Een gewone dag, maar toch heel bijzonder

Het was vandaag 45 jaar geleden zeker een bijzondere dag, want ik werd tijdens het middag TV uurtje geboren. Mijn broertjes zaten lekker voor de buis de berenboot te kijken en toen het uit was, hadden ze een zusje. Hoe leuk is dat!

Vandaag vierde ik dat door eerst om 8.15 bij de tandarts te zijn. Waarom ik dat ooit zo gepland had weet niemand. Daarna appte Hessel dat hij beschikbaar was voor een ontvangst. Dus ik even langs Avezaath om onze lievelingstaart te halen. Chipolata met rose marsepein voor mij en chocolade voor hem.

Toen mocht ik mijn cadeaus uitpakken. Omdat we begin november naar Porto gaan kreeg ik een geweldig mooi kookboek over de stad dichtbij Porto, namelijk Lissabon. Er staan ook verhalen in het boek, en recepten en hele mooie foto’s. De foto van de dame hierboven sprak me zeer aan… als ik toch eens zo oud mocht worden, daar teken ik voor!

Ook was er nog een ander cadeau. Ik kook graag uit boeken van Ottolenghi en Hessel had uitgevonden dat er een chefkok die bij hem in Londen stage heeft gelopen, in de Gerard Doustraat heel af en toe kookworkshops geeft. En laat dat nou net op 17 oktober zijn, Hessels verjaardag. We gaan samen de workshop volgen.

Hoe ontzettend goed bedacht!

Na de koffie en de taart moest ik naar mijn eigen huis om nog wat werkdingen te doen. Hessel vertrok naar Haarlem. Het wordt een kort dagje want vanavond gaan we samen uit eten.

Over naar Hessel:

Ik was naar Haarlem vertrokken. Niet alleen om nog meer balkjes te zagen.

Maar vooral om Annies verjaardag te kunnen vieren. Weliswaar zonder Annie, maar gelukkig wel met haar ouders. En met nog meer taart.

Ik zat lekker hoog in mijn energie van alle taart en suikers, dus het grootste muurtje schoot lekker op. Aan het eind van de middag pasten alle balkjes netjes in elkaar.

Morgen de twee andere muurtjes. Daar had ik vandaag geen tijd meer voor, want ik moest vroeg naar huis, om me eens feestelijk op te tutten. Vanwege het verjaardagsdiner. Ik heb er zin in!