We hebben een afzuiginstallatie

Vanmorgen om 08:30 werd onze afzuigkap op de Willemsparkweg afgeleverd, en vanmiddag om 17:00 zat hij op zijn plek in het plafond in Haarlem. Hij zuigt nog niet af, want de losse motor moet ik nog aansluiten, maar het grootste werk is nu gedaan.

We wilden een plafondunit, omdat we geen kap aan de lange wand wilden monteren. De firma Falmec, Italiaans, gespecialiseerd in afzuigkappen, wist raad. Modelletje Stella, met een 950 Kuub motor  gaat de keuken heerlijk fris houden. Ik keek er vanochtend wel van op hoe zwaar de doos was, die de bezorger met een steekwagentje naar binnen bracht. Nou ja, dat zal wel een hoop extra materiaal zijn, dacht ik nog, wat verdwijnt als ik de doos openmaak. Niks bleek minder waar. De afzuigunit die in het plafond opgehangen moest worden, weegt 65 Kilo. Dat is meer dan een hele Annie!

Ik begon met de laser-waterpas. De precieze maten van de unit met stift op het plafond uitgezet, op de 4 hoeken een gaatje geboord, en toen op de slaapetage vanaf die 4 hoeken opnieuw de maten uitgetekend, op de bovenkant van het plafond. Nu de contouren bekend waren, kon ik met de reciprozaag het eerste gaatje uitzagen.

Dat stuk plafond kletterde nog omlaag, de rest van het plafond kon ik makkelijk vasthouden en keurig op de slaapkamervloer verzamelen.

Tot zover de werkzaamheden boven. Van beneden heb ik vervolgens de balkjes weggehaald die onderaan onze dikke vloerbalken zaten. De rechter balk was een beetje scheef, daar moest ik nog een stukje afschaven.

En alsof het er voor gemaakt was: De afzuigkap was 9 centimeter hoog, de ruimte van de onderkant plafond tot aan de dikke vloerbalken was 9,2 centimeter. Het paste! Ik had zelfs 2 millimeter speling.

Toen werd het tijd voor de jonge onderzoekers. Hoe krijg je een kap van 65 Kilo boven je hoofd een gat in het plafond in? Met een touw natuurlijk. Ik bond het touw om een stevig stuk hout heen. Het stuk hout paste precies in het middengedeelte van de kap. Op de slaapetage bond ik de andere kant van het touw rond een vloerbalk, en hijsen maar.

Op het fornuis had ik ter bescherming een handdoek gelegd. Nu de kap vrolijk aan zijn touw hing te schommelen, verving ik de handdoek door een stevige plank. Een lang stuk hout en wat wigjes waren voldoende om de kap daarna klemvast het plafond in te duwen.

Van boven zag het er erg vertrouwenwekkend uit. Een paar millimeter naar links, of toch maar naar rechts, en toen de kap perfect op zijn plaats lag, kon ik hem stevig afmonteren.

Het was even zweten, maar ik ben erg tevreden met het resultaat. Het geeft de keuken beslist een zekere “je ne sais quoi” .

Tussen de balkenlaag kan nu gemakkelijk de afvoerpijp aangesloten worden, die later naar de afzuigmotor loopt. Appeltje Eitje.