het kleine rijtje bakstenen wat bovenop de oude hele brede deurpost gemetseld was?

De moed zonk me in de schoenen. Voor het eerst tijdens het grote verbouwingsfeest kon ik het niet meer helemaal overzien. Om die hele constructie te verbeteren kon ik natuurlijk best een nieuwe bakstenen muur opmetselen, op de plek waar nu de deuropening zit. Maar volgens de afspraak die we komende zaterdag met de buurman gaan ondertekenen, krijgen we het bijkamertje pas op 31 december ter beschikking. Er kan tot die tijd nog niks constructiefs gedaan worden. En het plaatsen van de stalen douchebalk is natuurlijk ook niet verstandig, zonder goede ondersteuning.

Ik heb wat rondgedrenteld, ben maar eens een warm broodje bij de bakker gaan kopen, heb even op het bankje voor het huis gezeten, en ben in arren moede maar naar huis gegaan. Soms moet een en ander eerst even bezinken, voor je weer verder kunt. In de auto belde ik met Anneke, om mijn hart te luchten. Gelukkig was ze heel lief en begripvol, en herhaalde ze nog maar eens dat we geen deadline hebben. Maar ik vond het allemaal reuze stom. Terwijl ik met haar aan de lijn was, bedacht ik me plotseling dat het metselwerk boven de deurpost er zo raar uitzag. Bovenop de deurpost is een gebrokkelde laag van iets cementachtiges te zien, wel ongeveer 15 centimeter hoog. Daarbovenop zie je een laag bakstenen. Thuis gekomen heb ik snel een stuk van een foto van gisteren uitvergroot.

Ik veerde toch een beetje op. Wie weet ligt er wel een keurige stalen balk op de deurpost, die ze met dat cement spul hebben afgewerkt. Dan zou alles toch nog goed komen.
Ik was al bij Badhoevedorp, en had geen zin meer om om te keren. Maar reken maar dat ik morgen als allereerste wat ga pulken aan die cementtroep.