Even kalmpjes aan
We zijn er nog hoor, maar we hebben even in een lagere versnelling gezeten. Ik was plots behoorlijk moe. Tijd voor een kleine pauze dus. En dan is er meteen wat extra tijd om achter de computer te zitten en nieuwe tekeningen en plannen te maken.
De afgelopen week in vogelvlucht:
- Nog een beetje klussen
- Hangen op de bank
- Nadenken over de keukenvloer
- Bezoek aan de huisarts
- Mijn alleroudste vrienden Alex en Frans op bezoek in Haarlem
- Met de nieuwe auto naar de garage
De grootste klus van de afgelopen tijd was de elektra klus. Inmiddels is alle elektra in de woonkamer aangelegd. We kunnen alle lampen schakelen vanaf de hal bij de voordeur, en sinds deze week ook vanuit de gang
Het bankhangen valt verder niets over te melden.
Over de keukenvloer des te meer. Jeroen van Stock mailde ons. Wat we zouden vinden van een cementtegel van de firma Popham op de keukenvloer. “Diamond in the Rough”.
Cementtegels moeten heel goed geïmpregneerd en behandeld worden, maar zijn dan heel erg mooi. Zeker de tegels van Popham.
We hebben wat met de kleuren zitten puzzelen, en waarachtig, we hebben eindelijk een definitieve keuze gemaakt. Het wordt een gedurfd en zwaar patroon. Modern, maar het gaat vast en zeker ook lijken alsof de tegel er al 100 jaar ligt. Precies wat we willen. Het plaatje hieronder komt uit de Popham computer. De schoonheid van de echte tegel is er niet goed aan af te zien. De echte kleuren zijn straks alsof ze met schoolkrijt getekend zijn, een beetje “wazig”, aquarel-achtig
Omdat er toch wat tijd over was, heb ik de tegel meteen maar in onze 3D keuken gelegd.
Het bezoek aan de huisarts heeft niks opgeleverd. Voorlopig lijk ik kerngezond te zijn, we wachten het bloedonderzoek pro forma af maar daar gaat vast en zeker niks belangwekkends uitkomen.
Alex wilde het huis graag weer even zien, en Frans, toeval bestaat, was net aan het filmen in Haarlem. We hebben reuze gezellig gegeten bij Café Colette, net zo hip en lekker als George in Amsterdam, maar dan met aardig personeel en hele leuke klanten. Ik ben er zo ontzettend aan toe om te gaan verhuizen!
Vlak voor ons etentje had Alex me een filmpje over een opvouwtrap gestuurd. Als je het ook wil zien, klik dan hieronder op het driehoekje in het midden.
Hij wordt gemaakt door een industrieel ontwerper in Australië die van alles uit bamboe vervaardigt. Bcompact.com
Deze trap lijkt ons echt fantastisch voor ons dakterras. De zwarte versie.
Toen was het met de auto naar de garage dag. We hebben de auto op goed geluk op Marktplaats gekocht, voor zo weinig geld dat we een extra potje voor onvoorziene klachten achter de hand hadden. Gisteren reden we ermee naar Tilburg. Daar zit de allerbeste en meest toegewijde Rover 75 specialist van Nederland. We zijn apetrots op onze auto, vooral nadat de garagist ons vertelde hoe zeldzaam hij was. Bij de introductie van de Rover 75 werden alle dealers verplicht om in het meest uitgebreide en luxueuze model te gaan rijden, in de kleur Wedgewood blauw. De onze bleek zo’n dealerauto te zijn!
Zo mooi als de auto van buiten is, zo vies was hij van onderen. We lekken olie. Binnenkort krijgt hij een paar nieuwe pakkingen en dan gaan we er jarenlang heerlijk mee rondrijden, zo verzekerde de specialist ons.
En zo werd het vanzelf vandaag. Ik was wat gaten in de vloer aan het boren, om daar straks de antenne kabel doorheen te kunnen leiden, toen Jeroen van Stock belde. Ons behang was binnengekomen. Rond 4 uur vanmiddag lagen alle dozen in onze woonkamer. Het begint nu echt serieus te worden.
