Zaterdag in onze nieuwe stad (= onzinblog)
Vanmorgen bespraken we wat te doen met deze dag. Ik wilde vooral boodschappen doen; voor de aankomende week en speciaal voor dit weekend om met mijn nieuwe kookboek aan de slag te gaan. Morgen wilde ik dan ‘er op uit’. Hessel zei dat het weer vandaag heel goed zou zijn en morgen minder en dat hij zo graag even naar Haarlem wilde. Dus we combineerden alles samen en togen nadat ik eerst een aantal essentiele dingen op de Zuidermarkt had gekocht naar ons nieuwe huis.
Het was heel apart er te zijn. Het trappenhuis wordt superhoog, dat kan je nu goed voelen nu er al een soort muurtje in zit. We hebben een hangende lamp nodig daar, iets verticaals. Om even te voelen hoe het is, ging ik even ‘m’n haar wassen’ onder de douche in de logeerkamer. Vroeger toen het open was durfde ik daar nooit te staan, maar nu met het hekwerk wel.
Daarna bespraken we de algehele financiele situatie. Daar kan ik nu niets meer over schrijven want ik heb besloten dat accuut na afronding van het gesprek te vergeten. Niet omdat er paniek is, verre van, maar ik hou alleen op m’n werk van budgetten. Prive niet.
Vervolgens de stad in. Over de markt, langs de parfumerie voor een mascara, naar een kinderwinkel Meneer Paprika voor een cadeau (vrij geestig; het stel waarvoor Hessel voordat Haarlem begon een huis heeft gerenoveerd in Amsterdam, heeft inmiddels in de tijd dat wij verbouwen een tweede kindje gekregen), even naar De Vries voor een ansichtkaart, toen naar de supergrote Albert Heijn, naar de Botermarkt en in een zijstraat daarvan kwamen we langs een electra winkel. Hessel kende het. Er waren binnen twee St Bernhard honden en twee kleine honden, waarvan er eentje (St Bernhard) op z’n rug lag te slapen midden in de winkel. Gewoon, omdat het kon.
Hessel kocht voor alle lampjes in Amsterdam die aan vervanging toe waren nieuwen. Lekker gevoel geeft dat altijd.
Vervolgens liepen we via Mabouch met alle boodschappen terug naar de auto. Omdat we nog wel tijd hadden belden we even mijn ouders, maar die namen niet op. Tegenwoordig weet je dan niet of dat komt omdat ze het niet horen of omdat ze er niet zijn, dus checkten we even bij hun huis.
En ja: we zijn ook achter geweest.
Ze waren er even niet. Kan gebeuren.
In de auto terug vroeg Hessel zich af waar ik toch laatst die heerlijke Roquefort vandaan had. Dat was van de markt op het Stadionplein. Toen we er langs reden bleek de kraam er nog net te zijn. Snel rende ik er naar toe, en weer terug, terwijl Hessel op me wachtte. Bam, daar is de kaas, het weekend kan beginnen!
Fijn weekend allemaal!
XA
