Zeer plaatselijk Haarlems suikerfeest

Mijn broer Gert vroeg ons tijdje terug of hij deze zaterdag even langs kon komen met 14 van zijn leerlingen en een andere juf. Hij is namelijk leraar Klassieke Talen op een school in Amsterdam en doet elk jaar een fietstocht van 3 dagen door Nederland, langs allerlei dingen uit de Oudheid. Mijn broer heeft de route en alle uitstapjes zelf bedacht. Het gaat van Amsterdam tot Nijmegen. Vandaag waren ze ergens begonnen, kwamen door onze straat in Haarlem, gingen dan door naar Zandvoort, Katwijk en uiteindelijk Kamperen in Noordwijkerhout.

Het verzoek was of ik colaatjes en wat mini-marsjes kon serveren. Ze zouden 20 minuten blijven. Ik heb geen idee hoeveel pubers eten maar ik denk altijd ‘heel veel’. Dus ik had gisteren avond al ingeslagen in de Albert Heijn en vanmorgen op het Zuidermarktje toch nog wat krentenbollen, kokosmakronen etc meenomen. In totaal hadden we 3 grote AH tassen vol. Ik was ook bang dat het hysterisch was, veel te veel en dat mijn broer daar nog wat van zou zeggen. Dat het too much was. Maar ja, te weinig is ook niet goed en veel eten staat in mijn systeem gelijk aan “gezellig”.

Alles stond klaar en Hessel en ik gingen nog even boven allerlei dingen bespreken. Mogelijk heeft u het niet door, maar het is eigenlijk adembenemend hoe hij qua muren, trappengat, douchdeur, schuifdeur, etc alles zo tevoren heeft bedacht dat alles werkelijk op de millimeter in elkaar gaat vallen op een later moment. Ik besefte me dit vandaag pas, toen ik het zelf zag. Tringtring snel naar beneden want daar kwamen de eerste fietsen.

Het was een soort mini-invasie. De kinderen waren superrrrr correct en netjes en een beetje bedeesd. Het zijn natuurlijk sowieso leuke kinderen als je vrijwillig meedoet met zo’n fietstocht.

Ze deden alles als kudde. Zwerm zou ik bijna zeggen. Ze bleven gewoon aan de voorkant van het huis, bij de tafel met lekkere dingen. Niemand ging eens op onderzoek uit om eens nieuwsgierig rond te kijken. Ze staarden stiekem wel naar mijn broer en mij, om te kijken of ze gelijkenissen zagen. haha.

Maar mijn zorgen waren voor niks geweest. In slechts enkele minuten zag ik -ook weer tot mijn schrik- dat de kokosbollen en krentenbollen al bijna op waren. Ik stortte snel nog wat m&m’s in een bakje en dankbaar gemurmel steeg op uit de groep. Alles vloog er in. Mijn broer zei: “het is precies hoe ik hoopte dat het zou zijn”.

Hun fietsen met bepakking blokkeerden ondertussen de helft van de straat, maar dat kan gewoon in Haarlem.

Om 10 voor drie zei de juf dat ze om 15.00 uur op de fiets zouden zitten, en ontstond de rij voor de WC. Wat is het toch handig dat onze gang zo lang is. Zoals u ziet hebben ze allemaal dezelfde trui aan, want kennelijk heeft mijn broer gezorgd dat ze worden gesponsord door het Mees Pierson Museum. Ook al zo leuk. De hele route staat ook op de achterkant van de trui.

Daarna werden Hessel en ik allebei keurig bedankt, en stapten alle kids vrolijk op hun fiets.

Ik denk dat ze stuiterend van de suikers in Zandvoort zijn aangekomen, maar dat geeft allemaal niks. Als deze jeugd de toekomst heeft, dan komt het met ons allemaal prima in orde. We hopen dat de nieuwe klas volgend jaar weer komt. Mogelijk dat we dan al zijn verhuisd. Dat zou grappig zijn!

Toen we stonden op te ruimen bespraken we wat ons kennelijk allebei was opgevallen: er waren 16 mensen op bezoek geweest en je merkt er in de rest van het huis (de keuken, de wc, de gang en zelfs de ruimte bij de openhaard) feitelijk niks van. Als ik in mijn huis in Amsterdam 16 mensen zou uitnodigen, dan zou het echt proppen zijn. En gedoe. Maar hier helemaal niet. Als er nog 10 extra waren gekomen, hadden die er zonder problemen bij gepast. Hoe wonderlijk is dat toch.

PS: mijn broer appte tevoren nog “we willen wel op het blog”, maar eerlijk is eerlijk, dan vind ik ook dat we de hele klas de link moeten sturen, en dan kan de hele klas voortaan mee lezen met het blog van de zus van de meester en haar partner. Dat zagen wij niet zo heel erg zitten eerlijk gezegd. Plus dat scholen nu te maken hebben met allerlei privacy regels. Kortom: we hebben de beeldige gezichten van de kinderen geblurd.

Blijven we lekker onder ons.

Fijn weekend allemaal!