Een kale voorgevel

Woensdagochtend gaat Ron Lascaris beginnen met de vloerverwarming. Er wordt eerst een laag isolatiemateriaal op de oude tegelvloer gelegd, daarop komt een soort mat met noppen, en daarin worden de verwarmingsslangen geweven.
Als dat klaar is, komt de firma “De Granietzuil” een laag vloeibare dikke pap opspuiten, tot 4 centimeter boven de verwarmingsslangen. Anhydriet heet het spul. Het wordt na droging heel hard, net als een zand-cement vloer, maar het is beter geschikt voor vloerverwarming. Die gegoten vloer moet een beetje kunnen “werken” als hij droog is. Met hoge verwarming zet hij uit, als het koud is krimpt hij een paar millimeter. Om dat werken goed te laten verlopen mag de vloer niet strak tegen de muur aan komen te liggen. Er moet een randje schuimrubber tussen vloer en muur. Bovendien mag het spul tijdens het aanbrengen niet in onverwachte gaten in de vloer weglopen, en daarom moet ik onderop een plastic zeiltje leggen, en dat tegen de muur aanvouwen.
Kortom, de muur moet nu overal strak en netjes bijgewerkt zijn, voordat Ron en de Granietzuil aan het werk kunnen.

Afgelopen vrijdag had Annie al alle oude plinten gedemonteerd. Los stucwerk is afgestoken, de grens tussen vloer en muur ligt er overal keurig bij. Behalve in de omgeving van ons winkelraam.
Daar hangt nog een stel oude radiatoren, die voorlopig voor wat warmte zorgen, en dat moeten blijven doen totdat de vloerverwarming in gebruik genomen gaat worden. De buizen van die radiatoren lopen ongeveer 8 centimeter boven de vloer. Onze nieuwe vloer krijgt eerst 4 centimeter isolatie, daarop komen de matten met buis van ongeveer 3 centimeter, en daar weer op de 4 centimeter anhydriet. Samen 11 centimeter, en dus zouden de oude CV pijpen in de vloer verdwijnen als ik geen actie zou ondernemen.

Ik begon vanochtend met het losmaken van de meest linkse radiator. Een radiator hangt eenvoudig in een paar hengseltjes, dus dat valt best op te tillen. Daarna was er aandacht voor de buizen die onder ons raam doorlopen. Die liepen vlak langs het oude afgetimmerde houtwerk van de etalage van de voormalige Tattoo-shop. Eigenlijk moest dat houtwerk weg, want anders zou de vloer gestort worden tegen dat hout, en niet tegen de daarachter verstopte stenen buitenmuur. Voorzichtig brak ik een plank weg. En toen nog een stuk hout. Een balkje, nog een balkje, en hoe gaat dat, net als bij het pulken aan een draadje in een wollen trui: uiteindelijk heb ik de hele trui uit elkaar gesloopt.

Wat waren de vorige eigenaren toch lekker bezig geweest met electra en beveiliging. Achter al het houtwerk kwamen bossen kabels vandaan. Alles wat ik kon achterhalen heb ik gelabeld, alles wat zonder waarde leek, heb ik weggehaald.

Rond een uur of drie kwam de manager van het sekstheater informeren of ik misschien iets met elektra aan het doen was. Nou en of ik dat aan het doen was! Hij kon er niet echt om lachen, want ik bleek ook zijn telefoon en internet aansluiting onklaar gemaakt te hebben. Handig dat we er op deze manier achter kwamen dat hun communicatie met de buitenwereld via ons pand verliep. Als ze dat nu zelf gaan aanvragen en gaan betalen, scheelt ons dat straks weer in de kosten.

Het is erg leuk om de kale voorgevel te zien. De rode bak boven het raam is ons rolluik. Als we dat weghalen, kan daar binnenkort een heel leuk bovenlicht gemaakt worden. Dan doen we later misschien nog eens een hele nieuwe pui.