De begane grond is min of meer opgeleverd

Begon u al ongerust te worden? Het laatste blog is bijna twee weken geleden geschreven. Niks aan de hand hoor, we hebben gewoon rustig doorgewerkt, maar er is in de tussentijd niks opzienbarends gebeurd.

Ik had al eens eerder geschreven dat we een aantal klussen echt af willen hebben voordat we gaan verhuizen en dat we de rest gezellig uitstellen tot na de verhuizing.

De keuken moet werkbaar zijn. Van oude deuren had ik een blad gemaakt wat ik met Epoxy heb afgegoten. Bovenop de Epoxy komt een PU laag, dat was behoorlijk mislukt. Ik had te lang met mijn verfroller over het sneldrogende spul gerold, en daardoor bobbeltjes veroorzaakt.

Na overleg met de leverancier, de firma Decochip, werd me met vriendelijke korting een nieuwe portie toegestuurd. Ik schuurde het aanrecht stevig af en ging weer aan het werk.

De volgende dag: weer mislukt. Opnieuw kon je goed zien waar de verschillende vlakken die ik gerold had in elkaar overgingen.
Terug naar meneer Decochip. Drie maal is scheepsrecht. Deze keer vonden ze het zo zielig voor me, dat ze me de PU materialen helemaal kosteloos toestuurden. Vrijdag zou het pakketje er zijn. Tegen 4 uur kon ik in de post app zien dat het afgeleverd was. Op het Duinlustpad in Amsterdam Noord. Foutje.

Eergisteren was het pakketje in Haarlem. Ik ging met nieuwe theorieën over rollen en gieten aan de slag,

Wat denk je? Het is gelukt. We hebben een echt aanrechtblad.

Er is de afgelopen weken nog wel meer gebeurd hoor.
De plantjes van Annie aan de straat groeien als kool. Er is nog geen pot gestolen, er heeft nog geen hond in gepist. Kom daar maar eens om in Amsterdam.

Onze wasmachine kamer is klaar voor de wasmachines. Het betekende wel dat alle kastjes die we overhadden door elkaar gehusseld zijn en dat ik alle gereedschappen weer opnieuw heb moeten opbergen.

Op het platform komen straks de wasmachine en droger te staan. Over kleuren en tegels denken we nog na.

Ik was zo lekker met de keuken bezig, dat ik meteen de oude bordeelkoelkast in de tuin heb gezet, en onze nieuwe koelkast (die al ruim twee jaar ingepakt stond te wachten) geïnstalleerd heb.

De deur scharnierde de verkeerde kant op, die heb ik omgedraaid. De nieuwe deurtjes (die we al drie jaar geleden gekocht hadden) gemonteerd en geschilderd.

Het begon er al op te lijken. Oven, magnetron, koelkast, spoelbak, alles was klaar voor gebruik.
Nu alleen de inductie kookplaat nog. Die heb ik vandaag gedaan.

Met afplaktape markeerde ik de plek waar hij moest komen.

Geen weg terug meer. De cirkelzaag ging erin.

Het paste precies. Het kookgedeelte ziet er nu heel netjes uit, alsof het uit een echte winkel komt.

Ik was eigenlijk van plan om het hierbij te laten, maar kon het toch niet laten om ook de witte kastjes onder het aanrecht in de blauw-groene grondverf te zetten. En natuurlijk ook de pootjes.

En zodoende heb ik vandaag officieel de keuken opgeleverd. Alles wat nu nog niet af is wordt na de verhuizing gedaan.

Beneden klaar, door naar boven. Daar liggen nog twee projecten te wachten. De logeerkamerdouche en de Ikea kasten.

Afgelopen maandag werden de kasten afgeleverd. Een vrachtwagen vol, zie maar op de foto boven dit blog. De bezorgers mochten vanwege de corona niet verder dan de voordeur komen, maar wilden voor mij best een uitzondering maken. Een hele opluchting. Een reus van een kerel sjouwde binnen 20 minuten alle kasten, planken, lades en andere spullen naar binnen.

Ongelofelijk. Elke kast weegt denk ik minstens 40 kilo. Dat krijgen Annie en ik nooit naar boven. Langs dat leuke behang van ons, met een kast van 2.60 manoeuvreren, ik zag het niet gebeuren.

Daar kwam mijn oude vriend Alex to the rescue. Hij had het huis al een tijd niet gezien, en wilde best het nuttige met het aangename verenigen. Wat de meneer van Ikea in z’n eentje naar binnen floot, konden wij met z’n tweeën met een hoop gepuf en gesteun ternauwernood naar boven krijgen.

Elf kasten later was ook deze klus geklaard. In de gang boven ligt nu een hele stapel kast te wachten op de komende weken. Natuurlijk hebben we ook wat voor Annie overgelaten. Het kleine spul.

De komende weken bivakkeer ik dus boven. Eerst de douche. Dan de huur opzeggen en een verhuizer bestellen. In de resterende tijd gaan we eens kijken hoever we met de Ikea kasten komen. Het eind lijkt in zicht.