Wat doe je dan zo’n hele dag?

Mensen vragen mij wel eens hoe dat er eigenlijk uitziet, zo’n hele dag beulen op de bouwplaats. Wat doe ik dan zoal?
Ik zal dat hier eens netjes opschrijven.

Mijn dag begon met een rondje rennen in het Vondelpark. Nou ja, we zijn pas net weer begonnen met rennen, het was eigenlijk maar een driekwart rondje

Toen reed ik naar de technische Unie. Ik had daar een lekker dikke kabel besteld, om een aansluiting mee te maken voor onze drie-fasen-krachtstroom inductie kookplaat.

Bij het weghalen van onze slaapkamervloer had ik een oude water afvoerleiding gevonden. Hij liep achter de keukenmuur langs naar beneden, en passeerde op een metertje na de plek van onze toekomstige kookplaat.
Met de betonboor heb ik beneden een gat in de muur gemaakt, ter hoogte van die afvoerpijp.
Tot ergens aan het begin van de keuken liep langs het plafond nog een kabel waar ooit de wietplantage mee werd aangestuurd. Ik heb de nieuwe kabel aan de oude kabel bevestigd.

De nieuwe kabel heb ik boven in de afvoerleiding gevoerd, en beneden er weer uitgetrokken. Hoekje om naar links, en keurig op z’n plek voor het fornuis neergelegd.

Toen mocht ik even uitrusten. Ik zat dat net vol overgave te doen, toen de moeder van Anneke aanbelde. Ze moest in de stad zijn, en fietste even langs. Dat was reuze gezellig, want we hadden elkaar al veel te lang niet gezien. We hadden genoeg onderwerpen om over te kletsen, zoals over het verhaal wat ik laatst hoorde maar waar ik hier helaas niks over kan vertellen. Nou goed, een paar ingrediënten dan: “Koninklijk huis”, “Vliegtuig”, “Draak”. (nee, sorry, hier moet ik het bij laten).

Ze was nog niet weg, of Anneke zelf belde. Gewoon, om even bij te kletsen. Dat is natuurlijk altijd leuk, maar toen we ophingen vond ik toch echt dat ik weer aan de slag moest. Of nee, de zon was net gaan schijnen, ik kon net zo goed nog heel even buiten op het bankje gaan zitten.
Daar was mijn grote vriend ook, de kat van de buren.

En waarachtig, daar kwam ook de buurman zelf al aan. Hij heet Mel, en is de eigenaar van de Tapa’s zaak naast ons. Met hem samen hebben we ons fundament vernieuwd.

Hij kwam er even bij zitten, en vertelde dat hij net kijkers had gehad voor zijn zaak, maar dat ze toch van de overname hadden afgezien. Hij is mid-zestig, en wil het rustiger aan gaan doen. Het pand is zijn eigendom, hij zoekt nu geschikte pachters die het horecagedeelte van hem willen huren, met natuurlijk bijbehorende “goodwill”. Morgen komen er nieuwe geïnteresseerden, die een pizza zaak willen beginnen. Dat gaat vast niks worden, denkt hij.

Hoogste tijd om weer eens aan het werk te gaan. Maar hee, wie belt daar nou op? Het is mijn goede vriend Alex van Oostrom. De 40-up DJ, u weet wel. Hij had net een nieuwe tweedehands auto gekocht, met een open dakje, en wilde een tochtje met me gaan maken. Dat kon niet, omdat hij in Amsterdam zat, en ik in Haarlem, maar we moesten natuurlijk wel even rustig bijpraten.

Nadat we opgehangen hadden, liep ik nog even naar de voordeur, om die dicht te doen. Dat was ook toevalllig. Daar kwam net Jildou, het overbuurmeisje, naar buiten. “Wat een te gekke lamp hebben jullie gekocht” zei ze vanuit haar deuropening, “mag ik hem even zien?” Natuurlijk mocht dat.

Nou ze toch binnen was, was ze ook reuze nieuwsgierig hoe de keuken er uit was gaan zien met de nieuwe indeling. En het boek van Stock Interiors had ze ook nog nooit gezien. Dat had haar warme belangstelling, want ze is zelf dus ook styliste, en ze had zich net vorige week opgegeven voor een nieuw SBS6 programma, waar zes stylisten met elkaar in gevecht gaan om de titel “beste styliste”. Ze was al op casting geweest, en wist bijna zeker dat ze uitgekozen zou gaan worden.

Na een tijdje moest ze er weer vandoor, om boodschappen te gaan doen. Dat kwam goed uit, want ik wou weer eens aan de slag met mijn elektraplan. Maar wat hoorde ik daar? Er werd op het raam getikt. Het was het schattige oude mevrouwtje wat aan de overkant in het pand van het Snorretje een Spaans Tapas restaurantje gaat beginnen.

Wat zou die nou willen? Dat werd al snel duidelijk. Uithuilen! Het gaat allemaal niet door. De huisbaas deed niet wat hij beloofd had, hij had de huur al verhoogd, de advocaat zat er bovenop, en vrijdag zou ze haar borgsom terugkrijgen en de sleutels weer inleveren. Daar moesten we maar eens even rustig voor gaan zitten. Na een half uurtje ging ze weer weg, niet nadat ze me beloofd had dat ik het als eerste zou weten als ze ergens anders een zaak zou gaan beginnen.

Zo, dan nu maar eens een leidinkje gaan trekken. Of nee, wat zie ik nu, zo laat alweer? Een mooie tijd om maar weer eens op huis aan te gaan.
Nou, dat doe ik dus zoal op een dag. I Love It !!!!!!