Yellow Brick Road

We hebben grote stappen in onze tuin gezet.

Maar ook binnen is er weer iets gebeurd: we hebben een echte volwassen salontafel. Gekocht op Whoppah. Dat is net zo iets als Marktplaats, maar dan voor designspullen. Voor een prikkie opgehaald in een rietgedekte villa in Noordwijk.
De tafel werd meteen goedgekeurd door de poezen, ze wonen er nu in. Annie is sindsdien aan het oefenen met salontafel stylen. Dat is een vak apart, maar ze lijkt er talent voor te hebben.

Buiten moest de achtermuur nog afgewerkt worden. Daar heb ik verschillende lagen mortel tegenaan gewerkt, en daarna afgelijmd met isolatieplaat

Dat was meteen zo’n beetje het laatste wat ik zelf buiten doe. Medio augustus komen de Polen terug uit Polen, dan wordt de hele achtergevel in de finale mortel gezet. (Deze belijming met isolatieplaat ga ik waarschijnlijk volgende week ook met de zijmuur van het Theater doen. In de tuin van de buurman. Die vindt dat geen bezwaar. Fijne buurman!)

Het werd langzaam maar zeker tijd om ons op de hoveniers van Harry Pierik voor te bereiden. Harry is de ontwerper van onze tuin. We hebben op 1 maart 2016 al eens over hem geschreven.

De muren van onze bijkeuken moesten helemaal gewit worden. Want daar komt gaas tegenaan, waar planten in gaan groeien.

Annie kon hierna weer eens een van haar andere specialiteiten uitoefenen: het verplaatsen van een enorme berg stenen.

Het laatste onkruid moest uit de tuin. Een meditatief werkje.

En toen waren ze er. Afgelopen maandag
Ze gingen voortvarend aan de slag. Kruiwagens vol wit zand werden uitgekiept en gladgetrild.

Bij de deuren komt een hardstenen trede, uitmeten en de eerste stenen werden al gelegd.

De oude betonklinkers die in onze eigen tuin lagen werden hergebruikt in de theatertuin. Bij ons waren ze eigenlijk altijd heel lelijk omdat ze bovenop een soort antislip betonbolletjes hadden. Annie had de briljante ingeving om ze ondersteboven te hergebruiken. De gladde kant boven, heel vrolijk en fris.

Voor onze eigen tuin gingen we nieuwe klinkers kopen. Johan en ik lieten Sjouke alleen achter, we reden met de aanhanger naar Leliestad. “De Stenen Man” bestratingsmaterialen.

We hadden eigenlijk Bonte Mix Oude Waaltjes bij hem besteld, maar toen ik er eenmaal was, vond ik Gele Ijsseltjes veel mooier. Videobellen met Annie en ook met Harry leverde toestemming op. 2 pallets werden ingeladen. De Stenen Man had ze van een aannemer gekocht, die ze weg had gehaald bij een straatrenovatie in Amsterdam. Hebben we toch nog een stukje Amsterdam in de tuin.

Toen we thuiskwamen had Sjouke in z’n eentje de hele theatertuin al betegeld.

Door naar onze eigen tuin. Zand er in, waterpas maken, aantrillen, met de klinkers beginnen bij de keukendeur.

Dokus en Daan hadden een topdag. (U kent Dokus misschien nog als Guus. Hij voelde zich daar niet prettig bij, en wij zijn Woke genoeg om daar begrip voor te hebben)

Ons pad was kleiner dan het theater, maar had meer bochten. Een puzzelwerkje.

Aan het eind van de werkdag had Chefkok Annie gekookte aardappeltjes, een biefstukje en gereformeerde sperzieboontjes gemaakt. Want ze bleven bij ons eten. Dat kwam zo: Onze hoveniers komen lekker handig helemaal uit Drenthe. En slapen dan bij ons om de hoek in het van der Valk hotel. Of ze mochten mee-eten, hadden ze gevraagd. Natuurlijk mocht dat!

De volgende dag, gisteren.
Met klinkertjes werd de buitenlijn uitgezet. Langs deze lijn werden de paden afgezaagd.

Langs de afgezaagde randen kwam een strook cortenstaal te liggen. Een soort ijzer wat tegenwoordig heel hip in de tuin is. Het gaat roesten, dat hoort zo, dat vinden de mensen mooi. Wij niet. Daarom werd ons staal zo diep in de grond geslagen, dat je het niet meer kan zien.

Tenslotte kwam de trilplaat weer in actie. Alle klinkers werd eindeloos lang aangehusseld.

Spareribs, witlofsalade, gebakken aardappeltjes. Ijs toe.

En toen werd het vandaag.
Ze hebben nog wat opgeruimd, de netten tegen de muren bevestigd, en toen waren ze weer weg.

Ik had daardoor mooi tijd voor mijn geheime hobby: Kärcheren. Met hoge druk heb ik alle Amsterdamse Ijsseltjes schoongespoten, en omdat het zo lekker ging ook meteen maar de betonklinkers van het Theater.

We vinden het resultaat bijna onwennig mooi.

Van boven:

Van alle andere kanten:

Op 8 september komen ze terug. Dan gaan alle planten erin. We spreken elkaar vast nog wel voor die tijd. Als dat niet zo is, en als U op vakantie gaat, dan wensen we U een heerlijke tijd. Wij zijn bij mooi weer gewoon te vinden in de zonnestoelen in onze tuin.