The heat is on

Zaterdag was echt een leuke dag en ik zal er hier even alles over vertellen. Verschillende elementen speelden een rol:

• De verwarming van de vloer staat al hoog -zonder dat er iets is geknapt of gescheurd- maar moest nog hoger.
• Mijn ouders zijn woensdag 50 jaar getrouwd en gaan maandag met vakantie. (Naar Portugal. Omdat ze van ons weten dat het daar zo fijn is.) Ik heb ze al een tijdje niet gezien.
• Karen de Loos zou komen eten te Haarlem. Bij ons om de hoek in restaurant Ratatouille.
• Hessel wilde zo graag een goede kaaswinkel vinden in Haarlem. Omdat hij elke ochtend een broodje Rocquefort eet.
• Monique Lotsy appt vaak als we net weg zijn of nog moeten komen. Dat is echt jammer want zo lopen we elkaar dus vaak mis.

Dus. Wij combineerden deze elementen als volgt.

Eerst gingen we naar ons huis. Hessel zette de verwarming op 35 graden. Toen gingen we naar mijn ouders om even koffie te drinken. Hartstikke leuk. Wij hadden taart mee, maar mijn moeder had natuurlijk ook al snel een taartje van Tummers gekocht. (Een begrip in Heemstede en ver daarbuiten.) We zaten in de voorkamer die heerlijk warm was trouwens.

Daarna gingen we terug naar de Kleine Houtstraat om de verwarming ietsje zachter te zetten. Het is niet de bedoeling dat we ons bezoek langzaam zullen droogkoken. We hadden nog een half uurtje voor Karen de Loos zou komen. Hessel wilde heel graag een kaaswinkel ontdekken en we liepen naar de Koningsstraat waar er twee zitten. Het werd ‘Bourgondisch Lifestyle’ met de pay off “persoonlijker kan uw kaas niet zijn”.

Van Jan Verburg heeft Hessel geleerd dat je in winkels moet zorgen dat ze je onthouden, dus hij begint in Haarlem met elke verkoper een uitgebreid praatje aan te knopen. Ik sta dan in een hoekje van de etalage m’n lachen in te houden natuurlijk.

Pieppiep telefoon: Monique appt of we er zijn: Maar wel zeker, om 17.00 wordt de borrel geserveerd en Karen de Loos komt ook! Om 17.00 uur staat Mo dus op de stoep en eten we in moordend tempo de kaasstengels van bakkerij  Van Avezaath op (Een begrip in Amsterdam en ver daarbuiten). Toen Karen er ook was, zaten we samen aan de tafel in de woonkamer, met alle deuren even open zodat de lucht goed zou ventileren. Kennelijk zag het er heel gezellig uit -dat was het namelijk ook-, want zomaar stond er een echtpaar in huis, die vroeg of hier een nieuw restaurantje zou openen. (Te geestig!). We hebben even een kort praatje gemaakt en ze kozen er toen toch voor om elders te gaan eten.

Nadat Monique afscheid had genomen, liepen we met Karen naar restaurant Ratatouille. Hessel en ik waren daar als eens een keer in onze kluskleren terecht gekomen, maar nu gingen we ‘op net’. We werden welkom geheten door een keurige jongeman in een kostuum, met de woorden “dag, buurman, buurvrouw”. Uh? Wie was dat dan. Nou, dat was onze nieuwe overbuurjongen, aan wie we een keer een schroevendraaier hadden uitgeleend. Ik vond hem toen al ietsje naar drank ruiken en had daar een vooroordeel uit getrokken. Wat blijkt: hij is sommelier!

Hij bood ons het eerste glas aan, als dank voor het lenen van de schroevendraaier. Van mij mag hij voortaan de hele gereedschapskist lenen.