Anhydriet

Vandaag was een belangrijke dag. De vloer van het theater werd gestort. Dat is heerlijk voor het theater, maar eigenlijk ook heerlijk voor mij. Vanaf hier gaan de Polen het namelijk overnemen. Muurtjes bouwen, elektra aanleggen, waterleiding en vooral heel veel stucen.

De betonmolenwagen was enorm groot. Helemaal vol met onze anhydrietvloer. Anhydriet is een mengsel van zand, water en het mineraal anhydriet, de ongehydrateerde variant van gips (calciumsulfaat), met als chemische formule CaSO₄. Snapt U?
Het stroomt uit een slang als dunne yoghurt, en droogt binnen 48 uur op als keiharde werkvloer.

Dat stromen ging lekker.

Ik had rondom in het huis strepen op een meter hoog gezet, en de mannen van de Granietzuil hadden een meetlat van een meter lang. Ten overvloede stond ook mijn laser op 1 meter hoog.

Meten, vloeien, het ging razendsnel

En toen, onze regelmatige lezers zullen niet weten wat ze meemaken, toen bleek er iets fout te gaan. Behoorlijk fout zelfs.

Ruud, werkzaam bij Bart, had een paar weken geleden in een hele lange dag de vloerverwarming aangelegd. Netjes alle hoeken aan de isolatieplaten bevestigd en tenslotte alle leidingen met water gevuld. Maar, zo bleek vanmiddag, niet vol genoeg. Er zat toch nog lucht in de leidingen. Zoveel lucht zelfs, dat hele stukken vloerverwarming compleet met de staalmat waar hij aan vast zat, omhoog kwam drijven.

Dat vonden de Granietzuilers niet leuk. Of ik misschien bakstenen had? Ja, die had ik wel, in de tuin. Hier en daar werd een steen op de leidingen gelegd, en het vloeien ging voort.

Stukje verderop: weer lucht, weer drijvende verwarming. Wat nu te doen? De stenen waren op! Lichte paniek!
Plots bedacht ik me dat onze overburen bezig zijn met hun tuin. Laatst lagen daar nog hele stapels stenen in de tuin. Snel naar de overkant, waar de buren niet thuis bleken te zijn. Gelukkig kwam er toch een meisje aan de deur, wat ik al eens eerder op een verjaardagsfeestje van de buren ontmoet had. Ze vertrouwde me op m’n blauwe ogen, en deed het tuinhek voor me open.

Met stapels stenen kwam ik in het theater aan, waar ik met gejuich ontvangen werd. Er waren nog meer drijvende plekken ontstaan.

Als u dus op de volgende foto’s hier en daar een baksteen ziet…… weet dan dat ik die over twee dagen weer allemaal uit de vloer ga wegbikken. Gat vullen met een egalisatie mortel, en we hebben het er nooit meer over.

Na anderhalf uur waren ze alweer klaar. Eind goed al goed.