Soms zit het mee en soms..

Deze week dacht ik dat alles rustig zou zijn, en ik was er zelfs bezorgd over dat ik op m’n werk te weinig te doen zou hebben, maar niks was minder waar. Collega’s kregen zeer heftige griep (gelukkig geen Corona) waardoor het voor mij opeens superdruk was! Ik zat in m’n werkkamer in het theater en als ik heel goed luisterde kon ik achter de dikke muur de vage flarden van klanken van de stem van mijn geliefde horen bellen. Daarbij word ik op alles wat hij mailt gecc-ed en de mails vlogen om m’n oren. Vroeger was er zo’n commercial met een heel druk stel, waarin de voice over zei “hallo mobiele eenheid, waar zijn wij nou helemaal mee bezig”. Nou dat een beetje.

Afgelopen donderdag moest de nieuwe aanvraag voor de vergunning voor 77 (theater) de deur uit. Hessel bereidt dit zoals we weten minutieus voor. Inmiddels zie ik een soort lijn in de emotie en energie die in zo’n vergunningsaanvraag gaat zitten. In het beeld hierboven heb ik dat even in een schema gezet.

Het ging dit keer om 1. de parkeervergunning op het pand en 2. het bodemonderzoek. Hou dit even vast, want ik kom er nog op terug.
Qua parkeervergunning is het dus een min of meer onduidelijk verhaal. Er is een stappenplan waaraan je moet voldoen, met 5 manieren om aan te tonen dat je de parkeerdruk niet opvoert. Als je aan 1 van die 5 stappen voldoet, dan wordt je omgevingsvergunning goedgekeurd. Of je kan een verklaring tekenen dat je nooit een parkeervergunning zal aanvragen en dat je huurders, de kopers van het pand na jou, gewoon niemand dat ooit nog zal doen. Dan wordt je omgevingsvergunning ook goedgekeurd.

Ondertussen tikten de dagen weg, de gemeente had ons 2 weken de tijd gegeven om alles op orde te krijgen. Er was dus haast geboden. Even hebben we gedacht om gewoon zo’n verklaring van afstand te tekenen, want dan waren we tenminste ook van het gedoe af. Of zoals iemand zei “Let’s go green”. Maar na en nachtje slapen vonden Hessel en ik dat toch te makkelijk.

Wij mikten dus op het stappenplan. Er was een optie met salderen, die was door de gemeente afgewezen. Tegen die afwijzing hebben we een vlammend betoog geschreven. Om de boel niet nodeloos te vertragen, hebben we voor de zekerheid ook een volgende stap in het plan gezet. Als je zelf binnen een straal van 500 m een parkeerplek bij een particulier huurt, dan vindt de gemeente dat ook een goede oplossing. Je voldoet dan aan de eisen van de omgevingsvergunning. Maar er is zelfs een kleine kans dat je na een jaar of wat alsnog een parkeervergunning mag aanvragen. Die mogelijkheid houden we graag open. Het zou ons tot in lengte van dagen blijven achtervolgen dat we anders nooit zouden weten hoe het nu echt werkt.

We hadden voor de prive parkeerplek een beetje vaag plan, bij een overbuurman in zijn achtertuin, die daar volgens het bestemmingsplan de bestemming “parkeren” heeft, maar we wilden liever niet iets vaags doen. Via die buurman kwamen we uiteindelijk in contact met een dame die achter ons huis twee overdekte parkeerplekken heeft. In een officiële particuliere parkeergarage. Wij willen graag huren, maar dus eigenlijk niet om er een auto neer te zetten. We willen graag aan de eisen van het stappenplan voldoen. We hebben die plek feitelijk de komende jaren niet nodig. Eerst maar eens een tijdje verbouwen, en daarna zien we wel of de bewoners van het theater eigenlijk wel een auto hebben. Ze wilde de parkeerplek wel aan ons verhuren, maar ze was een beetje bang dat wij drugsdealers waren ofzo, want hoezo wil je een parkeerplek waar je niet gaat staan? Dat was weer een hoop gebel en gemail voordat dat in orde was.

Het stuk met bezwaar tegen de vorige salderingsberekening en het bewijs dat wij een privé plek kunnen huren werd geschreven. Ondertussen kregen we van de bodemonderzoeker (na een aantal herinneringen van onze kant) ook een verklaring dat hij bezig was met ons pand. Toen was alles weer compleet en kon het ingediend worden. Het hele document staat hier.

Maar wij hadden ook nog de notaris die de nieuwe tekeningen voor het kadaster zou aanleveren ivm de koop van het stukje grond van Ymere, maar daar was iets tussen gekomen, want de tekenaar tekende niet (…).

