En dan nu: de Powerpile

Gisteren kreeg ons fundament een stevige nieuwe bodem. Vandaag was de hoek van de woonkamer die het meest verzakt was aan de beurt. We delen deze hoek met de buurman. Aan zijn zijde van de hoek staat een trappenhuis. Dat trappenhuis leidt naar bovenetages die er pas begin vorige eeuw op gebouwd zijn. En daarna weer verbouwd werden. Met hier en daar een nieuwe stalen constructie balk. Dat hele stuk nieuwbouw rust op een fundament wat slechts voor een parterrewoning bedoeld was en daardoor in de loop van de tijd flink is gaan verzakken. In die verzakking zijn wij waarschijnlijk meegesleurd. De verzakte hoek kreeg vandaag wat hij verdiende: Een setje eigen palen.

Helemaal uit Duitsland kwam de PowerPile vrachtwagen voorgereden. Niet volgens plan om 08:00, maar vanwege vertraging pas om 12:00 uur. Toen waren we ons dus al uren lang aan het vervelen, en tot op het bot verkleumd.

Gelukkig had hij wel een hoop lollig spul bij zich, zoals een mini hei-machine

Eerst werd er een gat van ongeveer 15 centimeter doorsnee in het beton geboord

Bovenop dat gat werd de machine geplaatst

Er werd een korte stalen holle buis in het gat geplaatst, en de grond in ge-heid. De bovenkant van de buis had een schroefdraad, waar de volgende holle buis op geschroefd werd. Ook die werd omlaag geslagen, en zo door, tot een diepte van zes meter.

Er was een hoop volk op de been, want Uretek had eigenlijk nooit ruimte om dit systeem binnenshuis toe te passen, en de hele firma wilde dit hoogtepunt in de bedrijfsvoering graag meemaken.

Toen de holle buis in de grond zat, werd er een dunne (en alweer holle) pijp ingebracht, waaromheen een soort worstevel gevouwen zat

Toen die dunne buis ook zes meter diep zat, werd met enig geweld de eerste dikke buis weer segment per segment uit de grond getrokken. De dunne buis bleef in de grond achter en werd, net als gisteren, met de geheime substantie vol geperst. Het spul kwam in het worstevel wat zich door de druk opende, en voilà, de heren hadden een kunststof paal onder het huis gefabriceerd.

Maar, zo vraag je jezelf dan af, werkt het eigenlijk wel echt, dat spul. Om dat te bewijzen, eindigde de exercitie met een ontsnapte klont. Tussen de vloer en de muur, waar normaal een plint zit, stak plotseling onverwacht een flinke bubbel schuim de kop boven het zand. Machtig mooi om te zien. Binnen een paar seconden groeide hij als kool, en nog een paar seconden later was hij keihard.

Onder het trappengat van de buurman kwamen ook nog twee van zulke palen, en toen gingen we alweer naar huis.

Morgen wordt onze vloer, die nu nog een beetje op zichzelf aan het zweven is, op een stevig bedje van schuim gelegd. Wordt vervolgd…..