De constructie is af

Vanmorgen rond kwart voor elf werd het donker in het huisje van onze overburen, de Thaise Eskimo’s. (Sorry, mijn fout, ik had natuurlijk Thaise Inuit moeten schrijven, maar ja, ze lijken zo ontzettend sterk op Eskimo’s…).
Sjimmie had zijn bestelbus recht voor hun deur geparkeerd. Ze waren helemaal in de war; zoveel sterke mannen hadden ze nog nooit op de stoep gehad.

Sjimmie kwam onze stalen balk brengen. Een vier-meter-tien lange UNP180, fris in de menie. De mannen trokken zich niks van onze overbuurtjes aan en droegen de balk ons huis binnen, de buurvrouwtjes gingen van schrik ook hun eigen huisje maar weer in, het PTT busje bleef beleefd wachten totdat de optocht voorbij was. (Oh ja, voor onze lezers die Sjimmie nog niet kennen, hij is de langste van het stel, met de woeste manen)

De woonkamer werd zonder problemen doorkruist.

In de gang werd het nog even spannend. Zou de bocht aan het einde van de gang genomen kunnen worden?

Ja hoor, dat lukte. En daar stonden ze dan, in de keuken, vier man en een stalen balk van 120 Kilo. Wat nu te doen?

Nou, nogal wiedes, de balk optillen en op Jan Verburgs rolsteigertje leggen natuurlijk.

Pffff, klaar, koffie. Sjimmie ging zijn bus parkeren en ik entertainde de jongens met sterke verhalen over het sekstheater. Daarna was het een fluitje van een cent. Onder de houten balken werden een paar dwarsbalkjes voorbereid, waar de stalen balk straks op kon liggen.

De balk werd opgetild, op de dwarsbalkjes gelegd en met stellatjes precies op hoogte gebracht. Sjimmie had al gaten in het staal geboord, op aanwijzingen van Duyts Constructeurs, nu hoefden er alleen nog maar corresponderende gaten in de houten balk geboord te worden. Draadeinden door alle gaten, bulldogkramplaten, sluitplaten en een handvol moeren, en de stalen balk zat vast.

Om half één was het hele clubje alweer vertrokken. Ik haalde nog maar eens een bezem door de keuken, en heb een poosje heel diep zitten te genieten. De constructie is af.
Stel dat we ooit een bouwvergunning hadden aangevraagd (tegenwoordig heet dat een omgevingsvergunning), dan was dit het laatste klusje wat er in die vergunning gestaan had. Alle constructieve werkzaamheden aan ons huis zijn nu officieel afgerond. We hebben een nieuw fundament, er zijn daklichten geplaatst, we hebben een heel nieuw dak, er is een ruime doorgang van de gang naar de keuken, er is een doorbraak naar het sekstheater gemaakt en nu is dus ook de constructie van onze slaapetage en de bijbehorende douchecel klaar. Vanaf nu zijn er alleen nog maar vergunningsvrije cosmetische werkzaamheden te verrichten. De slaapkamervloer, het keuken plafond, de slaapkamer muren, het is allemaal nog genoeg werk, maar vanaf vandaag staat het huis er definitief stevig en degelijk bij.

Omdat ik zo lekker zat te genieten, heb ik meteen maar een stel foto’s gemaakt.

De balken van boven:

en van onder:

En ook nog wat foto’s van de hele keuken.

Denk hier wat stucwerk, een paar potten verf en een vrolijk behangetje bij en je ziet wat een machtige ruimte het aan het worden is.

Morgen sta ik alweer te filmen, ditmaal voor Philips. En daarna wordt het een paar dagen prachtig zonnig weer. Dus ik vond echt dat ik het verdiend had om vroeg naar huis te gaan. Volgende week ga ik verder met vloer en plafond, vandaag mocht ik van mezelf even op het dak in Amsterdam bijkomen van alle ontwikkelingen.

Het leek wel vakantie. En dat terwijl Annie juist vandaag harder heeft moeten werken dan ooit tevoren. Daarover later meer.