Het stukje grond moet door het kadaster ingemeten worden. Met rode paaltjes in de grond en zo.

Ik denk dat je in principe, bijvoorbeeld in de Bijbel, overal waar het woord “hel” staat dit zou kunnen vervangen (met de zoek/vervangfunctie) door “Ymere”. Als Hessel zegt “O, er is weer een mail van Ymere” voelt het als een langdurige elektrische schok, vooral omdat ik weet dat hij er helemaal crazy van wordt. Ik werk nu tijdelijk voor een groot consultancy bedrijf, maar Ymere.. die kunnen er echt wat van. Wij zagen het al weer voor ons dat wederom een nieuwe vergadering zou worden uitgeroepen ad 350,- excl. btw en die dan pas in februari 2022 zou kunnen plaatsvinden. Gelukkig is dat nog niet het geval. Ymere stuurde na ontvangst van de voorlopige tekening die Hessel uiteindelijk zelf maar gemaakt had de documenten toe… met het verkeerde kadasternummer.

Hessel vindt het zelf fenomenaal hoeveel je tegenwoordig zelf kan doen in Adobe Acrobat.. hij heeft formulier zelf aangepast, natuurlijk wel na uitgebreid overleg met Ymere… Altijd goed om te weten dat je zelfs de hel naar je hand kan zetten…

Ondertussen ging het werk op het dak van 79 rood hard door. Dus dat zat gewoon mee!

Als we voor het huis staan, dan bespreken we eerst de rechterkant.
We kijken van de straatkant naar achteren. Ron (de vader van loodgieter Bart) heeft een zinken bak gemaakt in de ruimte tussen Mels huis en onszelf. Die bak is van onder en van opzij helemaal in PIR isolatiemateriaal ingepakt, zodat er nooit condens schade kan ontstaan.

Die zinken bak is verder helemaal afgewerkt met nog meer zink, en er is een nieuwe loodslab geplaatst. De bak heeft een nette uitloop gekregen. Ook zijn alle bakstenen afgevoegd.

De waterborden zijn nu niet meer van rottend multiplex, maar van fris gegrond grenen. De dakpannen zijn afgedekt met nieuw lood.

En daarmee is deze kant van het huis klaar.

Nog steeds vanaf de straat rechts, maar nu aan de voorkant, zat ook een malle goot. Daarvan is het houtwerk vervangen en door Ron in het zink gezet. Ook hier is een nieuwe afvoer.

Nu gaan we, vanaf de straat gezien naar links. De goot die daar aan de zijkant zat, was helemaal verrot. Er is een nieuwe houtconstructie gemaakt en met zink afgewerkt.

De houten bak..

De zinken bak..

Volgende week blijven we aan deze kant. Het rare metselwerk wordt aangepakt. Het lange platte dak krijgt een nieuw boeideel, en Ron gaat alleen het zink van de voorgevel vervangen. Het houtwerk aan de voorgevel is nog goed genoeg.

Terug naar de vergunning: donderdag ingeleverd; alles weer rustig en blij. Vrijdag einde dag kregen we bericht van de gemeente: de voorgevel is afgekeurd door de afdeling Erfgoed. Alles weer onrustig haha!

Even voor de minder-nauwkeurige lezers: het ging in de eerdere brief van de gemeente om 1. de parkeervergunning op het pand en 2. het bodemonderzoek. Die gevel zagen we dus niet aankomen…

De gemeente denkt dus te vinden dat de gevel zo moet zijn als vroeger. Maar toen was het één pand samen met ons huis. Dat kan sowieso niet meer. Want dat zou betekenen dat 77 geen voordeur gaat krijgen en dat de toekomstige bewoners van 77 dus via ons huis op 79 naar binnen moeten. Wij vinden dat veel te onrustig.

Hessel gaat maandag eerst eens bellen met de meneer die dit papier heeft geschreven. Mogelijk dat hij het niet helemaal goed heeft begrepen. Een deur in het midden van het theater zouden we ook geen probleem vinden, maar is wel gek met het halletje. Hessel zei vanmorgen dat hij er het weekend even niet over ging nadenken. Gek genoeg lagen er opeens wel deze foto’s op zijn bureau opeens.

En deze ochtend zie ik allemaal archief bouwaanvragen en tekeningen op zijn bureaublad verschijnen, nu ik hem stiekem fotografeer. Kortom: alles komt goed, want Hessel is er mee bezig …

Heel fijn weekend en sterkte met de lockdown. Wij hebben hier nog een taart van van Wely over en gevulde speculaas en andere lekkere dingen, dus wij overleven het wel..