Soms merk je er haast niks van

Vorige week was een leuke week, omdat elk klusje wat af was, meteen ontzettend opvallend was. Grote stappen, snel thuis. Maar soms ben je net zo hard aan het werk, en merk je haast niks van het resultaat.
Vandaag was zo’n dag. Ik kwam bijna uitgeput thuis, bepoederd met kalkmortel van mijn haar tot in mijn ondergoed, terwijl de foto’s die er bij horen hooguit van de categorie “oh ja, leuk hoor” zijn.

We zijn natuurlijk nog steeds in het trappenhuis. De houten constructies met gipsplaat zijn op een haar na af, maar de stenen achtermuur heeft nog wat aandacht nodig. Om te beginnen zat daar nog de rest van de balk die ik afgezaagd had, compleet met metalen muuranker.

Dat was opdracht één: de balk moest weg. Als eerste heb ik het anker doorgeslepen, zodat ik daarna met mijn grootste hamer lekker op het uitstekende stuk hout kon rossen. Na een tijdje kwam hij in beweging, en nam bij het verlaten van de muur meteen een stuk stucwerk mee. Opgeruimd staat netjes.

In het vrijgekomen gat heb ik een baksteen ingemetseld, en omdat ik nu toch metselmortel gemaakt had, heb ik meteen maar van een oud stuk hout een soort drempel voor onze nooddeur gemaakt en die ook stevig ingemetseld.

Over al het oude stucwerk ga ik gipsplaten lijmen. De muur loopt bijna 5 centimeter schuin naar buiten, het is nodeloos naar werk zoeken om dat met een nieuwe raaplaag te corrigeren. Dan zouden eerst alle bakstenen kaalgebikt moeten worden, en hee, we moeten er ook een keer gaan wonen ja? Vandaar dus die gipsplaten. Lekker een paar op elkaar plakken, en de muur wordt vanzelf weer dikker. Op de foto hieronder zie je links-achteraan naast de nieuwe drempel het verschil tussen de nieuwe raaplaag en het oude stucwerk. Ruim 4 centimeter.

Dat bracht me bij de laatste klus van vandaag. Midden op de muur komt straks een bewegingsmelder te zitten. Als we dan de trap op- of aflopen, dan gaat vanzelf het licht even aan. De leiding van die melder kan natuurlijk niet over de muur lopen, nee, die moet er in. Achter de gipsplaten die ik ga plakken dus. En zo stond ik weer eens ouderwets met de slijptol een gleuf te zagen, en was het hele huis weer eens ouderwets onder het stof.

Het resultaat zie je op de foto bovenaan dit blogje. Een inbouw elektradoos in de muur, met een weggewerkte leiding tot door het plafond. En toen was de muur klaar. Morgen plak ik het hele zaakje vol met gipsplaten, en dan gaan we eens zien wanneer Mariusz tijd heeft.