Muur eruit poes erin

Vrijdag kwamen Guus (licht rood) en Daan (grijs). We moesten ze ophalen in Limburg, en vertrokken om 9.30 uur. Ondertussen gingen Peter en Adam keihard door in het Theater. De achterdeuren zijn voorzien van plaatmateriaal, want het glas komt pas later. Tussen de deuren in is isolatiemateriaal aangebracht.

Over de isolatie hebben zij underlayment aangebracht, waarover later de gipsplaten komen. Nu zit alles mooi en strak ingepakt. Wij merken dat ook meteen op onze eigen WC, want die stond met de achtermuur in de kou, en nu dus niet meer.

Toen alles in de achterpui gereed was, kon de ’tijdelijke buitenmuur’ verwijderd worden. Adam en Peter doen dit op een vrijdagnamiddag..

Zie daar, een mooi ruime slaapkamer met openslaande deuren en uitzicht op een beeldige tuin. De troep van de muur rijdt Hessel maandag weg.

Ondertussen kwam na 2 maal 2.5 uur rijden in de andere voordeur een poezenvracht binnen. De terugweg met de poezen samen reed ik en ik had de Mattheus Passion van Bach uitgekozen als terugrij muziek. De poezen vonden dat top. Ze gingen meteen in hun reisbak liggen en gaven geen piep meer.

Ik loop hier op m’n sokken, aangezien we onze schoenen en jassen al uit hadden gedaan en de voordeur met de tussendeur momenteel als een strenge sluis werkt, aangezien onze nieuwe watervlugge huisgenoten niet opeens de benen moeten nemen. Enfin, alles in opperste gereedheid: poes 1 op bak.

Voor lezers met vragen: de bak staat als je binnenkomt meteen naast de deur, tussen de muur en de spiegelkast in. Eronder liggen speciale Duitse matten om het gruis uit hun tenen op te vangen. In de keuken naast het aanrecht staat er nog eentje. Best lelijk, maar tja, het is nu eenmaal zo. Mogelijk dat die in keuken weggaat zodra de poezen naar buiten kunnen.

Toen poes 1 lekker op de bak was geweest en uit zichzelf weer naar buiten kwam, mocht poes 2 Daan. Die deed het ook erg goed.

Daarna moesten zij hun gigantische nieuwe wereld ontdekken. Hun geboortehuis was supergezellig, maar piepklein. Met 10 broers en zussen en drie tantes en twee kinderen en twee volwassenen. Langzaam maar zeker verkenden ze het terrein.

Mogelijk dat onze lezers er ook last van hebben, maar wij zijn hier in Haarlem soms adembenemend moe. Wij hebben dit weekend ‘poezenweekend’, wat inhoudt: niemand naar binnen, wij vooral wel binnen; veel huiselijk geluk (ik heb zelfs de Ottolegnhi worteltaart gebakken zojuist!) en heel veel uitrusten. Onze poezen blijken ook 18 uur per dag te willen slapen. Ze doen dat ondanks diverse dozen, schapenvellen en warme mandjes feitelijk het liefste bij Hessel.

Of kijkend naar Hessel..

Soms even bij mij voor de afwisseling…

En zo werd het langzaam avond…ze eten heel goed, en spinnen zich een ongeluk, dus we vermoeden dat ze zich ok voelen samen bij ons.

De volgende ochtend was natuurlijk feest. Ze mochten een nieuw blikje voer!

Daarna samen de krant lezen…

In het raam zitten (meteen opstootje voor het raam, maar dat heb ik niet gefotografeerd)…

Zelf met de stok en de veer spelen…

Superleuk naar een bal kijken die je met je eigen poot kan ronddraaien…

Toen ik tijdens het koken even naar de woonkamer liep zag ik dit tafereel… (Hessel vindt dit niet een superleuke foto, want het lijkt net alsof hij is overleden, maar hij was even ingedut, samen met de jongens..)

Van boven zag dat er zo uit:

Kortom: het wennen verloopt volgens plan. De poezen missen inderdaad het Carnaval zoals mijn vader net in de mail opmerkt, maar hun leven bij ons wordt een groot feest denken we.

Volgende week weer bouwblogjes, want ook daarmee gaat Hessel vol gas vooruit, maar deze blog was dus even een poezen-pauze.

Heel fijn weekend allemaal, liefs Anneke & Hessel.