Stortslurf

We hadden van de week nog wel even getwijfeld of we de stenen voorzetwandjes in de badkamer zouden gaan slopen. Een slaapkamer vol bouwstof, zakken vol puin, hou krijgen we dat allemaal van boven door het huis naar beneden, zijn we werk aan het zoeken of is het toch beter om het meteen goed te doen?
U kent ons. Nooit de makkelijke weg. Als we dan toch een badkamer gaan bouwen, dan kan hij maar beter lekker warm zijn. Slopen dus. Muur er uit, isolatie er in.
Maar dan doen we het wel volgens een zorgvuldig plan.
Gisteren had Adam al met groot gemak de wandjes afgebroken. Handdoeken voor de kier van de deur, badkamerdakraam wijd open, de oude bordeelafzuigunit op volle kracht. Geen stof te bekennen.
Vanochtend stopte hij, in de afgesloten badkamer, alle stenen in Bouwmaat puinzakken. Nog steeds helemaal stofvrij.
Rond 11:00 reed Janek voor, met in zijn bus een uitvinding die ik nog nooit gezien had. De Stortslurf.

Het is een kunststof geweven koker. In de bovenkant schuif je een metseltrog zonder bodem, dat houdt de koker handig open. Je bedenkt een constructie om hem mee op te hangen, en je hebt een lichtgewicht stortkoker.
We monteerden de koker in ons slaapkamerraam. Adam was chef bovenetage.
Hij pakte een zak,

tilde hem naar de slaapkamer,

liep langs ons bed wat we zorgvuldig met plastic afgedekt hadden,

en gooide de zak in de koker.

Chef buitendienst Janek stond onder aan de koker klaar om de zak in ontvangst te nemen.

Op aanwijzing van de chef van de hele wereld tilde hij de zak naar onze achterpoort,

waar na een uurtje al een hele berg zakken op transport lag te wachten.

Rond de lunch was de hele badkamer leeg en schoon opgeleverd. Nergens stof, geen paniek, binnen 24 uur klusje geklaard.
Tenslotte gingen de zakken per kruiwagen de steeg door,

hup de bus in, weer een aandenken aan het bordeel dat uit ons leven ging verdwijnen.

Daarna moesten Annie en ik er vandoor. We gingen tegels uitzoeken voor de badkamer. Bij Kol in Haarlem, een broertje van Intercodam in Amsterdam, wat gerust de tegeljuwelier genoemd mag worden. Als je bij Intercodam binnenstapt, wordt je standaard behandeld of je een zwerver bent, die illegaal naar het toilet probeert te gaan.
Gelukkig zijn ze bij Kol een stuk aardiger. We hadden een afspraak gemaakt, en werden heel zorgvuldig geholpen. Daar gaan we een volgend blog eens heel uitgebreid over vertellen.
Bij thuiskomst bleek er een misverstand te zijn. Mariusz dacht dat ik wist dat ik geacht werd om mee naar de vuilstort te gaan. Maar dat wist ik helemaal niet. Zodoende hadden Adam en Janek een uurtje in de zon naast de volle bus op mij zitten te wachten. Dat gunde ik ze van harte. Even uitblazen. Wat een energie hebben die mannen!
Waarom moest ik mee? Omdat gratis storten van groot vuil alleen toegestaan wordt aan bewoners. Bedrijven moeten betalen, en niet zo’n beetje ook. Ik denk dat we voor 500 Euro stortkosten in de bus hadden liggen.
De hele verbouwing heb ik al mijn grof vuil in Haarlem weggebracht. Maar Haarlem sluit om 15:30, en het was al 15:15. Dat ging niet meer lukken.
Op naar Amsterdam Open tot 17:00. Dat was een hele ervaring. De stortplaats daar wordt gerund door losgeslagen maffiosi. Janek vertelde me dat hij af en toe een briefje van 50 uit de auto laat vallen, soms 2 van die briefjes, en dat hij dan als Pools bedrijf toch mag storten. Nu was dat hopelijk niet nodig, omdat ik als bewoners alibi in de bus zat.
Bij het hek was de portier nergens te vinden. Die stond verderop met zijn collega’s een biertje te drinken. Gewoon doorrijden, gebaarde hij. En zo hebben Adam en Janek voor de laatste keer alle stenen een keer in hun handen gehad. Inleveren zonder verpakking, dus alle zakken leeggeschud. Helemaal gratis.

Daarna reden we door naar de Bouwmaat, om bouwmaterialen voor de opbouw aan te schaffen. Ik wist dat Annekes broer even langs zou komen, zo rond 5 uur, en was dan ook blij dat ik om 1 minuut voor 5 weer thuis was.
We deden een kleine inspectie, en dachten dat het heel mooi zou kunnen worden.

Tijdens onze afwezigheid hadden de Polen de slaapetage een beetje opgeruimd. Met als handig extraatje dat we nu een bad naast het bed hebben. Dan kunnen we vast een beetje aan het idee van een bad wennen, vannacht.

Morgen begint de opbouw, we houden u op de hoogte!
Wat een instructieve stortslurf episode was dit. Ook door een amateur als ik, volledig te begrijpen. Resultaat: alleen maar nog meer respect voor dit Haarlem-avontuur! Op naar meer!