Soms doen we dingen dubbel dubbel, maar we weten niet altijd waarom waarom

Dit blog begint met een dienstmededeling.
Zodra we iets nieuws publiceren, stuurt onze server een berichtje aan alle lezers die zich ooit op ons blog geabonneerd hebben. Dat gaat volautomatisch. Om een of andere mysterieuze reden heeft onze software plotseling besloten om tweemaal hetzelfde berichtje te sturen. Aan sommige van onze lezers, of aan allemaal, we weten het niet, we begrijpen het niet, en we kunnen er niks aan doen.
Gelukkig duurt de verbouwing niet lang meer, we denken dat we ruim over de helft zijn, dus we hopen dat de getroffen abonnees het nog even vol willen houden met die mailoverdaad van ons.

We hebben feestelijk nieuws ontvangen. Komende maandag komt er een vrachtauto met oplegger uit Parijs om onze keukentegels af te leveren.
En alsof het niet op kan, staan komende donderdag de mannen van Mariusz op een steigertje om onze slaapetage groen te spuiten.

Daar moest ik even rustig over nadenken. Wat zou ik gaan doen, en in welke volgorde?

Ik besloot de keuken helemaal voor te bereiden. Afgelopen zaterdag hadden Annie en ik de meeste keukenkasten al in de woonkamer gezet. De kale wanden die daardoor vrij kwamen te liggen, had ik al in geen jaren gezien. Er was werk aan de winkel. Uit een gat in de muur stak een dikke grijze kabel. Die kabel had vroeger de krachtstroom geleverd om een wietplantage op te draaien, maar was lang geleden door mij naar dat gat in de keuken geleid om daar onze inductiekookplaat van stroom te gaan voorzien.

32 ampere drie fasen zekering in de stoppenkast, dat hebben niet veel mensen. Ik heb dat ook nog nooit gehad. Of zelfs maar van gehoord. Eigenlijk had ik geen flauw idee hoe ik dit moest aansluiten.

De gebruiksaanwijzing van onze kookplaat had een verhelderend diagram.

Daar begreep ik dus helemaal niks van. Een paar avonden internet zelfstudie later kon ik het schema decoderen. Maar ik kon het nog steeds niet begrijpen. Want wij hadden drie-fase stroom, en in dit schema kwamen ze niet verder dan twee-fasen.
Een belletje met de helpdesk van Siemens bracht uitkomst. Ze kregen die vraag vaker. Er werd me een nieuw schema per mail gestuurd.

Een paar spannende uurtjes later zat het Perilex stopcontact (zo heet dat bij drie-fasen) op z’n plek. Alles lijkt te werken zoals bedoeld.

En voort ging het naar de volgende muur. De muur achter het aanrecht. Daar waren de Polen zo goed als ze konden aan het stukadoren geweest, zonder dat koelkast, apothekerskast en oven/magnetronkast weggehaald waren.
Nu dat de vloer gelegd gaat worden, moesten die kasten eindelijk weg.
Het was het plan van Annie en mij om dat samen te gaan doen. Daar zagen we best een beetje tegenop. Annie is reuze dapper en sterk, maar een hele koelkast op haar nek?? Er was vandaag een beetje uitstel. Ze moest namelijk eerst naar de kapper. Als mede-directeur eigenaar van een veelbelovend jong bedrijf dien je er wel een beetje representatief uit te zien. Na de kapper was er ook nog een gesprek bij haar op kantoor ingepland.
Over dat gesprek kan ik natuurlijk niks vertellen, over het kapsel des te meer. Het is een groot succes!!

Toen Annie, klaar voor de grote keukenverhuizing, in Haarlem aankwam, had ik een verrassing voor haar. Het verhuizen was al klaar. Bart was vandaag aan het werk, en hij was zo aardig om alle grote kasten samen met mij te verplaatsen. Annie kwam in een helemaal lege keuken binnen. Precies op tijd om mij mijn eerste wankele schreden achter een enorme schuurmachine te zien maken.

Om de tegellijm goed te laten hechten, moet de toplaag van onze anhydriet gietvloer opgeschuurd worden. In het begin zigzagden de machine en ik half dronken door de keuken, maar na een tijdje had ik het monster in bedwang. Het was binnen een uurtje klaar.

Bart had ondertussen een dagje in onze darkroom doorgebracht. Daar komen straks onze wasmachine en droger te staan en er komt een uitstort gootsteen met warm en koud water. Op een oud porno putdeksel heeft Bart de afvoer gemonteerd, hij heeft de waterleidingen aangelegd, en de leidingen voor de gootsteen in de muur ingeslepen.

Dat is een onrustig uurtje in de ontmoetingsruimte van de buren geweest, maar onze wasmachinekamer is al bijna klaar voor gebruik.

Nu even lekker weekeind, volgende week meer nieuws.