Rondleiding in de Trappenfabriek

Ik had een reuze lollige ochtend. Onze trap is in productie gegaan. In Waddinxveen. Bij Jan de Kruijf. Ik kreeg een rondleiding.

Het is machtig mooi om na jaren slopen en prutsen eindelijk concrete stappen voorwaarts te zien. Een douchecabine, een slaapkamervloer, een echte eikenhouten trap. Het leukste is nog dat we het allemaal eigenwijs op de Willemsparkweg zitten uit te denken, en dat er dan ook echt een dag komt dat het allemaal materialiseert.
Een eikenhouten trap met een eigen signatuur.

Het begon op papier met een idee. Het leek ons zo mooi om een beetje afgeronde trede te hebben, met daaronder een richeltje. Jan tekende wat, wij verbeterden dat, en uiteindelijk waren we allemaal tevreden.

Hoe grappig is het dan om in Waddinxveen een zelfbedachte beitel te zien liggen, klaar om je eigen droomtreden af te gaan schaven?

Zo ver was het vandaag nog niet. Er moest eerst nog het een en ander voorbereid worden.

Ik ga maar eens een rondleiding door de productiehal geven.

Het begint met het uitzoeken van planken hout. Eiken voor onze treden, hardhout voor de zijkanten van de trap (die “bomen” heten). Van heel erg hard hout worden ook de rechtopstaande paal midden in de trap gemaakt (die heet de “spil”).

Jan had juist deze ochtend onze spil in de grondverf gezet. Hij wordt zo breed, dat Jan hem uit twee delen opbouwt. Als de verf droog is, lijmt hij beide delen aan elkaar.

Hij heeft ook de bomen al in de verf zitten.

Uit verschillende planken eikenhout heeft hij onze treden opgebouwd. Per trede zijn een paar plankjes tegen elkaar aangelijmd.
Het ene plankje heeft de nerf naar boven, de andere plank juist naar beneden, zodoende zal de totale trede in de toekomst niet echt krom kunnen trekken.

Jan was behoorlijk blij met het resultaat.
Hij vindt het geloof ik vooral leuk dat onze trap een beetje extra luxe wordt. Het wordt een “luie” trap. Dat wil zeggen dat elke trede lekker diep is, en dat je niet zo hoog hoeft te stappen voor de volgende trede. Hij was erg onder de indruk van onze meest brede trede, de hoektrede. Zo groot maakte hij ze niet vaak.

Iets verderop lagen ook onze toekomstige leuningen en de plinten die weer bovenop de bomen gaan komen al klaar.

Tot dusver zijn het slechts de ruwe vormen van traponderdelen. Ik had geluk dat hij vandaag net aan het fijnere werk ging beginnen. Hij heeft daarvoor enorme machines ter beschikking, die door een computer aangestuurd worden.
Het hele ontwerp zit in een tekening.

Die tekening ziet er hier wat grof uit, maar bevat alle informatie die de computer nodig heeft.
Jan voerde terwijl ik er naar keek eerst de gegevens van een van onze leuningen in.

Hij pakte een stuk hout van de “leuningen stapel” en bevestigde het op een heel groot klemmenplateau. De computer projecteerde ondertussen met een laserstraal de uiteindelijke afmetingen van de leuning op het stuk hout.

Het stuk hout bleef roerloos liggen, en een enorme bak met daarin een rondrazende beitel schoof over de plank heen.

Eerst werd de onderkant op maat geschaafd.

Daarna zette Jan de klemmen aan de andere kant van het hout,

en werd het tijd voor de bovenkant. Terwijl de schuivende beitelcabine zijn werk deed, hield Jan een oogje in het zeil.

En waarachtig, nog geen minuut later was onze eerste leuning bijna klaar

Hij wordt aan de bovenkant nog rondgeschuurd, aan de onderkant komt er nog een extra ribbeltje in, maar hij lijkt toch al heel erg goed op een leuning.
Jan was ook tevreden met het resultaat.

Zoals het nu met de leuning ging, zo gaat het de komende dagen met alle andere onderdelen. Vastklemmen, met de laserlijn controleren of de planken op de juiste plek liggen, en de machine starten.
Begin volgende week is alles klaar, en ga ik het hele zaakje naar Uipkes brengen, waar het gerookt gaat worden en in de olie wordt gezet.

Vandaag was alvast een topdag!