Pffff, het leek wel even op een commercialproductie

Afgelopen maandag liet Mariusz weten dat hij komende maandag aan ons dak kan beginnen. De weersverwachtingen zijn bijzonder gunstig, en je moet het ijzer smeden als het heet is. Maar, eh, wat hebben we eigenlijk nodig om een nieuw dak te gaan bouwen?

Allereerst een goed plan. Ik zal hier later nog eens uitgebreid over schrijven, maar het komt er in het kort op neer dat we een binnentrap gaan maken die over de kastenwand in de gang heenloopt. We snijden de kastenwand als het ware diagonaal doormidden. Die trap brengt ons dan automatisch bij de ruimte boven het slaapkamerplafond, waar we een grote berging van kunnen maken.

Na het afronden van een plan is een goede productie van groot belang. Dinsdag heb ik kantoortje zitten spelen. Welke houthandels zijn er zoal, wat is hun assortiment, kunnen ze al binnen een week leveren en wat kost dat dan allemaal nog zo bij elkaar? Een dak maken is één ding, maar dan moet er natuurlijk ook meteen een goed werkend luik in, want als Ron en Bart Lascaris volgende week vrijdag op het dak staan om het nieuwe dak waterdicht te isoleren en in te pakken, dan is het wel zo handig als alles al op de goede plaats zit.

Welke firma’s maken dakluiken. Wat is het verschil in isolatiewaarde van die luiken? Is er een norm in het bouwbesluit waar we aan moeten voldoen, als we op een dag ons dakterras willen legaliseren? Enzovoort, enzovoort.

Met vierkante ogen van het computerscherm en een rood oor van het bellen had ik aan het eind van de dag mijn zaakjes op orde. Het hout was besteld, bij Pontmeyer in Amsterdam; het dakluik komt van Gorter.

Woensdag ben ik naar Haarlem gegaan om alles nog eens na te meten en te dubbelchecken. Omdat we op de helft van het dak een sedumbeplanting willen, moeten de boeidelen extra hoog worden, want anders spoelt het sedum bij de gevelranden van het dak. Ook die maten had ik opgenomen en als extra bestelling bij Pontmeyer opgegeven, ik was dacht ik helemaal uitgeproduceerd.
Toen belde Jan “Out-Of-The-Box” Verburg aan. Hij had op het blog over ons dakplan gelezen, wilde best een kopje koffie, want dan kon ik wellicht eens rustig luisteren of ik het alternatief, wat hij uit de losse pols bedacht had, de moeite waard vond.

“Kijk”, zei Jan, “je hebt boven je slaapkamerplafond nog een loze ruimte van 140 centimeter. Nou kun je wel een nieuwe balkenlaag gaan aanbrengen op het huidige dak, boven die ruimte, maar je kunt natuurlijk ook een nieuwe balkenlaag vlak boven je slaapkamerplafond aanbrengen, en dan je oude dak helemaal slopen. Dan heb je een soort verdiept dak, met een borstwering van 140 centimeter van oude buitenmuur.”
Daar was ik wel even stil van. Wat een verfrissend idee! Maar wat zouden dan de consequenties kunnen zijn? Nou goed, ik ga hier niet uitgebreid opsommen welke overwegingen ik gisteren allemaal gemaakt heb; het was bepaald geen simpel proces om alles tegen elkaar af te wegen. Ik heb uiteindelijk (sorry Jan) besloten om het oorspronkelijke plan uit te gaan voeren.

Dat maakte vandaag tot een lichte dag. Het was de dag van de bestellingen die afgeleverd gingen worden. Zo werd eerst ons vlakspoeltoilet bezorgd.

Daarna stond de chauffeur van de wastafel voor de deur

Tenslotte kwam ook het dakluik keurig op tijd aan.

De moeder van Anneke fietste nog even langs voor een praatje, ik heb de nieuwe spotjes in de badkamer gemonteerd,

en aan het eind van de dag stond ik onze C5 vol te laden met afval, toen ook Monique Lotsy toevallig voorbij kwam fietsen. Ik had geen eens tijd voor een kopje thee of andere gezelligheid, want de sloop stond op het punt van sluiten. Nog net voordat ze het hek dichtzwaaiden kon ik naar binnen, zodat deze week wat mij betreft als heel productief en afgerond de boeken in kan.

Nu even niks, weekeind!!  Je zou zomaar weer aan vakantie toezijn.