Telepathie zonder dat er nog maar iets is aangelegd

Vandaag had ik officieel vrij, maar mijn vrije dag gebruik ik eigenlijk telkens om even lekker thuis echt werk af te maken. Want overdag op ‘kanteur’ kom je nergens aan toe, in zo’n ‘kanteurtuin’, dus op woensdag kan ik rustig nadenken en van alles afmaken. Terwijl ik in een wat rustiger tempo vanmorgen een kopje koffie dronk, ging mijn vriendin Erieke door mijn hoofd. Veel te lang niks van me laten horen, hoe zou het zijn, beetje schuldgevoel, u kent het wel. En dan moet de witte was erin, komen er 10 mailtjes per minuut binnen en belt er een collega en hup weg zijn je diepe gedachten over de dingen die er werkelijk toe doen.

Hessel had vandaag de man van de apparaatjes, en ik begin van het hele verhaal een beetje de pip te krijgen want ik kan het allemaal maar lastig overzien.

Hebben wij het echt écht nodig dat we in de slaapkamer met een klein schermpje kunnen zien wie er voor de deur staat? Is het echt nodig dat we dat in de keuken kunnen? Het maakt me nu allemaal niks uit. Als iemand aanbelt, dan heeft ie meestal al ge-appt en dan schreeuw ik heel hard vanuit de keuken “Ik koooohom” en dan ren ik naar de voordeur. Maar misschien later, als ik niet meer zo hard kan rennen en schreeuwen is het toch fijn. Of als Hessel in Portugal zit en ik in Haarlem en ik lig warm in m’n bed, dat ik dan niet voor een dronken klant van de buren helemaal naar beneden hoef. Tja, Dat soort dingen. Een bel aan de achterkant bij het hekje leek me ook overdreven. Alleen mijn moeder komt zo binnen en die kan dan wel omlopen.

Einde middag belde Hessel vanuit de auto. Hij was er helemaal uit. Er moet zeker een bel bij het hek komen achter. Hoezo dan? Nou, toen hij alle deuren had open gezet om het stuuk te laten drogen hoorde hij opeens in de verte “Hessel, Hessel” ver vanuit de achtertuin. Als de deuren dicht waren geweest had hij dat zeker niet gehoord. En of ik wist wie dat was. Een man die in het buitenland woonde. Ik begon te raden: de man van Trudelies (???), De man van de vriendin met wie we geen contact meer hebben die in Frankrijk woont (??), wie woont er nu in het buitenland?

Het was de broer van Erieke uit Canada, samen met Erieke. Ze waren in Haarlem en kwamen opeens langs. Ik heb Marc zelf al in geen tijden gezien, maar ik herken ‘m zo als ik naar de foto kijk.

Hessel vond het superleuk om hen het huis te laten zien en was vooral ingenomen met de constatering van Marc: “Dit is geen gewoon huis, dit is een object“.

En zo is het. Een object met een bel aan het buitenhek, met dank aan broer en zus Tissing; op het juiste moment, op de juiste plek.