Waranda

We hadden drie leuke dagen. Darek, de broer van Mariusz, was samen met Adam bij ons over de vloer. En over het dak. Eigenlijk waren ze overal.
Het staal was vorige week geplaatst, dus we konden nu het dak gaan leggen. Darek is de meester timmerman, Adam is de helpende hand.

Eerst werden alle nieuw gekochte balken met hun kop in de menie gezet. Daarna was het even spannend of de stalen portalen op juiste hoogte van elkaar geplaatst waren. Gelukkig, dat waren ze! Het werk ging reuze snel, balk voor balk werd op het staal gelegd.

Het oude plafond, met de oude balken, loopt tot aan de nieuwe dikke stalen balk. Elke oude houten balk steekt daar nog ongeveer 30 centimeter overheen. De nieuwe houten balken steken juist weer 30 centimeter terug onder het oude plafond. Met dikke stukken draadeind en bulldog kramplaten werd oud aan nieuw bevestigd.

Toen bijna alle nieuwe balken geplaatst waren, moest er nog een oud stuk dak vlak onder onze slaapkamer gesloopt worden. Adam bleek gelukkig ook nog acrobaat.

Toen alle oude rotte balken weg waren, en vervangen door nieuwe, was het inmiddels donker.

De volgende ochtend zag het er al heel leuk uit. Nu konden we vanuit het slaapkamerraam echt al “voelen” hoeveel we van onze toekomstige buren gaan zien. Eigenlijk bijna niks. De laatste paar meter van hun tuin. Heerlijk.

De planken konden er op.

Om de laatste planken goed te kunnen monteren, hebben we de zinken afdekking van het stukje muur boven onze wasmachinekamer afgehaald. Dat was schrikken. De bakstenen daaronder konden we gewoon met de hand weghalen.

Eigenlijk zouden Darek en Adam er maar twee dagen zijn. Voor het houtwerk. Maar nu ik dit zo zag, heb ik meteen Mariusz gebeld. Gelukkig, ze konden nog een dagje extra blijven.

Dus nu was er tijd voor de bakstenen. Maar misschien ook wel tijd om het daklicht wat in de kleine slaapkamer gaat komen voor te bereiden. Meteen maar eens met Bart, onze loodgieter, bellen. Zou hij zin hebben om volgende week dakisolatie en dakbedekking aan te brengen, en een Velux raam te monteren? Wat een geluk, hij had zin.
Nog meer geluk: Adam was niet alleen helpende hand en acrobaat, maar was voorheen, in Polen, metselaar van beroep!!

Als er volgende week 10 centimeter dikke isolatie komt, dan moet eigenlijk ook het oude rolluik nog weg. Vroeger, toen ons huis nog een wietplantage was, waren alle ramen en deuren erg goed beveiligd. Zo ook de deur die toen toegang tot het dak gaf. Inmiddels is die deur een soort raam, dat in ons nieuwe trappenhuis zit. Een raam met een rolluik dus

Wat een verademing, eindelijk dat afschuwelijke luik weg.

De rest van de dag was Darek bezig met timmer en sloopwerk,

Adam metselde lekker verder aan de gevel.
Einde dag hadden we een hele mooie waranda.

Vandaag waren de taken duidelijk. Adam metselde. Darek begon aan het daklicht.
Het kan geen kwaad om spaarzaam te zijn. Ik had heel veel hout van de sloop van het theater achtergehouden. Al het hout zat vol met schroeven en spijkers, dat had ik vorige week als therapie tijdens mijn verkoudheid op een stoeltje allemaal schoon zitten maken en geordend. Nu hadden we dus hele stapels schoon werkhout.

Darek sloopte eerst een deel van het plafond waar vroeger toen het pand nog een bioscoop was een lichtbak had gezeten

en begon toen te bouwen. Een raveling, zoals dat heet, op de maat van het daklicht, opgetrokken uit sekstheaterhout.

Net toen het echt leuk werd, kwam de vader van Annie ook even langs. Samen zagen we voor het eerst daglicht van boven in het donkere theater binnen vallen.

Vanaf het dak gezien, was het duidelijk dat het maar goed was dat we een en ander uitvoerig met onze bovenbuurvrouw besproken hebben. Ons luik komt ruim een meter van haar slaapkamerraam. Het daklicht is helemaal geluiddicht, en kijkt zij straks vanuit haar raam tegen de zijmuur van een slaapkamer. Boven en benedenburen zullen elkaar door dit raam nooit in de ogen kunnen kijken, maar het komt wel dichtbij.

U ziet het, we zijn lekker opgeschoten. Het metselwerk is helemaal af (nog niet helemaal op deze foto, maar u begrijpt het idee)

en het wordt steeds minder somber om in het donkere theater te staan. Het geeft inmiddels zelfs bijna een vriendelijk en menselijk gevoel, zegt Annie.

Binnenkort weer een update, waarschijnlijk als Bart langs is geweest.