Tuin

Het is zo ver, het theater en wijzelf hebben een tuin!

Er waren nog een paar voorbereidingen nodig. Annie en ik hebben een zonnestudie gedaan, om te ontdekken waar we het hele jaar door met onze klapstoeltjes in de zon konden zitten. Die plek werd allesbepalend. Harry Pierik, onze tuinontwerper, had ooit al een eerste schetsontwerp gemaakt, met daarop de border en het grasveld ingetekend. Nu ontdekten we dat we ons grasveld eigenlijk iets groter zouden willen hebben.

Er waren ook nog wat bouwkundige voorbereidingen. Jan Steenge, de hovenier uit Koekange, was al eens een dagje langsgekomen om overal klimrekken te plaatsen en nog wat aarde bij te storten.

Diezelfde dag bouwde hij, samen met zijn handige hulp Duran, van betonstroken traptreden aan onze achterdeuren.

Bij een Haarlemse steenhouwer had ik op maat gemaakte Belgisch Hardstenen tredes besteld. Het paste allemaal heel mooi bij elkaar.

De dagen daarna heb ik het straatwerk rondom de tredes aangepast en kwamen de Polen de achtermuur nog een keer in de mortel zetten.

We hebben alle losse planten die we overal in potten hadden staan verzameld en in de tuin van het Theater gezet. Wie weet kon Harry er nog iets mee?

De oude lamp die aan de buitenmuur hing is door Daan en mij keurig schoon gemaakt en in de groene verf gezet.

Afgelopen woensdag kwam het busje met Harry (uit Zwolle), Jan en Duran (uit Koekange) voorrijden.
Met in de achterbak twee bomen. Voor het eerst in ons leven werden we de eigenaar van een boom. Dat is me wat hoor, als je altijd op 3 hoog in Amsterdam hebt gewoond!

Alle 300 planten werden uitgeladen en in kratjes in het Theater en in de theatertuin uitgestald. Harry begon te creëren. De bomen en grote heesters kregen eerst een plaats.

Op de foto hierboven ziet u rechts in de hoek twee planten staan. De donkerrode achteraan is de Japanse Esdoorn die ik al sinds juni 2009 op mijn dakterras op de Willemsparkweg had staan.

Drie jaar geleden kregen de verhuizers een zweetsnor omdat ik hem persé mee wilde nemen.

en nu vroeg ik aan Harry of hij hem een plaatsje wilde geven. Dat mocht!
De tweede plant die u een paar foto’s geleden rechtsonder op de foto zag, was de Azalea “Anneke”. Die hadden we na onze verhuizing van 2 lieve lezers van ons blog (helemaal uit Frankrijk) gekregen. “Anneke” mocht van Harry ook blijven!

De bomen werden geplant.

De echte Anneke was ondertussen druk met de catering. De mannen liepen op en neer, Annie liep heel lief met haar blaadje koffie achter ze aan.

Nadat het grote spul een plaats had gekregen ging Harry de ruimte verder invullen. Er waren een paar lijnen in de aarde getrokken die de grens tussen border en grasveld aangaven.

Jan gooide handenvol Bokashi over de borders uit. Een gefermenteerde grondverbeteraar, die heerlijk zuur stonk.

De rest van de dag werd besteed aan uitzoeken en rangschikken

Einde dag stonden alle planten op hun plaats. De meeste al in de grond, maar een heel stel nog in het potje. De Japanse Esdoorn en “Anneke” zijn zij-aan-zij terecht gekomen, ieder aan een andere kant van het kleine steunmuurtje.

De rest van onze eigen planten? Snik, die pasten niet in het concept. Ze staan nu in het theater te wachten op een nieuwe bestemming. Dat zou best de vuilstort kunnen worden als we niks beters bedenken.

