Achterwerk in de kast

Net zoals het met minister Zijlstra gisteren nog niet klaar was, ging bij ons vandaag ‘het keukenkastje dramaatje’ nog even door. Aangekomen in Haarlem vergaderden wij eerst samen over de maat van de kast. Moest dit eigenlijk 1.25 breed zijn, of was 1.00 meter genoeg? Hessel haalde de quooker van boven om even goed de maat te zien van het object dat in het kastje komt te staan.

Zoals je ziet: als het kastje langer zou zijn, dan had je meer ruimte voor de afwasmiddelen etc. Echter, hoeveel ruimte heeft een mens in vredesnaam nodig? Plus dat het kastje slecht 1 deurtje heeft. Ik zie mijzelf niet dagelijks als een slangenmens onderin het kastje wurmen. Ik zet dan de Mr Muscle wel in de Wasmachinesexkamer of de bijkeuken. Daar ben ik heel makkelijk in. Kortom: ik besloot tot handhaving van het huidige kastje.

Hessel ging aan de slag om het kastpootje te helen, en ik ging in de voorkamer de gevallen lijst opruimen en de spuitsneeuw die er nog op de grond lag stofzuigen. Toen ik bijna klaar was en de stofzuiger even uitzette,  hoorde ik Hessel aan de telefoon. Met mevrouw Burgmankeukens. Het klonk  heel vriendelijk. Hoe het toch kon dat de verkoper juist had geadviseerd om een kast van 1.25 m te kopen en dit formaat ook op de pakbon staat, maar dat er dan een kast  van 1 m wordt geleverd. De mevrouw gaf aan dat er helemaal geen kasten van 1.25 m bestaan. De 0.25 cm is feitelijk onzichtbaar. Omdat het een hoekkast is. Wij hebben dus voor 500,- een kast gekocht die voor 25% onzichtbaar is. Volgens de mevrouw had het ook een kast van 1.40 m kunnen zijn, afhankelijk van hoe ver je ‘m van de muur afzet. Want je ziet ‘m niet. Dit soort dingen moet je niet zeggen, en al helemaal niet tegen Hessel. Die houdt niet van dit soort logica.

Toen ik Hessel hoorde zeggen “dat hij ‘m ook aan het plafond kon hangen, en dat de kast dan helemaal onmetelijk groot zou worden, maar dat hij dat niet wilde” besloot ik de stofzuiger weer aan te zetten zodat ik de rest van het gesprek niet kon afluisteren, want het wordt altijd spannend als je een bepaald timbre in Hessels normaliter zo mooie rustige stem hoort. De mevrouw bleek het ook te spannend te gaan vinden; een collega zou terugbellen.

Lang verhaal kort: we krijgen 100.- retour voor de kast. Nou, das toch mooi meegenomen met een telefoontje voor een kast, die je gaat gebruiken zoals die is afgeleverd.

Vervolgens gingen we samen de kasten op de juiste plaats zetten inclusief het marmeren aanrechtblad, inclusief een hangkastje. Ook om te proberen hoe diep het aanrecht wordt. We besloten tot 70 cm. Lekker diep. Kan je twee boterhamborden onder elkaar zetten.

Hessel sloot de kraan nog even aan, ik zette de schoonmaakmiddelen terug en het is net echt. Let vooral ook even op de heerlijke ladenkast onder het fornuis (nu nog onzichtbaar) waar straks de pannen in komen. Hoe geweldig is dat. Ze passen er allemaal in.

Eindresultaat van vandaag was een volledige keuken.

Alles hoe Hessel het ooit heeft uitgemeten klopt. Zelfs de lampen boven het aanrecht lijnen exact gelijk uit vanaf de zijkanten.

We reden terug in de auto en hoorde op de radio hoe Zijlstra aftrad. Het gejuich in onze auto steeg op. Want wij hebben een hekel aan liegen en aan je groter voordoen. Maar toen ik de snik in Halbe’s stem hoorde, schoot er ook een brokje in mijn keel. Dat vind ik dan toch rot. Soms zit het mee, en soms zit het tegen. Ons zit het vooralsnog mee, en daar zijn we heel dankbaar voor. Morgen moeten we even andere dingen doen, maar zodra er weer nieuws is, hoort u van ons!