We gaan door voor de magnetron!

De afgelopen 24 uur zijn wij op de achtergond steeds bezig geweest met de magnetron van ons nieuwe huis. Het begon gisterenmiddag, toen Hessel er achter was gekomen dat wij voor onze Haarlemse keuken een magnetron hadden gekocht met een deurtje dat rechts open ging, terwijl links beter was geweest. Toen we gisteravond allebei thuis in Amsterdam waren, aten we allerlei restjes van de afgelopen week. Die had ik vers bereid de dagen er voor en nu gingen de glazen bakjes een voor een Hessels magnetron in. Het was nogal veel, dus na zes bakjes was het eerste bakje al weer koud. Wat niet gaf want we zaten lekker te eten. Hessel vroeg tijdens het eten nog ergens een keer wat we nou met die rechtsdraaiende magnetron moesten, en ik zei ‘lekker laten zitten’ of iets anders vaags en we hadden het er niet meer over.
Vanmorgen vroeg had ik Hessel aan de telefoon. ‘Waarom’, vroeg hij me, ‘hadden we eigenlijk deze magnetron voor Haarlem gekozen?’ Ik zei dat ik geen idee had, dat we het volgens mij in een machtige beweging met de apparatuur voor het bovenhuis hadden gekocht, vorig jaar. Maar waarom hadden we zo’n kleine gekocht? Dat wist ik natuurlijk helemaal niet. ‘Hoezo zo klein? Het leek mij een behoorlijk groot ding?. ‘Ja’, zei Hessel, ‘het hele apparaat is groot en past bij de oven maar als je het deurtje open doet, zit er maar een heel klein vak in om eten in te zetten.’  Moesten we het apparaat niet omruilen voor een grotere, met een linksdraaiende deur. Nou, dat leek mij niet. Want we gebruiken de magnetron eigenlijk nooit en je krijgt er rare straling van. Hessel vindt dit punt altijd een beetje lastig worden met mij. Hij komt er namelijk niet achter wat ik echt wil. Dat komt omdat ik daar zelf ook geen idee over heb. Ik zei dat we ook al zo’n grote douchekop krijgen en een hele waskamer; allebei dingen die ik nooit voor mijzelf voor mogelijk had gehouden, zo luxe. Een kleine  magnetron met een verkeerd deurtje, daar kan ik best mee leven. Juist ook fijn als niet alles perfect is. Komt bij dat het ook weer kosten met zich brengt, en allerlei dingen die we nu kiezen brengen kosten met zich, en het geld groeit niet in de achtertuin, dus tja. Laten we het maar zo houden, ik kan me er niet druk over maken of er een mening over hebben.

Hessel dus wel. Hij wees me er op dat we de magnetron best vaak gebruiken, omdat ik vaak tevoren al eten klaarmaak. Het was mij niet op die manier opgevallen. Dat van gisteren met al die bakjes was in mijn beleving een uitzonderlijke situatie…(wat het niet is trouwens..)

Echter, als we toch zouden kiezen voor een  grotere magnetron met een goede deur, zou die dan passen in de kast de we hadden gekocht? Want als het niet zou passen en we konden de kast niet ruilen omdat de timmerfabriek van meneer Brugman onze bestelde kast al aan het monteren was, dan had het allemaal sowieso geen zin.

Hessel belde vanochtend toch eens oriënterend met Brugman keukens. De mevrouw van Brugman zei tot Hessels verbazing dat het grote model magnetron makkelijk, sterker nog, zelfs precies in de kast zou passen. Dat was heel gek, want we hadden een kast besteld voor het kleine model, dus hoe was het mogelijk dat de kast voor allebei de maten magnetron geschikt zou zijn? Bij navraag van de mevrouw bij haar supervisor bleek dat Brugman per ongeluk de verkeerde maat kast heeft besteld; precies de maat van de grote magnetron en dus de verkeerde maat voor de huidige magnetron. Heel bijzonder dat we daar net vandaag achter kwamen, en niet pas in januari als de kasten geleverd worden…

Terwijl Hessel zat te bellen met Brugman in zijn eigen huis, kreeg ik in mijn huis een mailtje van de Rabobank. Er was een vrij groot bedrag gestort. Door onze buurman Mel. Die hadden we vorig jaar het geld geleend voor zijn aandeel in de fundering. En juist vandaag is de hele lening afgelost. Feitelijk was het financiele argument daarmee van tafel.

Ik belde Hessel om te zeggen dat de lening was afgelost. Hessel vertelde mij dat we een grote kast hadden wegens een foutje van Brugman. Ik denk niet dat er een opperwezen is die zich speciaal bezig houdt met magnetrons, maar dit voelde toch wel een beetje als een teken.

Maar ik zei dat ik nog niets had besloten.

Even later zaten we in de auto naar Haarlem. Even alles in het huis bekijken. Natuurlijk liep ik meteen naar de magnetron, deed het deurtje open en zag een kleine ruimte als een brievenbus. Echt shocking. Er past net een ontbijtbordje in. Plus dat de deur van glas was, waaraan je je hoofd zou snijden als je ‘m telkens naar rechts open moest doen.

Dus we besloten toch te wisselen. We wisten al dat Cool Blue na een jaar de magnetron niet meer terug kon nemen. Thuisgekomen zette Hessel de magnetron net voor het eten op Marktplaats.  Voor 65,00 lager dan het bedrag waarvoor we ‘m gekocht hebben.

We hadden niet al te hooggespannen verwachtingen, want er staan een paar duizend magnetrons op Marktplaats te koop. Maar wie weet, zou zich ergens de komende maanden toch iemand melden die precies onze magnetron aan het zoeken was.
We waren nog niet eens aan de koffie of een leuke Rob melde zich. Hij wil de kleine magnetron graag kopen en komt ‘m morgen om 17:00 graag ophalen.

Hup even Coolblue gebeld en de grotere maat magnetron gekocht, hup even Brugman gecontact dat de kasten niet gewisseld hoeven worden. En hup het weekend kan beginnen!