Gisteren kwam Duran weer terug. Alle planten die nog in een potje zaten werden nu ook in de grond gestopt. Hij bevestigde nog wat extra netten voor de klimplanten en zaaide tenslotte het grasveld in.
We krijgen een combinatie van sterk speelgras en een speciaal mengsel van allerlei wilde bloemen.

Vanochtend was ik al vroeg op. Samen met de poezen heb ik de klimrichting van onze Toscaanse Jasmijn nog wat aangepast.

Nu de rust was weergekeerd, kon het genieten beginnen.
Alle planten zijn nog piepklein. Maar tussen de 2 en 3 jaar van nu kunnen we de signatuur van Harry al duidelijk herkennen. Hij werkt bij voorkeur met inheemse planten, en zorgt ervoor dat de tuin er het hele jaar door anders uitziet. Er zijn hier en daar een paar dezelfde planten gebruikt, voornamelijk bodembedekkers. Maar ik denk dat er meer dan 200 verschillende soorten zijn toegepast in de twee tuinen. Als dat over een paar jaar allemaal gegroeid is, kun je in de borders waarschijnlijk de grond niet meer zien. Alle planten zijn dan tot een veelkleurig oerwoud uitgegroeid. De omgeving is dan zoals Harry zelf zegt bijna helemaal uitgegumd door de in elkaar overvloeiende aanplant.

Het was gisteren enorm pisweer, en vandaag is het bewolkt en kletsnat, dus de foto’s zijn een beetje suf, maar hier is toch een soort impressie:

Deze hoek gaat helemaal dichtgroeien. De paars rode miniplantjes die je nu nauwelijks onder op de foto kan zien gaan de hele bodem bedekken. De frutseltjes die op losliggende dennetakjes lijken zijn een sedum die hele bollen gaan vormen, het rek tegen de muur wordt helemaal begroeid met de roze klimroos die nu nog geen 30 centimeter hoog is.

De bakstenen muur en de groene schutting zijn over 3 jaar al bijna onzichtbaar. Het frisse kleine spul wat tegen de schutting staat wordt manshoog.

Nog wat foto’s, gewoon voor de leuk:

Ziet u de roze klimroos bij het rek tegen de achtermuur? Die heeft nog heel wat werk voor de boeg.

Het hele kleine paarse plantje tegen de bakstenen muur is de Wilde Wingerd. Binnen 3 jaar heeft hij al een heel groot deel van de muur bedekt. Hij klimt gewoon in de voegen omhoog.

Hier weer die bodembedekkers die straks helemaal losgaan. Met links op de achtergrond een afvoerput. Tijdens het uitgraven van de tuin vonden we die diep onder de grond. Hij is al een paar eeuwen oud. Uitgehakt uit natuursteen, met een ijzeren deksel, met koperen scharnieren, in lood gegoten vast gezet. Ik vond dat zo leuk dat ik hem ontroest heb, en weer gangbaar gemaakt. Hij zit nu op een hypermoderne PVC straatkolk gemonteerd, die op het riool aangesloten is.

Tegen alle witte zijmuren staat Toscaanse Jasmijn. Wintergroen, met maandenlang geel-witte bloemetjes die heerlijk ruiken. Straks is de hele muur bedekt.

Dan is er natuurlijk ook nog het theater. Daar wilden we een tuin die voornamelijk betegeld is, min of meer makkelijk in onderhoud. Minder fotogeniek, maar het gaat toch een heel fijn tuintje worden denken we.

Nu moeten we gaan wachten. Het gras is ingezaaid. Elke dag een half uurtje sproeien, en verboden om op te lopen. Dat wordt spannend. We gaan natuurlijk elke dag kijken of er al iets gebeurt. Maar we zien waarschijnlijk de komende 2 á 3 weken nog niks.

Als er nieuwe ontwikkelingen zijn, dan melden we het natuurlijk meteen. Als u toevallig in de buurt bent, loop dan vooral even binnen. We zijn zo trots als een pauw, en geven graag een rondleiding.