Visite visite een huis vol visite

We waren vanmorgen net gearriveerd -beetje laat wegens heel slecht geslapen- en ding dong daar was mijn vader. Hij ging naar de kapper een paar pandjes verderop en kwam zijn fiets bij ons parkeren en ook het bovenhuis zien. Maar eerst naar de kapper. Binnen een half uur was hij terug. Boven inspecteerde hij alle ruimtes. Mijn vader is een uniek persoon die om een of andere reden nooit vragen stelt die je verwacht, maar dat zelf niet doorheeft -althans dat denk ik… Vroeger vond ik dat nogal lastig maar tegenwoordig moet ik er inwendig erg om lachen. Vaak ook uitwendig. Hij vroeg bijvoorbeeld of het water van de badkamer niet in de woonkamer zou gaan lopen, dat hij dat spannend zou vinden. Ik zelf zou dat ook heel spannend vinden als het zo was, maar gelukkig is het niet zo. Ook over de balkenconstructies in de bovenkamers kwamen vragen maar gelukkig kon Hessel alles naar bevrediging uitleggen. Hij was duidelijk onder de indruk van alles en de kapper had aan hem gezegd dat het goed verhuurbaar is, dus wij zitten snor. Ook de trap werd uitgebreid bekeken en toen moest hij er nodig vandoor want hij moest aan het werk.

Wij zelf trouwens ook. We waren een beetje bezig en dingdong de bel. Monique Lotsy kwam kijken of alles klopte wat ze op het blog had gelezen.

Mo had haar hakken aan, en is nogal lang, dus het bleek dat ze haar hoofd zou stoten in de slaapkamer aan de balk. We zoeken dus kleine huurders… Terwijl Monique en ik over van alles en nog wat aan het bijpraten waren sloot Hessel her en der wat lampjes aan. En.. er was licht. Ook op plekken waar we het niet verwachten.

Hoe handig om licht te hebben!

Nadat Monique weg was rommelden we lekker door. Er is nog van alles te doen. We pakten de oven uit, waarvan we gisteren al het vermoeden hadden dat die te diep was om boven het aanrecht te hangen. Dat was even een tegenvaller, maar bleek al snel een voordeel te zijn. We besloten de oven onder het fornuis te plaatsen, samen met de koelkast en de mini vaatwasser. Dan blijft er nog genoeg ruimte over voor een Ikea ladenkastje, en een iets grotere kast. Ook zochten we bij Ikea online alvast deurtjes en kastjes voor boven uit, zodat we die morgenochtend aan kunnen schaffen.

Dingdong daar ging de bel. Het was de vorige bewoonster die post kwam halen. Het was duidelijk dat ze licht in shock was over hoe daadkrachtig we bezig waren. Ik schaamde me in stilte een beetje over mijn blog van gisteren. Het is namelijk echt een lieve vrouw, maar gewoon volstrekt niet daadkrachtig en handig. Ik kreeg de indruk dat ze haar huisje eigenlijk best miste, en het moeilijk vond ons er zo vrolijk rond te zien banjeren. Tja, thats life. Maar goed, zij moet voorwaarts en wij ook. Morgen. Eerst alle soplapjes in de kookwas en een nacht diep slapen….