Tweejarig jubileum!

Toen ik vanmorgen bij Hessel aankwam om mee te gaan naar Haarlem feliciteerde hij me met ons huis. Het is namelijk 11 april, en precies twee jaar geleden kregen we de sleutel. Ik wist 11 april wel maar had even niet door dat dat inderdaad vandaag was.

Dat moest gevierd worden!

Aangekomen in Haarlem haalden we snel taart en belden mijn ouders of ze kwamen koffiedrinken. Mijn moeder kwam onmiddellijk, mijn vader kon niet wegens pianoles. Belangrijk om van de taart met twee kaarsjes een foto te maken voor later. Mijn moeder deed de fotografie…

Toen de festiviteiten voorbij waren, gingen we aan de slag. Helemaal leuk was dat Monique einde middag nog langs kwam en van haar kregen we tulpen als cadeau. Niet normaal leuk!

Ik vroeg aan Hessel vanmorgen: als je twee jaar aan het verbouwen bent, vinden mensen dat dan stom? Hessel zei dat de meeste mensen er waarschijnlijk niet aan moeten denken, maar dat hij het elke dag van die twee jaar geweldig heeft gevonden. Ikzelf ook. Er is deze twee jaar zoveel gebeurd. Niet alleen qua huis zelf, maar ook qua ‘levensdynamiek’ en het verrijkt ons leven op allerlei vlak.
Alhoewel het niet de bedoeling was dat ik zo lang zonder opdracht zou komen te zitten en ik daar bij vlagen stress van heb, vind ik het tegelijkertijd zo fantastisch dat ik Hessel nu echt kan helpen en dat we samen een echt huis bouwen. Met onze eigen handen. Als ik er bij stil sta overvalt mij een diep geluksgevoel. En natuurlijk wisten we niet dat het meer dan twee jaar zou duren. Maar ze zijn omgevlogen. Eigenlijk waren we een beetje tegen de oplevering van de sexkamer aan het aanhikken. Toen die er eindelijk was (heeft een paar maanden geduurd), konden we de doorgang maken. Dat was een van de lastigste dingen voor Hessel. Of het zou lukken. En nu dat gelukt is, lijkt het net alsof de schuifdeur van een stuwdam is opengezet, qua energie. Nu kunnen we de vloer van de slaapkamers doen, als dat gedaan is zetten we er de muren op, en dan kan langzaam maar zeker de trappenboer komen en de stucadoor. En dan gaat het zomaar rap. Of niet. Haha. Zoals mijn moeder vandaag al zei: het is toch zo ook fijn, zoals het nu gaat? En zo is het.