Vijftig tinten wit

Toen ik klaar was met het weghalen van het vuil van het bovenhuis ging ik eerst de bovenverdieping weer schoonmaken. Dit is niet omdat ik smetvrees heb, maar omdat de mannen met hele vieze voeten van het dak heen en weer hadden gelopen. Dus alle modder lag feitelijk overal, gemixt met zaagsel en andere troep die je krijgt als je hard aan het werk bent. Nu zijn Hessel en ik is sommige opzichten echt gelijk aan elkaar: het moet eerst weer schoon voordat we verder kunnen.

Nadat de kamer schoon was, ging het latexen beginnen. Ik vond dat nog best moeilijk, om het gelijk dekkend te krijgen en ook vrij zwaar om te doen.  Gelukkig deed Hessel even de moeilijke randjes, zoals bij het behangetje -dat we willen laten zitten.

Als je er zelf mee bezig bent zie je het verschil niet echt, maar toen Hessel een paar uur later terug kwam viel hij bijna van z’n stoel zo fris al de kamer er begon uit te zien, met die nieuwe fris witte verf. Toen het te donker werd om te verven was het tijd om naar huis te gaan.