Poppenkast

Annie is nog nooit zo blij geweest dat ze naar Amsterdam moest om te werken. Want een theater verbouwen is soms best wel ingrijpend, maar als een clubje Polen om kwart over acht ’s morgens aan de voordeur van je eigen huis staat te rammelen omdat ze je gevel komen slopen……

Darek had zich goed voorbereid. Het uitgangspunt was dat we er in huis niks van zouden merken. Geen stof, geen puin in huis, geen beschadigingen aan de parketvloer, geen vlekken op het behang.

Eerst werd de vloer met dik plastic afgedekt.
Daan deed een grondige inspectie.

Daarna werd een heel stel balken met schuimrubber bekleed en als een soort frame tussen vloer-plafond en de muren ingeklemd. Tegen die balken kwamen grote platen underlayment (hout).

Daarna was het binnen donker en stil.
De rest van de actie speelde zich buiten af. De oude vensters werden uit hun kit losgesneden en in het theater gezet. De bovenramen gingen makkelijk, maar het grote winkelruit was een ander geval. Je weet eigenlijk nooit hoe zwaar zo’n raam is. Dus had Darek voor de zekerheid een soort tafel gebouwd, waar het raam op kon liggen. Met vereende krachten lieten ze het raam langzaam zakken.

Nu was het gewicht bekend. Loeizwaar! Met singels om het raam en om Poolse schouders is het raam het theater ingesjouwd.

Weet u nog dat ik ooit, alweer 7 jaar geleden, zelf een soort tijdelijke noodraampjes boven in ons raam getimmerd had?
Die tijdelijke raampjes gingen vandaag de stortbak in.

Terwijl het kozijn zorgvuldig gedemonteerd werd, kreeg ik bezoek. Jildou. Zij was ooit ons buurmeisje, maar runt nu een goedlopende interieurontwerp studio. Bijsterbosch en Jacobs, onthoud die naam!
Zij helpt ons met interieur keuzes. Vandaag bespraken we de tegels in de badkamer, en de stijl van de deuren in de rest van het huis.

Ze was nog niet weg, of het echte grote werk begon. Met een enorme slaghamer werd onze oude buitenmuur afgebroken. Het zag er zo vrolijk uit. Drie klussende heren in een betegeld kader, een heel interessante poppenkast.

Vlak voordat de muur er helemaal uit was, moest ik de voorstelling onderbreken. Peter Rutten kwam langs. Onze architect, die de gevel bedacht heeft. We hadden afgesproken voor een “kleurenvergadering”. Onze schilder Mourad was er ook. Helaas zijn hier geen foto’s van. De kozijnen kwamen van de fabriek in heel uiteenlopende kleuren. Elke 60 cm had een andere kleur. Dat komt omdat het hout gevingerlast is. Korte stukje hout aan elkaar gelijmd. Dat is heel modern. Over 100 jaar zijn de kozijnen dan nog steeds helemaal recht, het hout kan niet meer “werken” Heel duurzaam en praktisch dus, maar het resultaat lijkt een beetje op een oude Mondriaan. We kozen de kleuren waarmee Mourad weer eenheid in het geheel gaat brengen. Verschillende kleuren beits.

We waren al goed op weg, en gingen net de kleur van het staalwerk bespreken, toen Jan Verburg onverwacht op de fiets langskwam. Jan is een vooraanstaand Haarlems kunstenaar, beeldhouwer en schilder. Hij heeft veel gevoel voor kleur en compositie. Dat kwam reuze goed uit. Met z’n vieren hebben we de beste kleur voor de stalen kolommen bepaald. Ral 7002, olijfgrijs.

Zo op een computerscherm is er niks over te zeggen, in het echt is het weer helemaal anders. Kijk maar naar de foto die we op lokatie namen. In het spiegelbeeld is Peter te herkennen.

En weer door met het werk. Ook niet op de foto, maar wel heel leuk, was het bezoek van onze Haarlemse lezeres en vriendin Monique. Ze vond het theater heel interessant en diep, vond de kozijnen prachtig, en was er net op tijd om Mariusz te begroeten die toevallig langskwam en die ze kende omdat hij haar nieuwe huis helemaal geschilderd had.

Pffff, vindt u het ook een drukke dag?

Nadat ik ons Renaultje tot de nok vol met bakstenen naar de sloop had gereden, was de gevel helemaal verdwenen. Een leeg gat tussen twee pilaren.

Rond vijf uur werd ten slotte het fundament voor de nieuwe pui gestort.

Best wel lekker gewerkt, vonden de mannen.
Om 5 voor zes werd het toneelgordijn opgehangen. Vanwege de voorspelde regen.

Klokke zes reden de mannen de straat uit. Als het niet al te hard gaat regen gaat het doek morgenochtend weer op voor een nieuwe voorstelling. Het plaatsen van de gevel.