Van onderen!

Mijn broer appte vanmorgen of er nog nieuwtjes kwamen, want nu we even niets hebben geschreven deed het hem denken aan het maatschappelijk probleem dat iemand jaren dood in z’n huis ligt en niemand het merkt. Het blog geeft dat “een nieuwe lugubere dimensie” aldus Jan.

Het klopt dat we even stil waren. We waren namelijk heel druk! Donderdag heeft Hessel met Ron gebeld. Hij had een vraag over een afvoerleidinkje, maar vroeg meteen wanneer Ron tijd zou hebben om de vloerverwarming aan te komen leggen. Misschien dit jaar nog? Ron bleek aanstaande woensdag al te kunnen. En het bedrijf dat daarna de anhydriet vloer er overheen ‘vloeit’ kon plotseling al de week erop. Dus opeens ontstond er een stroomversnelling en moet alles met z’n voetjes van de vloer: alle spullen die beneden staan moeten daar weg, en verhuisd worden naar de bovenetage of naar de tuin.

De spullen van beneden moeten naar boven. Dat is makkelijk gezegd. Maar de vloer van ‘boven’ lag nog helemaal open omdat daar de electraleidingen werden gelegd. Hessel ging vrijdag dus als een haas aan de slag om de vloerdelen terug te leggen. Helaas waren die verschoven door de goede Bart en klopte de volgorde niet meer. Het was voor Hessel dus een soort mega groot mikado spel geworden (…).

Ik hielp met het tillen van de onderdelen maar stapte met mijn Nike Air vol in de enige spijker die ooit los in het huis heeft rondgeslingerd. Hatseflats, recht in mn voet. Ik werd er eventjes heel erg stil van en Hessel schrok zich rot, maar gelukkig bleek de schade mee te vallen. Eerst werd de voet helemaal paars, maar nu issie al weer gewoon zoals m’n voet hoort te zijn.

Daarna ging ik aan de slag om alles wat nog in de onderste keukenkastjes stond, in de bovenste te zetten. Plus het sorteren van allerlei gereedschap dat her en der was komen te liggen (geheel tegen Hessels werkstijl in trouwens). Het ruimde lekker op, alles gereed voor de volgende ronde.