Epoxy

Het aanrecht is gegoten. Het was voor het eerst van mijn leven dat ik met Epoxy in aanraking kwam. Daardoor had ik twee spannende dagen. Werkelijk geen idee hoe die materialen zich gedragen. Laat het zich makkelijk verwerken, hoe lang duurt het voordat het droogt, zou het eigenlijk mooi worden?
Gisteren kon ik klein beginnen. Er moest eerst een primer aangebracht worden. Het was zo dik als yoghurt uit een pak, en moest met de roller uitgesmeerd worden. Appeltje eitje.
Vanochtend zag de keuken er al lollig uit. Het spul was keihard opgedroogd, en glom vrolijk.

Tijd voor het echte werk. De 2 componenten Epoxyhars in de definitieve kleur.
Ik had gelijk met de Epoxy een compleet gereedschapspakket gekocht. Met een stevige kwast smeerde ik de substantie eerst tegen het opstaande randje aan de achterkant van het aanrecht. Dat ging makkelijk. Dit spul had de dikte van lauwwarme honing. Ik had alle randjes van te voren in de juiste kleur grondverf gezet, maar dat bleek niet nodig te zijn. De Epoxy dekte heel goed.
Nadat de achterrand gedaan was, goot ik de Epoxy op het aanrecht uit. Met een spaan verdeelde ik het spul. Het ging verbazend makkelijk. Het vloeide traag uit en had een enorme behoefte om elke oneffenheid automatisch op te vullen. Iets met oppervlaktespanning of zo, het verdeelde heel egaal. Meteen daarna rolde ik met een soort verfroller met duizend tandjes de laatste luchtbellen er uit.
Ook bij alle randjes liep het heel mooi rond weg.

Ik had drie emmers geleverd gekregen, voor elke oude deur één emmer. Ik kwam met de eerste emmer precies op de scheiding van twee deuren uit, en wist daardoor automatisch dat de dikte ongeveer 2 á 3 milimeter moest zijn, want dat hadden de heren van Decochip.nl zo voor me uitgerekend.
Het werd zo strak als een ijsbaan.

Ik had al gelezen dat ik me geen zorgen moest maken als er nog oneffenheden zouden zijn. Tot drie uur na het storten zou de Epoxy zichzelf verder uitvlakken.
Nadat het grote vlak gestort was, kwastte ik ook het voorste randje lekker dik in.
Een uurtje later was het hele aanrecht klaar.

Zou het echt zo makkelijk zijn?
Nee hoor, ik had toch een probleem veroorzaakt. De gootsteen. U herinnert zich misschien een foto uit een vorig blog?

Rondom de gootsteen had ik een kunststof strip geplakt om de Epoxy binnen boord te kunnen houden. Het was me gisteren al opgevallen dat de primer niet netjes aansloot op die strip. Het leek wel alsof hij zich een beetje “terug trok” Gisteravond las ik op het internet dat Epoxy bijna overal aan hecht, behalve aan silicone. Ik had de gootsteen met silicone in de houten deur gelijmd. Rondom het metaal zaten nog wat hele kleine resten, die de boel nu saboteerden.
Vanochtend ben ik flink in de weer geweest met schuurpapier, aceton en thinner, om de laatste resten van de silicone te verwijderen.
Met mooi resultaat. De Epoxy sloot vanmiddag naadloos aan de strip aan.

Epoxy droogt heel langzaam. Pas na een uur of wat durfde ik het karton weg te halen waar ik de gootsteen mee had afgedekt. Er waren een paar plekken wat doorgelekt, maar dat was geen probleem. Met aceton kun je drogende Epoxy nog heel makkelijk verwijderen. Toen de gootsteen schoon was, besloot ik om ook de beschermstrip weg te halen. De Epoxy was inmiddels zo dik als steenkoude honing, ik hoopte dat het randje dan netjes zou wegvloeien.
Stom, stom, stom! Door mijn geklooi met aceton en thinner was de strip voor een groot deel opgelost en zacht geworden. Hij wilde helemaal niet meer van de gootsteen af.
Lang verhaal kort. Het schoonmaken van het randje rond de gootsteen heeft net zolang geduurd als het hele afgieten van de complete aanrecht. Ik ben uren in de weer geweest met een plamuurmes, meters tissue en twee liter aceton. Gelukkig werkte de Epoxy tot het eind goed mee. Zodra ik ergens een deuk of lelijk randje had veroorzaakt sloot het zich binnen een paar minuten vanzelf weer af.
Het eindresultaat. Heel bijzonder. Een donkergroen aanrecht, met een verzonken gootsteen.

Morgen is deze laag uitgehard. Ik doe dan de laatste correcties. Tenslotte krijgt het aanrecht nog een toplaag van PU. Dat sluit nog beter af dan deze Epoxy, ideaal voor een aanrecht dus, en maakt van de huidige hoogglans een beschaafde zijdeglans.
Ik ben benieuwd naar Annies reactie, als ze het morgen in het echt ziet.
Maar waarom heet het nu epoxy? En wat is het eigenlijk voor spul? Wel mooi.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Epoxy
Uniek is het! Wie heeft heden ten dage een tailor made aanrechtblad? Ik vind het super gaaf die doorlopende kleur!
Wat ontzettend gaaf zeg. Blijft het glimmen?
Nee, de laag die ik morgen aanbreng zorgt ervoor dat het “zijdeglans” wordt